مهری رنجبر
خبر‌نگار

موتا پائز سرمربی جدید تیم ملی والیبال 5 روز بعد از شروع به کارش، رو در روی خبرنگاران نشست. در اولین کنفرانس خبری، مرد برزیلی آرام و جدی وقتی مترجم سؤالات را ترجمه می‌کرد، لبخند می‌زد و بعد جواب می‌داد، آن هم به زبان انگلیسی. با اینکه همه او را بابت اقامت 37 ساله‌اش درفرانسه، فرانسوی – برزیلی می‌دانند، اما او خیلی قاطع خودش را برزیلی می‌داند و بس.
پائز از همان اول به مأموریت سختش با تیم ملی والیبال ایران اعتراف می‌کند: «همه دنیا می‌دانند، کیفیت والیبال ایران عالی است و چه بازیکنان خوبی را دارد. من هم از قبل می‌دانستم و حالا هم حس فوق‌العاده‌ای دارم. ایران حتی در سطح پایه هم بازیکنان خیلی باکیفیتی دارد که عشق زیادی برای بازی در تیم ملی کشورشان دارند. ما مأموریت آسانی نداریم اما همه باور داریم تحقق این هدف امکان‌پذیر است و من‌ حس خوبی دارم که در رسیدن به این هدف تیم را رهبری می‌کنم.»
مرد برزیلی نبود ستاره‌ها را چالش نمی‌داند: «حضور بازیکنان بزرگ، خیلی مهم‌ نیست. باید به ساخت یک تیم باور داشته باشیم. دو سال پیش بازیکنان بزرگ بودند اما نتایج خیلی خوب، نه! پروسه تیم برای المپیک ۴ ساله است ولی ما مجبوریم یک ماهه انجام دهیم. ما هدف داریم و مردم ایران باید این هدف را با تمام عشق خود باور داشته باشند. هر بازیکنی باید با قلبش بیاید و اگر کسی این باور را ندارد، بهتر است جزو تیم ما نباشد. ما تلاش می‌کنیم تا در تابستان به این هدف برسیم.»
سرمربی تیم ملی والیبال به معجزه اعتقادی ندارد: «در ورزش چیزی به نام معجزه وجود ندارد. کار ما آسان نیست و این چالش فقط برای ما نیست بلکه بقیه رقبا هم می‌دانند باید در ورزش بهتر کار کرد و در اثر این تلاش نتایج بهتر حاصل می‌شود. من هیچ ترسی از تصمیم با شجاعت ندارم. والیبال ایران وارد فصل جدیدی می‌شود باید روی آن تمرکز کنیم.» او با اینکه خیلی امیدوار است برای انجام مأموریت غیرممکن اما هیچ قولی برای سهمیه به فدراسیون نداده: «در ورزش کسی نمی‌تواند قول بدهد. قول من تلاش و کار با همه عشق و توان ‌است. چیزی که شفاف است نتایج می‌تواند خوب یا بد باشد. اگر نشد یعنی رقیب بهتر از ما بوده. بحث ذهنی بازیکنان خیلی مهم‌ است. در سبک زندگی ایرانی‌ها جنگندگی هست. اگر روی ما فشار برای سهمیه هست برای رقبا هم هست. من به ایران آمده‌ام چرا که باور داشتم آنها جنگنده هستند. من درتمرین چند روزه حس جنگندگی آرژانتینی را در بازیکنان ایران دیدم.»
  پائز قبول ندارد زیر سایه ولاسکو است: «مربیان مختلفی در ایران کار کرده‌اند که برایم قابل احترام‌ هستند. فلسفه من این است که هیچ‌کس بالاتر یا پایین‌تر از من نیست‌. ولاسکو عملکردی خیلی عالی داشته اما حالا وظیفه من این است که کارم را ادامه بدهم. بازیکنان و هواداران ایران خیلی برای ولاسکو احترام قائلند، اما حضورش برای من مثل شبح و روح نشده، که به آن فکر کنم. اگر بازیکنان از او دانشی گرفته‌اند از آن استفاده می‌کنیم. ولاسکو و الکنو با ایران موفقیت‌هایی داشته‌اند. به این موضوع فکر نمی‌کنم و مهم این است که حالا چه باید بکنیم.»