واشنگتن و روش‌های مشابه‌اش در تسخیر اراضی و تملک منافع دیگران
قتل‌عام در غزه با سلاح‌های امریکایی
وصال روحانی
روزنامه‌نگار
در دو سه هفته اخیر سه مورد قتل‌عام فلسطینی‌های مظلوم به دست سربازان پلید اسرائیلی چنان بزرگ و شوک‌آور بوه که «آنروا» (آژانس بین‌المللی تجمیع کمک‌های مردمی برای فلسطین) آن را همچون «خلق جهنم در کره زمین» توصیف کرده و «سازمان پزشکان بدون مرز» هم آن را «آخرالزمان» نامیده است.
در همه موارد فوق و به واقع از همان روز نخست جنگ غزه که 39 هزار شهید و 90 هزار مجروح را روی دست فلسطینی‌ها گذاشته است، امریکا تأمین‌کننده سلاح‌ها و بمب‌های عظیم و پرشماری بوده که رژیم غاصب صهیونیستی بر سر و روی مظلومان فلسطینی ریخته است. نسل‌کشی اخیر در غزه شاید بزرگ‌ترین نمونه این فرآیند پس از کارهای شرم‌آوری باشد که نسل‌کش‌های صرب طی سال‌های 1992 تا 1995 در بوسنی و در حق مسلمانان این کشور روا داشتند، اما شروع عملیات ددمنشانه رژیم غیرقانونی تل‌آویو و تاراندن فلسطینی‌های مسلمان از منطقه و به واقع آغازگر روند یک نسل‌کشی 8 دهه‌ای در سرزمین‌های اشغالی هم فقط با کمک و حمایت وسیع دولت‌های غربی به سرکردگی امریکا امکان‌پذیر شد و واشنگتن بابت همه این جنایات پایان‌ناپذیر مسئول و موظف به جوابگویی است.
این سیستم‌های مخوف
امروز اما وابستگی رژیم جعلی تل‌آویو به تسلیحات امریکایی بیش از هر زمانی است، زیرا جنگ غزه بزرگ‌تر و طولانی‌تر از تمام جنگ‌های قبلی است که بین اسرائیل و فلسطین سر گرفت و یکی از آنها فقط 6 روز طول کشید و دیگری 33 روز، حال آن‌که جنگ غزه اگر با آتش‌بس متوقف نشود، در 15 تیرماه وارد دهمین ماه خود خواهد شد. میزان ارسال سلاح از جانب امریکا و مشارکت نظامی این کشور در اشغال سرزمین‌های دیگران نشان می‌دهد که این کشور جنگ‌طلب و دولت‌های دغل‌باز آن یک خط مشترک را در زمان حضور در خاک دیگران تعقیب می‌کرده‌اند و چه وقتی سال‌ها پیش در اوکیناوای ژاپن فرود آمدند و چه وقتی وارد قضایای اخیر غزه شدند، همیشه از ماشین نظامی و کارخانه‌های تولید سلاح خود به بهترین و وسیع‌ترین نحو سود جسته‌اند. در میان سلاح‌هایی که امریکا طی سال‌های اخیر تولید کرده، برخی چنان قدرت و سرعت در اثرگذاری دارند که در تاریخ مشابه آن هرگز رؤیت نشده بود. یکی از مخوف‌ترین این سلاح‌ها و به واقع سیستم‌های تخریبگر جنگی که قابل کارگذاری در اکثر هواپیماهای جنگنده از جمله «اف16های فالکون» و «بی.آی. لنسرها» است، سیستمی موسوم به «SDB» است که البته پنتاگون با بی‌پروایی هر چه بیشتری در اختیار نیروی هوایی اسرائیل گذاشته است و به تبع آن هواپیماهای این رژیم ددمنش را قادر ساخته که دست به قتل‌عام‌های گسترده‌تری در نوار غزه و کرانه باختری بزنند و دامنه آن را اخیراً به جنوب لبنان هم بیش از پیش بسط دهند.
