شامگاه سه‌شنبه فرا رسیده و خیابان‌های پایتخت خالی از ترددهای متراکم است؛ اما در نقطه‌ای از شهر همه بیدارند. بیشتر از یک ماه به آغاز دهه محرم مانده، اما مردم تهران دلتنگ روضه‌های سید و سالار شهیدان شده‌اند و همین دلتنگی هم آنها را به مصلی کشانده است. آنها جمع شده‌اند تا در فراق رئیس‌جمهور شهید روضه بشنوند و اشک بریزند. ساعت وداع با سید شهید و همراهانش 20:30 تعیین شده، اما از هنگام عصر مردم سیاه‌پوش عزم مصلی کرده‌اند.
ساعت 22 فرا می‌رسد. اما خبری از پیکر شهدای خدمت نیست. دلیلش روشن است. حضور میلیونی مردم قم در مراسم بدرقه که 150 کیلومتر آن‌طرف از تهران درحال برگزاری است، برنامه مصلی را با تأخیر مواجه کرده است. عقربه‌های ساعت 22:20 را نشان می‌دهد، شبستان مصلی مملو از جمعیت شده و در محوطه هم جای سوزن انداختن نیست که بالاخره پیکر شهدا هم می‌رسد. با قرار گرفتن تابوت‌ها در جایگاه، مداحان اهل بیت(ع) روضه‌‌خوانی را شروع می‌کنند. از وصیت رئیس‌جمهور شهید می‌گویند و با اشاره به وضعیت پیکر او، روضه علی‌اکبر(ع) می‌خوانند تا بغض‌های منتظر، تبدیل به هق‌هق و اشک‌های سرازیر شوند. عقربه‌های ساعت پایان شامگاه سه‌شنبه و ورود به روز دوم اردیبهشت را نشان می‌دهد. مراسم وداع به پایان رسیده، اما این سرآغاز رویدادی است که قرار است چند ساعت بعد رقم بخورد.
 
سفر استانی چهار روزه!
اولین بار است که سفر استانی رئیس‌جمهور بیش از دو روز طول کشیده است. مراسم استقبال معمولاً در جریان سفرهای استانی انجام می‌شود. اما این بار ماجرا فرق می‌کند. برای اولین بار مردم پایتخت انتظار بازگشت رئیس‌جمهور از سفری 4 روزه را می‌کشند. با اینکه از روز قبل اعلام شده که در‌های دانشگاه تهران از ساعت 5:30 باز می‌شود، مردم از ساعاتی قبل در مقابل در‌های دانشگاه حاضر شده‌اند. به همین خاطر ساعتی پس از باز شدن در‌ها، رسانه‌ها خبر می‌دهند که فضای دانشگاه تهران پر شده است. هرچه عقربه‌های ساعت پیش می‌روند، خیل بیشتری از مردم سیاه‌پوش هم به جمعیت حاضر در خیابان انقلاب اضافه می‌شود. ساعت درحال نزدیک شدن به 9 صبح است که خیابان انقلاب تا میدان آزادی، پر از جمعیت شده و از کثرت مردم، فضایی برای راه رفتن هم وجود ندارد. پس از مراسم تبریز، حاج مهدی رسولی خودش را به دانشگاه تهران رسانده تا بار دیگر نوحه مورد علاقه رئیس‌جمهور شهید را این بار برای مردم پایتخت زمزمه کند.
 
اقامه نماز بر پیکر شهدا
مرثیه‌سرایی که تمام می‌شود، مردم برای نماز به امامت رهبر انقلاب قیام می‌کنند. نمازی که برای مردم ناآشنا نیست. سه سال قبل در همین دانشگاه و شرایط مشابه بود که مردم به امامت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بر پیکر مطهر شهید سلیمانی نماز خواندند و قاب دوربین‌ها اشک‌های شهید رئیسی را ثبت کردند.
فراز «اللّهمّ إنّا لا نعلم منه إلاّ خیرا» که با مکث و بغض رهبر انقلاب قرائت می‌شود، بغض جمعیت میلیونی مردم هم می‌ترکد. خصوصاً آنکه خاطرات تلخ اشک‌های ولی امر در فراق شهید سلیمانی هم برایشان زنده می‌شود و آقا، با قرائت سه مرتبه از این فراز، رضایت خود را از رئیس جمهور شهید اعلام می‌دارند.
نماز که تمام می‌شود، پیکرها روی دست مردم به سمت خودروهایی که برای حمل تدارک دیده شد، هدایت می‌شوند. ساعت از 9:15 گذشته که پیکرها از دانشگاه خارج می‌شوند تا در میان خیل جمعیت عزادار به سمت میدان آزادی تشییع شوند. ساعتی که می‌گذرد، پیکرها تازه به میدان انقلاب می‌رسند. با وجود هوای بهاری روزهای دیگر، امروز هوا گرم‌تر است. گویی داغی که بر دل مردم ایران نشسته، تأثیر خودش را بر آب و هوا هم گذاشته است. انقلاب تا آزادی، بیش از پنج کیلومتر، یکپارچه پر از جمعیتی شده بود که نمادی از محبوبیت سید شهید را به نمایش گذاشته بود.
در دل این جمعیت افرادی هم بودند که از کیلومترها دورتر از پایتخت خود را به تهران رسانده بودند تا قدردانی‌شان از سید محرومان را اعلام کنند. مثل کارگران هفت تپه که خود را مدیون دکتر رئیسی می‌دانستند.
5 ساعت بعد از حرکت از دانشگاه تهران، پیکر شهدا در میان جمعیت چند میلیونی مردم، به میدان آزادی رسید. ظهر چهارشنبه دوم خرداد 1403، وفاداری مردم تهران به شهید سیدابراهیم رئیسی درحال ثبت شدن در تاریخ بود.