ابعاد پاسخ ایران به اسرائیل را چقدر می‌دانید؟ و این پاسخ در چه شرایطی انجام خواهد شد؟
پاسخ جمهوری اسلامی ایران به رژیم صهیونیستی، بستگی به نتایجی دارد که از بررسی تجاوز این رژیم، به مراکز نظامی سه استان تهران، خوزستان و ایلام به دست می‌آید. در واقع، پاسخ جمهوری اسلامی مرتبط با دو مسأله است. نخست اینکه؛ جمهوری اسلامی باید برآوردی از میزان و شدت خسارت‌ها داشته باشد. تا الان آنگونه که اعلام شده، چند شهید داشته ایم. رویه این‌گونه است که این خسارت‌ها به همراه خسارت‌های مادی مورد بررسی قرار می‌گیرد و پاسخ ایران هم متناسب با همین خسارت‌های جانی و مالی خواهد بود.

آیا با این تعداد شهید، می‌توان گفت که پاسخ ایران قطعی است؟
ایران پاسخ تجاوز رژیم صهیونیستی را خواهد داد چرا که جمهوری اسلامی از ابتدا، قرار را بر این گذاشته که به هر گونه تجاوزی پاسخ دهد.
نکته دوم در ذکر شرایط پاسخگویی جمهوری اسلامی، بحث آتش‌بس است. بلافاصله بعد از تجاوز رژیم صهیونیستی به جمهوری اسلامی، بحث آتش‌بس مطرح و به طور جدی مورد بحث قرار گرفت. این نکته مهمی است. به نظر می‌آید که کمی جدی‌تر از دفعات قبل هم باشد. چرا که رژیم صهیونیستی واقعاً شکست خورده است. این شکست هم در میدان، هم در غزه و هم در جنوب لبنان نمایان بوده است. این رژیم در این مدتی که از جنگ می‌گذرد، بجز جنایت به هدفی نرسیده است. از سوی دیگر، شرایط دنیا هم پیچیده است. بحث انتخابات امریکا را هم در پیش داریم. همه به دنبال این هستند که یک آتش‌بس پایدار در منطقه برقرار شود تا شرایط برای امریکا و عوامل این کشور در منطقه به نحو بهتری پیش برود.
هدف جمهوری اسلامی ایران در منطقه، آسایش ملت‌های منطقه و نجات ملت فلسطین از تجاوزات روزمره و کشتار مردم بیگناه در غزه و لبنان است. این جنایت‌ها با سکوت مجامع بین‌المللی صورت می‌گیرد و اگر بتوان آن را متوقف کرد به نفع همه خواهد بود. حال باید دید که پاسخ ایران در چه حدی است و با چه شرایطی باید برقرار شود. اگر شرایط طبق خواسته‌های گروه‌های مقاومت پیش برود، پیروزی دیگری برای محور مقاومت ثبت خواهد شد.
پیش از حمله اسرائیل به ایران، ما شاهد تلاش‌های دیپلماتیک در سطح وزیر امور خارجه بوده‌ایم. آقای عراقچی به کشورهای مختلف منطقه سفر کرد و رایزنی‌هایی در مورد وضعیت غزه و لبنان داشته است. انجام این سفرها را چقدر مؤثر می‌دانید؟
نکته مهم حمله دیشب، پیروزی دیپلماسی ایران است. این پیروزی به چند دلیل به وجود آمده است: اولا؛ بیشتر کشورهای منطقه همکاری چندانی با رژیم صهیونیستی نداشته‌اند. یعنی اسرائیل فقط از طریق اردن، سوریه، عراق این اقدام را انجام داده است. در این میان، سوریه و عراق که پدافند هوایی ندارند و نمی‌شود ایرادی بر آنها وارد کرد. حالا باید دید مورد اردن در چه حدی بوده است. اما آنچه خیلی نمایان بوده این است که کشورهای منطقه همکاری لازم را با رژیم صهیونیستی نداشته‌اند. علاوه بر اینکه با این رژیم همکاری نکرده‌اند، بلکه این حرکت را هم محکوم کرده‌اند. این تحول بزرگی است. بویژه محکومیت عربستان سعودی قابل توجه است. بنابراین می‌توان گفت که عملیات بامداد شنبه، شکست بزرگی برای صهیونیست‌ها و پیروزی مهمی برای دیپلماسی ایران بوده است. اما نباید به این حد اکتفا کرد.

