علی عوض‌خواه
روزنامه نگار

 
 26 روز زمان برد تا رژیم صهیونیستی، آسیب‌ها و خسارات متحمل شده از عملیات وعده صادق2 را برآورد کرده و خود را مهیای اقدام تلافی‌جویانه علیه ایران کند. به رغم لفاظی‌های ابتدایی مقامات این رژیم مبنی بر حمله سخت به تأسیسات هسته‌ای ایران و ضربه پشیمان کننده به تهران، حمله بامداد شنبه به ایران، ضعیف‌تر از آن بود که حتی رضایت مقامات اسرائیل و ساکنین سرزمین‌های اشغالی را هم جلب کند. با این حال، این حمله بدون خسارت هم نبود. بنابر اعلام ستادکل نیروهای مسلح و قرارگاه پدافندی کشورمان، در پی حمله بامداد شنبه اسرائیل و با توجه به عملکرد موفق سامانه‌های پدافندی، صرفاً چند سامانه راداری آسیب دید و طبق اظهارات روز گذشته امیر نصیرزاده وزیر دفاع، این خسارات ترمیم و بلافاصله فرآیند جایگزینی تجهیزات انجام شد. همچنین طبق اعلام ارتش جمهوری اسلامی ایران، 4 نفر از رزمندگان پدافندی این نیرو در مقابله با پرتابه‌های اسرائیل به شهادت رسیدند. به رغم محدود بودن خسارات وارده، حمله اخیر اسرائیل موضوعی نیست که ایران بخواهد از آن چشم‌پوشی کند. هم وزارت امور خارجه و هم ستادکل نیروهای مسلح تأکید کرده‌اند که پاسخ ایران به اقدام رژیم صهیونیستی محفوظ است. امریکا هم به این واقعیت اذعان دارد. چه آنکه روزنامه نیویورک تایمز، در گزارشی به قلم «رونن برگمن» که از تحلیلگران برجسته صهیونیست به شمار می‌آید، تأکید کرده که به رغم درخواست بایدن از ایران برای عدم پاسخ به اسرائیل، از نظر کاخ سفید بعید به‌نظر می‌رسد که ایران براحتی از تنبیه رژیم صهیونیستی صرف نظر کند. با همه اینها، اکنون یک سؤال مطرح است: اسرائیل می‌توانست بدون کمک امریکا حمله‌ای به ایران ترتیب دهد؟
نقش محوری امریکا در حمله اسرائیل
در اختیار داشتن انواع موشک‌های بالستیک میان‌برد و دوربرد و البته موشک فراصوت فتاح، نقطه قوت مهم ایران در رویارویی با رژیم صهیونیستی است. در عملیات وعده صادق2 نیز ایران با شلیک قریب به 180 موشک بالستیک، از خاک کشورمان عمق سرزمین‌های اشغالی را مورد هدف قرار داد. اما برخلاف ایران، توان تهاجمی رژیم صهیونیستی به جنگنده‌هایی مثل اف15، اف 16 و اف35 متکی است؛ جنگنده‌هایی که مشخصاً تولید امریکاست و توسط ایالات متحده در اختیار رژیم صهیونیستی قرار گرفته و روزانه شاهد بمباران مردم غزه و لبنان توسط این جنگنده‌ها هستیم. با چنین پیش‌زمینه‌ای، گزینه رژیم صهیونیستی برای انجام عملیات نظامی علیه ایران، نمی‌توانست فراتر از استفاده از جنگنده باشد.
به دلیل فاصله نسبتاً طولانی ایران و سرزمین‌های اشغالی و البته عدم وجود مرز زمینی مشترک میان ایران و رژیم صهیونیستی، استفاده از جنگنده‌ هم ضعف‌هایی از جمله کمبود سوخت داشت که بدون کمک امریکا نمی‌توانست برطرف شود. بهره‌مندی از «هواپیمای سوخت‌رسان» حلقه مفقوده عملیات اسرائیل علیه ایران بود که از قضا این مورد را هم امریکا در اختیار رژیم صهیونیستی گذاشته است. چه آنکه در حال حاضر رژیم صهیونیستی از هواپیماهای مسافربری بوئینگ ۷۰۷ که ساخت امریکاست، به‌عنوان هواپیمای سوخت‌رسان در ناوگان هوایی خود استفاده می‌کند. همچنین براساس قرارداد منعقد شده در سال 2022، ایالات متحده متعهد شده که چهار هواپیمای نظامی سی46 پگاسوس را در آینده‌ای نزدیک در اختیار ناوگان هوایی اسرائیل قرار دهد. در همین رابطه، اواخر شهریور ماه امسال نیز برخی منابع رسانه‌ای از جمله سایت امریکایی «اینترسپت» فاش کردند که ارتش امریکا در حال توسعه یک پایگاه نظامی رژیم صهیونیستی برای انتقال هواپیماهای نظامی جدید به سرزمین اشغالی است. بامداد شنبه پنجم آبان ماه، تعدادی از جنگنده‌های رژیم صهیونیستی با بهره‌گیری از هواپیمای سوخت‌رسان یک مسیر 1500 کیلومتری را طی کرده و با استفاده از فضایی که ارتش امریکا در عراق در اختیار گرفته، اقدام به شلیک موشک به سمت ایران کردند. ستادکل نیروهای مسلح کشورمان نیز در اطلاعیه‌ای که روز شنبه صادر کرد، به این موضوع اشاره کرد. سید عباس عراقچی وزیر امور خارجه ایران نیز در واکنش به اقدام اسرائیل، انگشت اتهام را مستقیماً به سمت امریکا نشانه گرفت و گفت: در عملیات رژیم صهیونیستی علیه ایران، مشارکت امریکایی‌ها کاملاً برای ما روشن است و حداقل آن این است که یک کریدور فضایی در اختیار نیروی هوایی این رژیم قرار داد. همچنین طبق گزارش رادیو ارتش رژیم صهیونیستی، گرچه نیروهای امریکایی به صورت مستقیم در این حمله شرکت نداشتند، اما ناوگانی از هواپیماهای فرماندهی مرکزی امریکا (سنتکام) آماده نجات خلبانان اسرائیلی در صورت گرفتار شدن آنها بودند. علاوه بر این، چند روز پیش از حمله اسرائیل، یک اسکادران جنگنده «اف ۱۶» از آلمان به منطقه عملیاتی سنتکام در غرب آسیا اعزام شد تا در صورت لزوم از نیروهای صهیونیستی پشتیبانی کنند. در طول حمله بامداد شنبه نیز سامانه‌های پدافندی امریکا در حالت آماده باش بود تا با پاسخ احتمالی ایران به سرزمین‌های اشغالی مقابله کند.
 