سلاحی که بتدریج کشنده‌تر شد
در ژانویه 2024 (دی‌ماه 1402) در حالی که جنگ غزه وارد چهارمین ماه خود شده بود، قراردادی تازه و جامع بین دولت امریکا و رژیم منفور اسرائیل منعقد شد که براساس آن تعداد معتنابهی از جت‌های جنگی اف15 و اف35 امریکا با قابلیت کارگذاری سیستم‌های SDB به اسرائیل واگذار شد تا آنها با فراغ بال بیشتر و دست‌هایی بازتر به ریختن بمب‌های هولناک روی سر فلسطینی‌ها ادامه دهند. در ماه آوریل 2024 (فروردین 1403) هم 26 میلیارد دلار کمک نقدی از واشنگتن به تل‌آویو ارائه شد که حداقل 10 میلیارد دلار از این مبلغ صرف تقویت نیروی هوایی اسرائیل شد.
دیگر سیستم مافوق مدرن جنگی که از زمان تشدید جنگ غزه در اختیار اسرائیلی‌ها قرار گرفته، جنگ‌افزار موسوم به «جی.دام» است. این سیستم در اصل جدید نیست زیرا اولین نمونه‌های آن در سال 1993 ساخته شد، اما به مرور زمان پیشرفته‌تر و کارآمدتر شد و نسخه‌های تازه آن ساخت بمب‌های هوشمندی را سبب شده که قابل هدایت از راه دور و به تبع آن قابل پرتاب به سمت اهدافی مشخص حتی در دورترین مناطق مورد نظر است. نیروی هوایی اسرائیل بعد از دریافت این سلاح به شکلی گسترده از آن در جنگ غزه سود جسته و با قساوتی هر چه بیشتر این قبیل بمب‌ها را به مناطق پرجمعیت غزه ریخته و به تبع آن جان هزاران هزار فلسطینی را گرفته است. ارتش امریکا استفاده از «جی.دام»ها را ابتدا در یوکوسوکای ژاپن در دستور کار خود قرار داد و در روز 29 آگوست 1999 به اوکیناوا بسط داد که پنجمین جزیره بزرگ در سلسله جزایر ژاپن به حساب می‌آید. به این ترتیب «جی.دام» که ابتدا در هواپیماهای جنگنده هورنت امریکا مورد استفاده قرار گرفت و آن‌گاه در جنگنده‌های کیتی هاوک نیز تعبیه شد، به پدیده‌ای تبدیل گشت که حتی به درد استفاده در مدرن‌ترین جنگ‌های فعلی جهان هم می‌خورد.
مرگ‌زا یا دموکراسی‌ساز؟
در اعتراضات گسترده دانشجویی در امریکا طی 3 ماه اخیر که در آن جنایات هولناک اسرائیلی‌ها در غزه تقبیح شده و از سازمان‌های ناظر و دولت‌های تأثیرگذار خواسته شده هر چه سریع‌تر آتش‌بس را در غزه برقرار کنند و رسیدن کمک‌های انساندوستانه به دست فلسطینی‌ها را میسر سازند، بارها از دولت جو بایدن هم تقاضا شده که روند ارسال «جی.دام»ها را به تل‌آویو پایان بخشد تا اسرائیل نتواند به پاکسازی قومی شرم‌آوری که از روز 7 اکتبر 2023 (15 مهر 1402) اجرای آن را در غزه آغاز کرد، با همان وسعتی ادامه دهد که تا به حال از ارتش اسرائیل مشاهده شده است. این در حالی است که «آن واگنر» عضو جمهوری‌خواه کنگره امریکا از دولت این کشور خواسته بود که ارسال این بمب‌ها را به اسرائیل وسعت و سرعت بخشد، زیرا این سلاح‌های مخرب در سنت لوئیز در ایالت میسوری امریکا تولید می‌شوند که زادگاه اوست و به تبع آن خیل کارکنان کارگاه‌هایی که به تولید این جنگ‌افزار خاص اشتغال دارند، متضرر نشوند و بساط‌شان محدود نگردد و برعکس صنف و حرفه آنها پررونق‌تر شود. واگنر نه‌تنها بابت خواسته‌اش ابراز پشیمانی نکرد بلکه در مصاحبه‌ای صنعت سلاح‌سازی امریکا را «صنعتی دموکراسی‌ساز» توصیف کرد!