یعنی تلاش‌های دیپلماسی ایران باید بیشتر و حتی چند برابر شود؟
بله. طرف‌های منطقه علاوه بر اینکه باید عدم همکاری با رژیم صهیونیستی را در دستور کار داشته باشند، با جمهوری اسلامی ایران هم باید همکاری کنند. چرا که تجربه ثابت کرده نه صهیونیست‌ها، نه امریکایی‌ها و نه دیگران، نمی‌توانند امنیت کشورهای منطقه را تأمین کنند. همکاری با جمهوری اسلامی است که می‌تواند منطقه را آرام کرده و به نتایج خوبی هم دست یابد. عکس آن، ضرر برای همه خواهد بود. فکر می‌کنم که الان در رهبریت کشورهای عربی این نکته جا افتاده که از یک سو، با کمک به رژیم صهیونیستی، خودشان متضرر می‌شوند و از دیگر سو هر نوع همکاری با جمهوری اسلامی ایران به نفع همه بوده و برای آرامش منطقه و ملت‌ها مؤثر خواهد بود.

در حملات بامداد دیروز چه شاخصه دیگری از اهمیت بالایی برخوردار بوده است؟
در این حملات مسائل بسیار مهمی به اثبات رسید؛ همکاری جمهوری اسلامی با دو کشور چین و روسیه جواب مثبت داده، پدافند هوایی ایران در سطح بسیار بالایی هم از نظر رهگیری و هم از نظر هدفگیری بوده و امکانات محلی و داخلی، در بالاترین مرتبه از آمادگی قرار دارد. نکته دیگری که در این شرایط نمایان شد، اطمینان ملت ایران به توانمندی نظامی کشور است. مردم ایران دیشب اطمینان داشتند که مشکلی پیش نمی‌آید و خطر جدی متوجه منافع آنان نخواهد بود. لذا هم وضعیت پمپ بنزین‌ها عادی بوده، و هم انرژی برق، آب و گاز در جریان بود. مردم با اطمینان روی پشت بام‌های منازل خود شرایط را تماشا می‌کردند. ملت‌های منطقه به قدرتمندی جمهوری اسلامی ایران واقف شدند. دشمنان هم همینطور. به نظر من همین تردید رژیم صهیونیستی و امریکا برای حمله به ایران که نزدیک به یک ماه طول کشید، خود نوعی پیروزی است. اسرائیلی‌ها هیچ‌گاه در برخورد خود با دیگران چنین صبر و تحملی نداشته‌اند. این نشان می‌دهد که وقتی می‌خواهند ضرری به ایران وارد کنند، به دقت حسابرسی می‌کنند تا شتابزده با جمهوری اسلامی ایران برخورد نکنند.

در چند روز گذشته شاهد همراهی بیشتر امریکا با اسرائیل بوده‌ایم. آنگونه که سیستم تاد و تجهیزات دیگری را برای کمک به این رژیم به منطقه فرستاده است. این همراهی تا کجا ادامه خواهد داشت؟
همراهی امریکا با رژیم صهیونیستی تا آخر ادامه خواهد داشت. چرا که امریکایی‌ها، اسرائیل را از خودشان می‌دانند و ضربه زدن به این رژیم را ضربه زدن به ایالات متحده می‌دانند. بالاخره موجودی که در منطقه ایجاد کرده‌اند، برای حفظ منافع خودشان بوده است. اسرائیل در همان 7 اکتبر شکست خورده بود؛ آنقدر که امریکایی‌ها کمک شان کرده‌اند، سلاح دادند، نیروهای نظامی شان را تقویت کردند، پول دادند، تبلیغات کردند، مجامع حقوق بشری را ساکت کردند، نشان می‌دهد که این رژیم واقعاً از دست رفته است. اسرائیل در برابر یک گروه مقاومتی مستأصل شد. هم در غزه و هم در لبنان حتی یک کیلومتر هم نتوانسته جلو بیاید. در میدان بسیار بزدل و ضعیف و ناتوان است. تنها در بمباران توانمند است. حالا شرایط در منطقه تغییر کرده است. ایجاد خاورمیانه جدید که مد نظر امریکا و اسرائیل بوده، به بن‌بست رسیده است و قدرت محور مقاومت در آینده، آنها را مجبور به تعدیل سیاست شان خواهد کرد.