امین محمودی
خبرنگار

در ایران برنج به عنوان یک محصول راهبردی و پرمصرف شناخته شده و پس از گندم دومین کالای اساسی مصرفی خانوارها به شمار می‌رود، به همین دلیل با توجه به اهمیت بالای امنیت غذایی برای کشورمان، طبیعتاً خودکفایی در تولید برنج با توجه به سند چشم‌انداز 20 ساله مورد اهمیت قرار گرفته است.

در سال‌جاری تنها باید 600 هزار تن برنج وارد شود
براساس آمار گمرک، در سال گذشته یک‌میلیون و ۱۱۷ هزار و ۱۱۷ تن برنج به ارزش یک‌میلیارد و ۳۰۵ میلیون و ۹۸۵ هزار دلار وارد کشور شد، این درحالی است که در همین بازه زمانی در سال ۱۴۰۱ چیزی حدود یک‌میلیون و ۷۸۰ هزار تن از این کالای اساسی به ارزشی بالغ بر 2 میلیارد و ۱۳۷ میلیون دلار وارد کشور شده بود. بنابراین، از این میزان واردات این نتیجه را می‌توان گرفت که واردات برنج طی یک‌سال اخیر با کاهش ۳۷ درصدی به لحاظ وزنی و کاهش ۴۰ درصدی به لحاظ ارزشی روبه‌رو بوده است. به عبارت دیگر می‌توان گفت با کاهش ۶۶۰ هزار تنی واردات این محصول ارزبری آن در یک‌سال اخیر ۸۳۰ میلیون دلار کمتر شده است. چندی پیش مرکز آمار رسماً اعلام کرد که هر ایرانی در یک سال 35 کیلوگرم برنج مصرف می‌کند که به این معنی است که با توجه به حدود 90 میلیون نفر جمعیت ایران، می‌توان گفت کشورمان سالانه به سه میلیون و 150 هزار تن برنج نیاز دارد. به همین دلیل وقتی کشورمان در سال‌جاری توانسته به تولید 2.5 میلیون تن برنج نائل شود چیزی در حدود 600 هزار تن برنج لازم دارد که باید از طریق واردات تأمین شود.
 
مدیریت واردات برنج توسط دولت سیزدهم
در ابتدای فعالیت دولت سیزدهم قیمت برنج ایرانی به دلیل ممنوعیت واردات در فصل برداشت محصول برنج داخلی بشدت افزایش پیدا کرد و شرایط اقتصادی و معیشتی مردم باعث شد که اقبال به سمت مصرف برنج خارجی باشد، به‌طوری که در سال ۱۴۰۱ حدود یک میلیون و ۷۸۳ هزار تن برنج وارد کشور شد که از این میزان یک میلیون و ۳۶۳ هزار تن سهم بخش خصوصی بود و دولت در مقاطعی توانست زمان ممنوعیت واردات را برای تنظیم بازار کاهش دهد؛ همچنین تنظیم بازار این محصول در اختیار بخش خصوصی قرار داده شد.
طی سه سال اخیر حفظ اراضی شالیزاری، افزایش تولید در واحد سطح، به‌کارگیری و تأمین بذر اصلاح شده و ارقام کیفی و پرمحصول، بازسازی و نوسازی شالیکوبی‌ها، رشد مکانیزاسیون برنج، تغذیه گیاهی و مصرف متعادل کودهای ازته، فسفاته و پتاسه، مدیریت آفات، بیماری‌ها و علف‌های هرز، توسعه روش‌های نوین مانند کشت مکانیزه با نشاکار و خشکه‌کاری در مناطق تحت تنش آبی، برداشت مکانیزه با کمباین‌های ویژه شالیزاری و افزایش سطح رتون از اقدامات خوبی بوده که منجر به بهبود کیفی و کاهش ضایعات برنج سفید شد.