روایت رئیس تربیت‌بدنی نیروهای مسلح از خدمات دولت سیزدهم در ورزش
انتخاب وزیر ورزشی بارقه امیدی در دل ورزشکاران شد
ایران واشقانی
خبرنگار
امیر سرتیپ دوم «جمشید فولادی» رئیس اداره ورزش و آمادگی جسمانی ستاد کل نیروهای مسلح ظهر دیروز در نشست صمیمی میهمان روزنامه ایران ورزشی بود. او که در حوزه تربیت بدنی نیروهای مسلح صاحب تجربه‌های فراوانی است اعتقاد دارد حوزه ورزش در دولت سیزدهم دوران متفاوتی را به دور از سیاست‌زدگی تجربه کرد. فولادی می‌گوید، رئیس‌جمهور شهید به وعده‌اش عمل کرد و وزیر ورزشی براساس تجربه و تخصص در رأس کار قرار گرفت.
کارنامه سه ساله دولت سیزدهم و هزار روز خدمت شهید رئیسی در حوزه ورزش، با توجه به رشد زیرساخت‌ها، بودجه ورزش و شرایط معیشت قهرمانان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
وقتی در صحن علنی مجلس یک وزیر کاملاً ورزشی رأی آورد، امیدوار شدیم چون پیش از این وزرای ورزش سیاسی بودند و ورزشی نبودند. دکتر سجادی به عنوان وزیر ورزش یک بارقه امید ایجاد کرد و در قالب یک ورزشکار، چشم‌انداز خوبی پیش رویمان ترسیم شد. او از دوره‌های قبل سابقه قهرمانی و مدیریتی خوبی داشت و امیدوار بودیم ورزش جهش خوبی را تجربه کند. در این حوزه با توجه به آنچه اتفاق افتاد، شهید رئیسی به وعده‌اش عمل و وزیری را ورزشی تعیین کرد. البته آقای سجادی بنا به دلایلی که یکی از آنها سقوط هلیکوپتر و وضعیت جسمانیش بود، استعفا داد. آقای هاشمی که سکاندار ورزش کشور شده هم خوشبختانه همین مسیر را طی کرده و سابقه ورزشی پروپیمانی دارد. ایشان معاون ورزش قهرمانی بوده، متخصص و متعهد است و می‌تواند براساس تجربه و تخصص، افراد توانمند و شایسته‌ای را در پست‌ها و معاونت‌های ورزشی به کار بگیرد. به نظرم در مجموع شرایط مدیریتی خوبی برای ورزش فراهم شده به شرطی که کمک کنند این سیاست‌زدگی و حاشیه‌ها از ورزش دور شود.
در این دوره حدود 20 نفر از رؤسای فدراسیون‌ها از بلاتکلیفی خارج شدند و مشکل حادی در حوزه ورزش برطرف شده است. این درحالی است که حدود نیمی از آنها هم رشته‌های المپیکی هستند.
اسبقیان معاون وزیر ورزش و جوانان را از سال‌های خیلی قبل می‌شناسم و سابقه خوبی دارد. در تمام مجامع، نماینده نیروهای مسلح شرکت دارد و شاهد هستیم که جلسات خوب و منطقی اداره می‌شود اما زمان لازم است تا شرایط مطلوب حاصل شود چون لایه‌های مدیریتی برای تغییر نیازمند زمان است و به مرور شاهد اتفاقات خوبی خواهیم بود.
طرح ورزشگاه بزرگ پایتخت که ایده رئیس جمهور شهید است، بر اساس معماری سنتی آماده شده و قول داده‌اند فاز اول آن طی دو سال و کل آن را در 4 سال از محل تهاتر فروش نفت به چینی‌ها به بهره‌برداری برسد تا در اختیار ورزشکاران و دوستداران ورزش قرار گیرد. در این رابطه چه صحبتی دارید؟
بهتر است به خاطره‌ای از شهر ووهان چین اشاره کنم. سال 2019 پیش از شیوع کرونا در مسابقات المپیک نظامیان جهان با حدود 80 ورزشکار عازم چین شدیم. 109 کشور در آن مسابقات شرکت کرده بودند. این شهر با 15 میلیون نفر جمعیت دارای 12 ورزشگاه بود که هر کدام در نقطه‌ای از شهر قرار داشتند. به هر ورزشگاه که می‌رسیدیم، در نوع خودش بهترین بود اما ورزشگاه بعدی، بهتر و زیباتر بود. آنچه ناراحت‌کننده بود اینکه ضعیف‌ترین ورزشگاه‌شان از ورزشگاه آزادی ما بهتر بود. این را گفتم که به مثل معروف «شناگر ماهری است اما آب ندیده» اشاره کنم. در ورزش حرف اول را تجهیزات و ملزومات می‌زند. اگر ورزشکار حرفه‌ای هم باشد، بدون امکانات و ساختار نمی‌تواند از استعداد و مهارتش استفاده کند و می‌سوزد. تهران دست‌کم چهار ورزشگاه می‌خواهد. مردم ما لیاقت بهترین ورزشگاه‌ها را دارند. مثلاً ورزشگاه تختی در شرق تهران اصلاً شایسته پایتخت نیست و فرسوده است. آیا زمین چمن فوتبال برازنده برگزاری مسابقات است وقتی گزارشگر خارجی با کنایه از آن حرف می‌زند؟ ایده ساخت این ورزشگاه نیز یادگار رئیس جمهور شهید است. ورزشگاهی بزرگ در پایتخت که می‌تواند تحولی بزرگ در عرصه زیرساخت ورزش ایران فراهم کند تا میزبانی‌های مسابقات بین‌المللی و بزرگ را داشته باشیم. اقدام ارزشمندی برای تهران به عنوان پایتخت جهان اسلام که باید زیباترین ورزشگاه باشد.
موضوع اهدای جوایز قهرمانان و پاداش‌های آنها که با تأخیر انجام می‌شد نیز در این دوره به شکل ویژه‌ای رسیدگی شد تا جایی که دوبار از قهرمانان تجلیل کردند و پاداش‌هایشان بموقع پرداخت شد در صورتی که در ادوار گذشته سال‌ها بعد پرداخت می‌شد و ارزش آن پاداش کاهش می‌یافت.
شهید رئیسی در دولت سیزدهم، دو دوره مراسم تجلیل از قهرمانان را برگزار کردند و شرایط اهدای جوایز، پاداش‌ها و کیفیت جوایز بیانگر توجه ایشان به معیشت و انگیزه ورزشکاران بود. ایشان تنها رئیس‌جمهور در این سال‌ها بود که به ساختمان وزارت ورزش رفت و قبل از آن هیچ‌وقت چنین چیزی اتفاق نیفتاده بود. با دستور و پیگیری رئیس‌جمهور شهید، جوایز ورزشکاران و پاداش آنان بموقع پرداخت می‌شود که انگیزه‌ای شد تا ورزشکاران تلاش کنند به تیم ملی برسند.