معاون گردشگری کشور درباره آخرین وضعیت پرونده ثبت جهانی ۸ روستای ایران گفت: پرونده ۸ روستای ایران برای ثبت جهانی در حال تدوین است تا پیش از موعد ارسال (۱۸ اردیبهشت‌ماه)، به سازمان گردشگری ملل متحد ارسال شود.
علی‌اصغر شالبافیان درباره اسامی این روستاها گفت: در سال ۲۰۲۴ ایران امکان ارسال ۸ پرونده به سازمان گردشگری ملل متحد را دارد که پس از بررسی‌های به‌عمل‌آمده 8 روستا به عنوان کاندیدا انتخاب شدند که می‌توان به روستای ابیانه (اصفهان)، روستای کندلوس (مازندران)، پالنگان (کردستان)، بیشه (لرستان)، میمند (کرمان)، روستای فهرج (یزد)، اصفهک (خراسان جنوبی) و قلعه بالا (سمنان) اشاره کرد.
البـــــــــــــــته، دو روستای سهیلی (استان هرمزگان – قشم) و روستای قاسم‌آبـــــــاد (استان گیلان) نیــــــز در فهرست پشتــــــــیبانی قرار گرفتند.
او بهره‌برداری از قابلیت‌های موجود در صنعت گردشگری و ایجاد تحول، توسعه روستایی، افزایش سطح رفاه و آسایش جامعه را از مهم‌ترین اهداف این طرح دانست و افزود: این طرح با هدف حفظ موجودیت و طبیعت روستا، صیانت از تنوع و ارزش‌های فرهنگی آن و ارتقای سیستم‌های آموزشی در روستاها با هدف افزایش آگاهی روستائیان ارائه شده است.
شالبافیان درباره شرایط مورد نیاز برای روستاهای متقاضی نیز اینطور توضیح داد: جمعیتی کمتر از ۱۵ هزار نفر، قرار گرفتن در منطقه‌ای که به لحاظ طبیعی دارای ویژگی‌های خاصی است، فعالیت‌های سنتی از جمله کار کشاورزی، جنگلبانی، نگهداری از دام و ماهیگیری و امرار معاش از این راه، دارا بودن کل جامعه از فرهنگ، سبک زندگی و ارزش‌های مشترک و نقش موتور محرکه بودن گردشگری در روستاهای موردنظر از جمله شرایط مورد نیاز روستاهای متقاضی است.
معاون گردشگری کشور با تأکید بر اینکه پرونده روستاها براساس ۹ شاخص مرتبط و با اهداف توسعه پایدار (SDG) ارزیابی می‌شوند، گفت: از مزایای انتخاب هر روستا برای ثبت جهانی می‌توان به دریافت دیپلم و یا لوح امضاشده توسط دبیرکل سازمان گردشگری ملل متحد (UNTOURISM) اشاره کرد. به‌علاوه روستاهایی که جایزه دریافت می‌کنند، از دید و اعتبار بین‌المللی، به‌عنوان نمونه برجسته‌ای از یک مقصد گردشگری روستایی توسعه‌یافته شناخته می‌شوند.
وی به آغاز این طرح از سال 2021 در ایران اشاره کرد و گفت: پس از طرح موضوع در جلسات میز ملی گردشگری روستایی و همفکری با دستگاه‌های اجرایی و نهادهای حمایتی در حوزه روستا، هر ساله پرونده تعدادی از روستاها ارسال می‌شود که خوشبختانه در مهرماه ۱۴۰۲، روستای کندوان به‌عنوان نخستین روستای ایران، ثبت جهانی شد و در شبکه روستاهای جهانی قرار گرفت.