در نگاه اول، عبارت «افزایش همسایگی» در دولت سیزدهم بعید و عجیب به نظر می‌رسد. اما این امر نتیجه سیاست تنوع بخشی به سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و افزایش دیپلماسی اقتصادی در ارتباط با کشورهای مهمی است که در دولت گذشته مغفول مانده بودند. در این باره محمد جمشیدی، معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور با بیان اینکه همسایگی با همسایگان فرق دارد، اظهارکرد: همسایگان به معنی هم مرزها نیستند بلکه ممکن است در منطقه ما باشند مثل آسیای میانه یا جنوب خلیج فارس یا قفقاز و منطقه مدیترانه که جزو سیاست همسایگی بودند. به گفته جمشیدی، آیت‌الله رئیسی دنبال این بود که ایران به قدرت واقعی منطقه تبدیل شود که از طریق ایجاد زیرساخت‌های استراتژیک اجرا می‌شد. تنوع و گستردگی توافقات صورت گرفته در سفرهای خارجی شهید آیت‌الله رئیسی نشان می‌دهد که در دولت سیزدهم همسایگی ایران از نیکاراگوئه در امریکای جنوبی تا پاکستان، سریلانکا، چین، روسیه و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس هم تداوم یافت و این غیر از تغییرات میان جمهوری اسلامی ایران و کشورهای قفقاز و آفریقای شمالی مانند تونس و مصر است.
در کنار سیاست خارجی، دولت سیزدهم نیز در سیاست داخلی دستاوردهایی داشته است. مهم‌ترین دستاورد می‌تواند ایجاد فضای آرام در سپهر سیاست کشور باشد؛ فضایی که در آن از درگیری‌ها و بگومگوهای گذشته خبری نبود. همچنین انجام سفرهای استانی، آن هم به همه استان‌های کشور نشان می‌داد که دولت سیزدهم بشدت پرتحرک و آشنا به مسائل جای جای ایران اسلامی است. هرچند انجام دور دوم سفرهای استانی در میانه خود، با شهادت آیت‌الله رئیسی و شهدای خدمت به پایان رسید.
برگزاری دو انتخابات در دولت سیزدهم که به اذعان همه طرف‌ها، با بی‌طرفی کامل دولت برگزار شد، نقطه درخشانی در کارنامه دولت سیزدهم محسوب می‌شود که نمی‌توان آن را نادیده گرفت یا آن را زیر سؤال برد. درعین حال، ارتباط با احزاب در دولت سیزدهم، به ارتباط دبیران کل احزاب با عالی‌ترین مقام اجرایی دولت منجر شده بود. بخش خصوصی، چه به صورت گروهی و چه به صورت جمع‌های محدود، این فرصت را داشتند تا در ملاقات‌ها و دیدارهای جداگانه، نقطه نظرات خود را با رئیس جمهور مطرح کنند.
در دولت سیزدهم انجام عملیات وعده صادق، درحالی صورت گرفت که برخلاف تجربه‌های گذشته، ارکان مختلف کشور در همگرایی و هماهنگی کامل باهم عمل کردند. این امر باعث ضریب گرفتن موفقیت میدانی این عملیات، یعنی ضربه به رژیم صهیونیستی بود که خود زمینه‌ساز به رخ کشیدن قدرت نظامی جمهوری اسلامی ایران در جهان بود.
به طور کلی دولت سیزدهم از سیاست خارجی تا سیاست داخلی، از ارتباط با اقشار مردم تا بخش خصوصی، تجربه‌های جدیدی بنا نهاد؛ تجربه‌ای که دولت آینده نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد. چرا که درصورت بسته شدن درهای دولت به روی گروه‌های بخش خصوصی یا حذف ارتباط رئیس دولت با مردم، هم از کیفیت حکمرانی کاسته شده و هم ضریب اعتماد عمومی در ایران کاهش می‌یابد و این چیزی است که دولت‌های بعد به هیچ وجه از آن استقبال نخواهند کرد.