دیپلمات جبهه مقاومت و ایستاده در صف مجاهدت دیپلماتیک در حادثه دلخراش سقوط بالگرد در ورزقان به یاران شهیدش پیوست. واکنش‌ها به شهادت حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی در 60 سالگی پس از نزدیک به سه دهه مجاهدت بی‌وقفه نشان از محبوبیت این دیپلمات خوشنام داشت؛ کسی که سعی کرد از وارد شدن به دعواهای جناحی اجتناب کند و بواسطه تسلط ویژه‌اش بر وضعیت منطقه، هر جا که پا گذاشت از حضور ذهن برجسته و قوه ابتکارش برای گره‌گشایی از بحران‌های جاری و تأمین منافع ملی بهره برد. حسین امیرعبداللهیان به سال ۱۳۴۳ در دامغان به دنیا آمد.
سال‌های جوانی او به تحصیل و تمرکز بر آموختن در حوزه سیاست و دیپلماسی گذشت و مدارج تحصیلی را در رشته روابط بین‌الملل تا مدرک دکتری پیمود. پایان دانش‌آموختگی، سرآغازی برای تجربه‌اندوزی در دنیای دیپلماسی بود. او سلسله مراتب مسئولیت را از کارشناسی و معاونت سفارت ایران در بغداد در سال 1376 آغاز کرد و تسلطش بر زبان عربی، امکانی برای تمرکز و تسلط مثال‌زدنی بر واقعیات پیدا و پنهان منطقه فراهم کرد و سبب شد پله‌های ترقی در مناصب دیپلماتیک را یکی پس از دیگری طی کند. اینچنین بود که مسئولیت‌های متعددی همچون معاونت مدیـرکل خلیج فارس، معاون نماینده ویژه وزیر خارجه در امور عراق، رئیس ستاد ویژه عراق وزارت امور خارجه، سفیر ایران در بحرین، مدیرکل خلیج فارس و خاورمیانه، معاونت عربی و آفریقایی وزارت امورخارجه و مقام مشاور وزیر امور خارجه را پیش از آغاز کار خود به عنوان وزیر امور خارجه در دولت سیزدهم از سر گذراند.

تلاش بدون توقف
مأموریت خطیر امیرعبداللهیان اما در پاییز1402 آغاز شد؛ میدان نبرد دیپلماتیک او به جغرافیای غزه منتقل و بر جست‌و‌جوی راهکار متوقف کردن جنایات سبعانه رژیم صهیونیستی متمرکز شد. تا روز شهادتش که ردای وزارت را بر تن داشت، مسئولیت او به گستره بدون مرز برای جلب اذهان جهانی در دفاع از جهان اسلام، اصول انقلاب اسلامی، مردم مظلوم فلسطین و آنچه رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی رقم می‌زد، تسری پیدا کرد؛ تلاشی که بر اساس مأموریت تعریف شده‌اش همان قدر در همراهی فکری با جبهه مقاومت لبنان برابر رژیم اسرائیل مسئولیت داشت که در تأثیرگذاری بر سیاست‌های امنیتی و منطقه‌ای ایران بر خاورمیانه.
طبیعی بود که کشورهایی که خود به عنوان مسبب، پشتیبان و حامی اقدامات جنایتکارانه اسرائیل در فلسطین اشغالی بودند، در قالب نشست‌هایی به مبارزه‌ای نمایشی روی بیاورند اما در نهایت ناچار شدند نقش‌آفرینی بدون توقف امیرعبداللهیان برای پیگیری مسیر مذاکرات صلح در غزه را بپذیرند و چاره‌ای جز این نبینند که استراتژی توقف جنگ غزه را متناسب با ملاحظات و دغدغه‌های جمهوری اسلامی که از سوی وزیر خارجه خستگی ناپذیرش با دقت و تلاشی کم سابقه دنبال می‌شد، به اجرا در آورند.
بنابراین واکنش‌ها به خبر پرکشیدن دیپلمات معتمد نظام متفاوت بود. درست از لحظه تأیید خبر، محافل رسانه‌ای شاهد همصدایی طیف گسترده‌ای از مقام‌ها و چهره‌های داخلی و خارجی بودند که در یاد کردن از امیرعبداللهیان به عنوان سرباز دیپلماسی وطن و نقش برجسته‌اش در دفاع از جبهه مقاومت، اشتراک نظر داشتند. اعتقاد او به انسجام و یکپارچگی در «میدان» و «دیپلماسی» و مقاومت در برابر توطئه دشمنان بارها در سخنانش تأکید شد؛ مقاومتی که از او یک دیپلمات محبوب ساخت و پروازش را به دلیلی برای همصدایی همه ملت‌های منطقه تبدیل کرد.