وصال روحانی
خبرنگار

فرضیه ساکت الهامی که در نیم فصل دوم یک بار دیگر سرمربیگری نساجی را بر عهده گرفته، این است که شانس سهم چندانی در نجات تیم‌هایی ندارد که با خطر سقوط مواجه هستند و عامل اصلی که می‌تواند آنها را به ساحل نجات برساند، عنصر «همت» است. مرتبه قبلی که الهامی سرمربی نساجی شد، این تیم فاقد مهره‌های عالی و کم توش و توان قائمشهری را به‌عنوان قهرمانی جام حذفی رساند و راهی لیگ قهرمانان آسیا کرد. این بار اما از او خواسته شده تیمی که فصل جاری را بد آغاز کرده و بد ادامه داده را از سقوطی محتمل رهایی بخشد. رقابتی پایاپای با امثال سه تیم خوزستانی لیگ (صنعت نفت، فولاد و استقلال خوزستان) که مثل نساجی در اواخر جدول چرخ می‌زنند، نساجی را در حالت بیم و امید دائمی قرار داده است. بیش از شش بازی برای هیچ‌یک از 16 تیم حاضر در لیگ بیست و سوم باقی نمانده و با اینکه 18 امتیاز موجود در این دیدارها، یک نقطه امید برای تمامی چهار- پنج تیم حاضر در مهلکه سقوط است اما برای نجات از این وضعیت بغرنج باید توان منفی بالا و آمادگی روحی فراوان داشت و بشدت مبارزه کرد. با این حال، مشکلات نساجی از ایام پیش فصل آغاز شد. زمانی که سران این باشگاه با احتساب اینکه این تیم آسیایی شده و باید در لیگ قهرمانان قاره آبروداری کند، سیدمهدی رحمتی را که در آلومینیوم کار می‌کرد و نتایج نسبتاً خوبی در این تیم گرفته‌ بود به سرمربیگری نساجی منصوب کردند. استدلال مدیران نساجی برای اعمال این تغییر، تجربه فراوان بین‌المللی رحمتی بود اما این نکته از نظر آنها دور مانده بود که این تجربه در سطح بازیگری بود و نتیجه آن شد که تیم پرطرفدار قائمشهری، در مرحله گروهی لیگ قهرمانان حذف شد. امواج این ناکامی و ناراحتی روحی ناشی از آن به لیگ داخلی هم بسط یافت و نساجی با کسب نتایج ضعیف پرشمار در این لیگ هم به مخمصه افتاد و در شرایط اضطراری فعلی‌اش قرار گرفت. محبوبیت نساجی در مازندران به حدی است که کمتر تیم دیگری در این استان به سطوح بالای آن نزدیک شده است. در این شرایط، اگر این تیم برای قهرمانی نمی‌جنگد، لااقل نباید با خطر تنزل به دسته‌های پایین‌تر نیز مواجه باشد. رویکرد مجدد به الهامی شاید با توجه به سابقه خوش حضور قبلی او در نساجی، در اصل و ذات خود گزینش بدی جلوه نکند اما وقتی در اوج اضطرار و در هفته‌های پایانی لیگ و در مواجهه با سقوطی احتمالی صورت پذیرد، نه فقط عامل «شانس» بلکه عنصر «همت» هم که الهامی آنگونه با تأکید بر اهمیت فراوان آن پای می‌فشرد، شاید یک تیم در معرض غرق شدن را به سطح آب باز نگرداند و سقوط را به نام او تمام کند و نه مربیان قبلی که پایه‌گذاران اصلی سقوط تیم بوده‌اند. در آن صورت تمام محبوبیت عظیم الهامی هم که به لطف فتح تقریباً حماسی جام حذفی پیش بدست آمد، در یک چشم به هم زدن دود و به باد هوا تبدیل خواهد شد و باید دید او می‌تواند این پروژه نجات تیم شهر خسته را به خوبی به پایان برساند یا خیر!