نمایندگان با استعفای عبدالکریم حسین‌زاده از سمت نمایندگی و پیوستن او به کابینه چهاردهم موافقت کردند. این موافقت اگرچه به مدد تجدید درخواست استعفا و یک ماه پس از رأی مخالف مجلس انجام شد، با این حال در نوع خود تصویری از همکاری و وفاق را در آلبوم رابطه دولت و مجلس ثبت کرد. چه آنجا که نمایندگان با تغییر نظر از 129 رأی مخالف به 153 رأی موافق با خواست مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور برای حضور این نماینده اهل سنت در جایگاه معاونت توسعه روستایی و مناطق محرومش همراهی کردند؛ چه آنجا که حسین‌زاده پیش از رأی‌گیری در نطق طرح درخواست خود یادآور شد که مسئول شدنش در نظام «نباید به قیمت تقابل مجلس و دولت تمام شود» و در تبیین چرایی اصرار رئیس‌جمهور برای انتصابش به معاونت توضیح داد:«آقای پزشکیان اعتقاد دارد نمایندگان اشراف کامل به موضوعات کشور دارند، بنابراین اصرار داشتند یکی از نمایندگان مجلس معاونت توسعه روستایی و مناطق محروم را برعهده بگیرد»؛ اعتقادی که بر خلاف اظهارات نمایندگانی که همچنان در مخالفت با استعفا نطق کردند، از اهمیت جایگاه مجلس و اعتلای این جایگاه نزد رئیس‌جمهور حکایت دارد که خود بیشتر عمر سیاست‌ورزی‌اش را بر کرسی‌های سبز نهاد قانونگذاری کشور سپری کرده است.

حسین‌زاده: به دنبال دور زدن مجلس نبودم
در یک ماهی که از مخالفت مجلس با استعفای حسین‌زاده گذشته بود، حقوقدانان نظرات متفاوتی را پیرامون این مسأله طرح کرده بودند. برخی معتقد بودند اصولاً بنا بر تفسیر شورای نگهبان از قانون اساسی، قبول استعفای او ضرورتی ندارد و دیگرانی بودند که در طرح یک راهکار حقوقی، معتقد بودند او می‌تواند با استنکاف از اجرای وظایف نمایندگی و حضور نیافتن در جلسات مجلس، از آیین‌نامه داخلی مجلس برای پایان دادن به نمایندگی‌اش استفاده کند. حسین‌زاده اما در نطق مطرح کردن مجدد درخواست استعفایش، اظهاراتی مطرح کرد که نشان از باور او به جایگاه تعیین‌کننده مجلس داشت. او در این‌باره گفت: مایل به این نبودم که حکم رئیس‌جمهور برای بنده، قبل از استعفا از مجلس منتشر شود. هیچ وقت حکمی فیزیکی به من داده نشد و فقط در حد رسانه‌ای شدن بود. من هرگز دوشغله نبودم و با اینکه تیم حفاظت داشتم اما هیچ‌گاه از آن استفاده نکردم‌. حتی یک‌بار به ساختمانی که محل مأموریتم در دولت بود، نرفتم و به دنبال دور زدن مجلس نبودم. حتی برخی نمایندگان گفتند جلسات مجلس را شرکت نکن تا این فرآیند خودش درست شود، اما من نماینده مردم حوزه انتخابیه خود هستم.»
معاون توسعه روستایی و مناطق محروم در عین حال تأکید کرد:«مرتبط‌‌ترین حوزه‌ای که در آن کار کرده‌ام، موضوع شهرسازی و پژوهش درباره روستاها بوده است. تعدادی از دوستان بحق نگران جامعه‌ای بودند که به من رأی داده بودند. امروز دغدغه مردم فقط آسفالت کردن راه‌ها نیست. یقین دارم همسو با مطالبات مردم و حوزه انتخابیه خود قدم خواهم برداشت. هیچ‌کس به اندازه شما نمایندگان، اشراف به نظام مسائل کشور ندارد.» او همچنین خطاب به همکاران مجلسی‌اش گفت: آمادگی دارم تا هر سه ماه یک‌بار یا ۶ ماه یک‌بار در مجلس حاضر شوم و گزارش کار ارائه کنم. او در آخرین نطقش از جایگاه نمایندگی مجلس دوازدهم، از همه مردم حوزه انتخابیه‌اش، همه نمایندگان و حتی مخالفان استعفایش قدردانی کرد و تعهد داد نهایت درجه عدالت و انصاف و آنچه را که راهبرد رئیس‌جمهور در مسیر توسعه سرزمینی است، اجرا کند.

 استدلال‌های عجیب مخالفان
قاسم روانبخش، حمید رسایی، امیرحسین ثابتی، مجتبی ذوالنوری، مهدی کوچک‌زاده و محمدرضا احمدی‌سنگر، 6 نماینده‌ای بودند که در مخالفت نطق کردند.
چنانکه کوچک‌زاده در مقام مخالفت گفت:«انتخابی که آقای رئیس‌جمهور انجام داد یک ایراد دارد و آن اینکه اصل تعارض منافع در آن دیده نشد؛ اگر من بودم، فردی را برای معاونت توسعه روستایی و مناطق محروم می‌گذاشتم که خودش اهل مناطق محروم نباشد؛ از نظر من این اشکالی است که جزئی است.»
او البته انتساب نظر مخالفان استعفای حسین‌زاده به اختلاف شیعه و سنی را «شارلاتانیزم رسانه‌ای» توصیف کرد و یادآور شد: «عبدالکریم حسین‌زاده فرزند و نوه شهید و کردی غیرتمند است؛ لذا کور خواندند چراکه ما نه مشکلی با اهل تسنن بودن عبدالکریم عزیز داریم و نه مشکلی با کرد بودن او داریم. لذا از نمایندگان می‌خواهم با رأی مثبت به آقای حسین‌زاده به دنیا نشان دهند امروز اصلاً بحث شیعه و سنی و کرد و فارس مطرح نیست و این رسانه است که این مطالب را مطرح می‌کند.»