23 میلیارد دلار تسلیحات اهدایی به اسرائیل
همدستی و هم‌افزایی با رژیم صهیونیستی برای انجام حمله پنجم آبان ماه، تنها بخش کوچکی از کمک‌های تسلیحاتی و مالی ایالات متحده به اسرائیل است. در پی عملیات وعده صادق2 سامانه‌های پدافندی پیشرفته رژیم صهیونیستی نتوانستند در رهگیری موشک‌های شلیک شده توسط ایران کاری از پیش ببرند و حتی بنابر گزارش‌های غیررسمی، چند موشک نیز به رادارهای پدافندی اسرائیل اصابت کرد. با توجه به این ناکامی، دولت امریکا اقدام به استقرار سامانه پدافندی «تاد» در سرزمین‌های اشغالی کرد تا شکست‌های پدافندی اسرائیل را ترمیم و ضعف‌های سامانه‌هایی مثل پیکان، فلاخن و گنبدآهنین را جبران کند. این کمک‌ها محدود به بعد پدافندی نمانده و بخش تهاجمی رژیم صهیونیستی را نیز پوشش می‌دهد. در همین رابطه گزارش‌ها نشان می‌دهد که ایالات متحده از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون نزدیک به 23 میلیارد دلار برای عملیات‌های نظامی اسرائیل در غزه و لبنان هزینه کرده است. این آمار فقط مربوط به حمایت‌های تسلیحاتی است و شامل کمک‌های مالی نمی‌شود.
اندیشکده «واتسون» دانشگاه «براون» امریکا نیز اخیراً با انتشار گزارشی اعلام کرد که دولت بایدن ۷۰ درصد از هزینه جنگ غزه را پرداخته است. این اندیشکده در بخش دیگری از گزارش خود، ریشه تداوم جنگ اسرائیل در غزه را کمک‌های مالی امریکا دانست و نوشت: در اینکه بدون کمک امریکا، کسری بودجه اسرائیل در بازه ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۵ به میزان بی‌سابقه‌ای می‌رسید، تردیدی نیست و از این رو نمی‌توان با اطمینان گفت که این جنگ بدون کمک‌های امریکا، با شدت و گستره فعلی آن انجام می‌شد.
 
یک پایگاه امریکایی به اسم «اسرائیل»
جملگی این موارد بیانگر یک واقعیت آشکار است؛ اینکه رژیم صهیونیستی بدون امریکا قادر به ادامه حیات نیست. این کمک‌های تسلیحاتی و امنیتی و البته حمایت‌های مالی و مهم‌تر از آن پشتیبانی دیپلماتیک ایالات متحده است که به اسرائیل جرأت عرض اندام در منطقه غرب آسیا را می‌دهد. حالا می‌توان به پاسخ این سؤال که آیا «اسرائیل می‌توانست بدون کمک امریکا حمله‌ای به ایران ترتیب دهد؟»، فکر کرد.