گروه اجتماعی- از اسناد تاریخی می‌توان فهمید که یهودیان در بسیاری از جوامع به‌عنوان اقلیت زندگی می‌کردند و اغلب با تبعیض و نژادپرستی مواجه می‌شدند. این تبعیض‌های تاریخی احساس ناامنی و جداافتادگی از جامعه را در بین یهودیان تشدید کرد. روانشناسی اجتماعی، این نیاز به تعلق و هویت را به‌عنوان یک انگیزه‌ قوی برای تشکیل جنبش صهیونیسم تحلیل می‌کند.

احساس هویت و تعلق به گروه
دکتر فرشاد نجفی‌پور، روانشناس و استاد دانشگاه با بیان این نکته که صهیونیسم به‌عنوان یک جنبش سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ابتدا در قرن نوزدهم به‌منظور حمایت از تأسیس یک سرزمین ملی برای یهودیان مطرح شد، به «ایران» می‌گوید: یکی از مهم‌ترین دلایل شکل‌گیری صهیونیسم احساس هویت و نیاز به تعلق به گروه است، همچنین حس قربانی بودن بر روان جمعی یهودیان تأثیر گذاشته است.نجفی‌پور معتقد است که حس قربانی بودن به مرور زمان به شکل یک نیاز قوی به امنیت و خودمختاری درآمد. هولوکاست در جنگ جهانی دوم به این حس قربانی بودن شدت بیشتری بخشید و باعث شد بسیاری از یهودیان باور کنند که تنها راه برای جلوگیری از تکرار چنین فجایعی، ایجاد یک سرزمین مستقل یهودی است.

نظریه خودمختاری و کنترل
او در ادامه با تأکید بر این نکته که مردم طبیعتاً دنبال کنترل محیط و خودمختاری هستند، توضیح می‌دهد: یهودیان که برای قرن‌ها در جوامع مختلف به‌عنوان اقلیت زندگی می‌کردند، به‌ندرت از قدرت و کنترل واقعی بر سرنوشت خود برخوردار بودند. این نیاز به خودمختاری در نهایت در قالب صهیونیسم و تلاش برای تأسیس دولتی که توسط یهودیان اداره می‌شود، بیان شد.

تأثیر قوم‌مداری در شکل‌گیری پدیده منحوس صهیونیسم

این روانشناس با بیان اینکه یکی دیگر از جنبه‌های روانشناسی که در صهیونیسم مشاهده می‌شود، قوم‌مداری است، در ادامه توضیحات خود می‌گوید: قوم‌مداری در صهیونیسم منجر به تقویت هویت یهودی و تأکید بر جدایی از سایر جوامع به‌منظور کسب هویت شد.
نمونه‌ای از این تأثیر را می‌توان در تلاش برای تقویت زبان عبری مشاهده کرد.
صهیونیسم بشدت تحت تأثیر عوامل روانشناختی قرار دارد. نیاز به هویت و تعلق، حس قربانی بودن، نیاز به خودمختاری و رهبری کاریزماتیک از جمله عواملی هستند که به شکل‌گیری این پدیده شوم کمک کرده‌اند. این عوامل به یهودیان القا کردند که با ایجاد یک سرزمین احساس امنیت و کنترل بر سرنوشت خود را به دست آورند.