محسن وظیفه
روزنامه‌‌نگار

 یکی از شاهکارهای تأثیرگذار در پارالمپیک پاریس احمد امین‌زاده بود.
 پاراوزنه‌بردار قدرتمند گتوندی، در حالی‌که کسی فکرش را هم نمی‌کرد، در پاریس به مدال طلا رسید. او که سال‌ها پشت‌سر سیامند رحمان و منصور پورمیرزایی مانده بود، در نبود دو قهرمان نامدار مدال طلا را به گردن آویخت، آن‌هم در 34 سالگی و شاید هم آخرین طلای او باشد. هر چند خودش می‌گوید از همین حالا برای پارالمپیک پاریس شروع می‌کند.
احمد امین‌زاده مدال طلایش در روز آخر پارالمپیک را اتفاقی نمی‌داند: «من از 20 سالگی تمرین در پاراوزنه‌برداری را شروع کردم و در تمام این مدت هم رکوردهایم خوب بود اما از من بهتر هم در اردوی تیم ملی بودند و به همین دلیل سال‌ها پشت‌سر مرحوم سیامند رحمان و منصور پورمیرزایی ماندم. منتظر یک فرصت بودم و این فرصت هم در پاریس به من رسید.»
او در سن 34 سالگی وعده حضور در پارالمپیک بعدی را می‌دهد: «پاریس آخرین پارالمپیکم نبوده و من هم چنین تصوری ندارم. من حالا 34 ساله هستم اما تمریناتم را از 10 روز دیگر برای حضور در پارالمپیک بعدی و مدال طلای لس‌آنجلس شروع می‌کنم.»
پاراوزنه‌برداری در این دوره عملکرد فوق‌العاده خوبی داشت؛ با وجود حسین توکلی و تفاوت‌هایی که این دو رشته باهم دارند، این سؤال وجود دارد که چه عاملی باعث موفقیت پاراوزنه‌برداری شد؟ «حسین توکلی طلای المپیک را دارد و یکی از بهترین‌های دنیا در وزنه‌برداری است. توکلی هم به لحاظ روانی و هم تکنیکی کمک زیادی به ما کرد تا بتوانیم نتیجه خوبی بگیریم. به نظرم حضور حسین توکلی نقش زیادی در موفقیت ما داشت. البته مربیان قبلی ما همه از وزنه‌برداری به پارا آمده بودند اما توکلی با آنها چند تفاوت مهم داشت.  ما سه سال در اردو با حسین توکلی زندگی کردیم و باید بگویم کاملاً با هم رفیق هستیم. حسین توکلی همه کار برای ما کرد، در حالی که مربیان قبل از او نقش آدمک را داشتند. می‌گفتیم جا یا تغذیه بد است، آنها می‌گفتند به ما ربطی ندارد اما حسین توکلی مثل یک برادر کنار ما بود؛ هر وقت و هر چه می‌خواستیم.»
امین‌زاده درباره مصدومیتش و افت رکوردش در پاریس می‌گوید: «روز دوم حضورم در پاریس از ناحیه سینه مصدوم شدم و همین باعث شد چند روزی را در تمرینات به خودم فشار نیاورم و کمی رکوردهایم افت کرد. به خاطر همین دنبال افزایش رکورد نبودم و فقط به مدال طلا فکر می‌کردم.»
 قهرمان پاراوزنه‌برداری در ایران امکانات خوبی ندارد: «امکانات خوبی در ایران نداریم. این یک واقعیت است. به طور مثال میز مخصوص پاراوزنه‌برداری که ما استفاده می‌کنیم، چینی است در حالی‌که برند اصلی سوئدی است. تفاوت زیادی بین این دو برند وجود دارد، برند اصلی تشک نرم و زاویه دقیقی دارد اما این تخته‌های چینی اینطور نیست. تحریم اجازه نمی‌دهد که این امکانات وارد ایران شود.  البته کمبود فقط مختص پاراوزنه‌برداری نیست همه رشته‌ها مشکل دارند. متأسفانه تحریم‌ها مشکلات زیادی را به وجود آورده و قهرمانان ما با غیرتشان طلا می‌گیرند. برای همین بازی‌ها هم میزهای جدید و استاندارد تهیه شده بود اما در گمرک گیر کرد.»