حتی اراده قاتلان هم از واشنگتن می‌آید
ارتش امریکا فارغ از هرگونه قضاوتی که سایرین نسبت به آن دارند، همچنان به ساخت گسترده سلاح‌های مورد نظرش نه فقط در سطح این کشور بلکه در نقاط و کشورهایی دیگر در جهان نیز ادامه می‌دهد تا سهم خود را در تجاوز به خاک دیگران همچنان حفظ و منافعش را در سطح جهان هر چه فزون‌تر کند. جالب‌تر اینکه نه فقط در امثال برلین و استکهلم این کارگاه‌های سلاح‌سازی تعبیه شده و مشغول فعالیت بوده‌اند، بلکه امریکایی‌ها در پایگاه هوایی کادنا در اوکیناوای ژاپن نیز دست به اقدامی مشابه زده‌اند. در آوریل 2023 امریکا یک اسکادران کامل از هواپیماهای جنگنده «اف35» متعلق به لاکهید مارتین را جانشین هواپیماهای «اف15» بوئینگ کرد که بتدریج از صحنه خارج شده‌اند و قرار است دیگر مورد استفاده قرار نگیرند. ژاپن قطعاً در جنگ جهانی دوم بزرگ‌ترین ضربه را از امریکایی‌ها دریافت کرد، زیرا هواپیماهای بمب‌افکن امریکا برای اولین بار بمب‌های هولناک اتمی را مورد استفاده قرار دادند و با انداختن این بمب‌ها در شهرهای هیروشیما و ناکازاکی، میلیون‌ها ژاپنی را کشته یا برای همیشه مبتلا به بیماری‌های حاد پوستی کردند و خیل مردمی که در این روند شیمیایی و بستری شدند، هرگز درمانی اساسی شامل حال‌شان نشد و سال‌ها با حالی نزار ماندند و در نهایت از این دنیا رفتند. با این حال چون ژاپن متحد آلمان نازی در جنگ جهانی دوم و جزو بازنده‌های این جنگ بود، امریکا براساس پیمان‌نامه‌ای که با دولت توکیو منعقد کرد، این اختیار را یافت که در چند نقطه از این کشور شرق آسیایی پایگاه‌های نظامی دلخواه خود را دایر کند و هر چه می‌خواهد در آنجا بسازد و به کار گیرد. ژاپنی‌ها این فرآیند را «اصل پاسیفیستی» نامیده و آن را بشدت مضر دانسته‌اند زیرا نه‌تنها امریکا را به بهره‌های فراوانی رسانده، بلکه سبب شده ژاپن عملاً از تولید سلاح به اندازه کافی و دارای فناوری‌های هوشمند باز ماند و ارتش‌اش ناکارآمدتر و توانایی نظامی‌اش نازل‌تر شود. این همان فرآیند تأسف‌آوری است که امریکا به هر کشوری که در معادلات بین‌الملل یا جنگ‌های فرامرزی کم آورده، تحمیل کرده است تا به نقطه فعلی برسد؛ نقطه‌ای که در آن دیگران برای او آدم‌کشی می‌کنند اما هم سلاح این کشتارها ساخت امریکاست و هم اراده‌ای که قاتلان را به حرکت وا می‌دارد، از واشنگتن به عوامل اجرا تزریق می‌شود.
منبع: Middle East Eye