اخیراً با انتشار ویدیویی از حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان، سخنران مشهور مذهبی که بسیاری او را با اظهارنظرهای سیاسی‌اش دنبال می‌کنند، بحث و نقد در میان کاربران فضای مجازی درگرفت. پناهیان در سخنانی با انتقاد از «دوقطبی‌سازی روزنامه‌ها»، از مجلس خواست تا علیه دوقطبی‌سازی قانون وضع کند. وی در این سخنرانی تأکید کرد که دوقطبی‌سازی از نشراکاذیب بدتر است. پناهیان همچنین خواستار آن شد تا «درِ روزنامه های دو قطبی‌ساز» بسته شود.
این اظهارات سخنران مشهور اگرچه با حمایت‌‌ها و نقدهایی مطرح شد اما برخی از کاربران فضای مجازی از دریچه دیگری به این سخنان پرداختند. این دریچه جدید، بدون قضاوت محتوای سخنان پناهیان تلاش کرد تا از گفتمان «وفاق ملی» حاشیه‌زدایی کند.
پر واضح است که گفتمان دولت چهاردهم مبتنی بر گفتار و رفتار رئیس‌جمهور و منصوبان او، تلاش برای تعمیق وفاق ملی به عنوان یک ضرورت در کشور است. بنابراین، نگاه ابزاری به مسأله «وفاق» و اهتمام برای تخریب سیاسی با مشی دولت چهاردهم و بویژه شخص مسعود پزشکیان همخوانی ندارد. آنچه از مواضع رئیس‌جمهور پزشکیان برمی‌آید، تلاش برای تفهیم یک درک عمومی از مشکلات و راهکار حل آن تحت عنوان «وفاق ملی» است که در یکایک برنامه‌ها و سخنان رئیس‌جمهور به چشم مخاطب جلوه می‌کند.
فهم این گفتمان، نه نیاز به کنایه دارد و نه نیاز به فرافکنی؛ بر هر شنونده آگاهی روشن است که «وفاق» برای چه و به چه طریقی تسهیل می‌شود. بویژه افت مشارکت سیاسی و امتداد مشکلات اقتصادی در بیش از یک دهه گذشته، ضرورت پرهیز از حواشی را بیش از پیش نمایان می‌کند.