داود عطایی
روزنامه‌نگار

پیروزی مقتدرانه در دیدار انتقامی با قطر را بیش از هرچیز مدیون ذهنیت برنده و میل به فوتبال هجومی کادرفنی تیم ملی به رهبری امیر قلعه‌نویی و ملی‌پوشان به‌خصوص سردار آزمون، محمد محبی، مهدی قایدی و مهدی طارمی هستیم.
از روز 18 بهمن 1402 که در نیمه نهایی جام ملت‌ها در خانه قطر پیکار حساسی را واگذار کردیم حدود هشت ماه می‌گذرد و در این مدت تمام فوتبالدوستان در فکر بازی انتقامی بودند. شاید اگر با نتیجه 4 بریک مسابقه سه‌شنبه شب را نمی‌بردیم زخم آن شکست دردآور التیام پیدا نمی‌کرد، اما پیروزی با چهار گل در شرایطی که می‌توانستیم گل‌های بیشتری به حریف بزنیم بار دیگر غنای تکنیکی بازیکنان ملی‌پوش ایرانی را به فوتبال آسیا ثابت کرد. شیرینی مسأله آنجاست که وقتی گل اول مسابقه توسط معزعلی زده شد، رقیب قطری به اشتباه تصور کرد از برتری تاکتیکی مقابل ایران برخوردار است در حالی که امیر قلعه‌نویی با خونسردی برنامه‌های تاکتیکی تیمش را در غیاب چند بازیکن اصلی و مؤثرش در خط دفاع و هافبک پیش برد و با کمک خلاقیت و درخشش سردار آزمون و قایدی و محبی بارها خط دفاع و هافبک قطر را با چالش اساسی روبه‌رو کرد.
نحوه چینش ترکیب و بازی هجومی ملی‌پوشان که متأثر از سبک بازی هجومی فوتبال ایرانی است، سبب شد به صورت خودکار اکرم عفیف هافبک بازیساز و همه‌کاره قطری‌ها از جریان بازی حذف شده و در ادامه مسابقه با فرارهای سرعتی و زیبای قایدی و دریبل‌ها و تکنیک سردار، دفاع و هافبک حریف بارها به‌هم بریزد و نظم تاکتیکی‌اش را در برابر تیم ملی ایران از دست بدهد. شاید دلیل اصلی بازی خوب ملی‌پوشان دست باز امیر قلعه‌نویی در انتخاب ترکیب‌های متنوع در بازی‌های مختلف باشد. در غیاب کنعانی‌زادگان، سامان قدوس و صالح حردانی، کادرفنی میلاد محمدی را در پست غیرتخصصی به کار می‌گیرد و مدافع ملی‌پوش ما به بهترین شکل ممکن وظایفش را انجام می‌دهد. تاکتیک‌پذیری بازیکنان و چندپسته‌ بودن ملی‌پوشان این امکان را فراهم می‌کند که سرمربی تیم به اقتضای شرایط تصمیمات متنوع و درستی در برابر شرایط حریفان اتخاذ کند.
علی‌رغم تغییرات زیاد در خط دفاعی به دلیل مصدومیت ملی‌پوشان اما در چهار مسابقه نخست ساختار دفاعی تیم ملی کم‌نقص و امیدوارکننده ظاهر شده است. حتی در غیاب کنعانی‌زادگان بهترین دفاع میانی این روزهای فوتبال ایران نفرات جایگزین، وظایف دفاعی خود را به خوبی انجام دادند. در این میان نقش مهم سعید عزت‌اللهی که هم در بازیسازی از خط دفاع و انتقال توپ به یک‌سوم دفاعی حریفان موفق عمل می‌کند و هم در هنگام دفاع تیمی روزنه‌های دفاعی تیم را پوشش می‌دهد، بسیار تعیین‌کننده و مثبت است.
 نیمکت تیم ملی متشکل از بهترین مهاجمان و هافبک‌های هجومی کشور است که هرگاه مربیان بر اساس آنالیزهای فنی احساس نیاز کنند، می‌توانند همانند بازیکنان فیکس تیم اندیشه‌های هجومی کادرفنی را در زمین مسابقه پیاده کنند. جهانبخش، مغانلو، قلی‌زاده، ترابی و حسین‌نژاد بازیکنانی هستند که به راحتی در پازل تاکتیکی تیم امکان عرض‌اندام و عوض کردن شرایط مسابقه را به نفع ما دارند.
آنچه مسلم است، امیر قلعه‌نویی پس از بازی درخشان با قطر در دو بازی آینده با کره شمالی و قرقیزستان هم که در 24آبان و 29آبان برگزار می‌شود با همین شیوه و تاکتیک و با ترکیبی هجومی به مصاف دو حریف قعرنشین گروه می‌رود تا کار صعود تیم ملی را به جام جهانی یکسره کند. تنها نکته‌ای که می‌ماند، دقت بیشتر مهاجمان و هافبک‌های نفوذی و وینگرهای تیم ملی در مقابل دروازه حریفان است.
 این نقص تیم ملی که در جلوی دروازه حریف موقعیت‌های مسلم گلزنی را به راحتی از دست می‌دهیم، هرچه سریعتر باید برطرف شود تا در ادامه مسابقات دچار مشکل نشویم.
برگ برنده تیم ملی البته دفاع تیمی مؤثر و دریافت یک گل در چهار بازی است. این مزیت تیمی بی‌تردید در شش رقابت حساس آینده به کمک تیم ملی می‌آید و اگر با حفظ این توانمندی در خط حمله هم، هجومی و با فوتبال روبه‌جلو به دروازه حریفان یورش ببریم، حضور در جام جهانی امریکا، کانادا و مکزیک سخت و دشوار نخواهد بود، به شرط آنکه همه اهالی فوتبال با تمام وجود از تیم ملی و کادرفنی و ملی‌پوشان حمایت همه‌جانبه داشته باشند.