آیا برگزاری اسکار ممکن بود پوششی برای حمله جدید صهیونیست‌ها به غزه و رفح باشد؟
فرش خونین اسکار
فاطمه ترکاشوند
خبرنگار
مراسم اسکار امسال زیر سایه سنگین تظاهرات علیه اسرائیل در هالیوود برگزار شد اما اخبار آنچنان که باید در جهان بازتاب پیدا نکرد تا سهم نسل‌کشی اسرائیل در غزه به دو جمله کوتاه از سوی یکی از برندگان اسکار روی استیج این برنامه خلاصه شود. اما ماجرا بیش از آن بود.
«صدها نفر از تظاهرات‌کنندگانی که خواستار آتش‌بس در فلسطین هستند بخش بزرگی از هالیوود را حین برگزاری مراسم فرش قرمز اسکار بسته‌اند که بزرگ‌ترین شب هالیوود را تبدیل به یک کابوس ترافیکی کرده است. تنها چند دقیقه قبل از زمان معین‌شده پخش تلویزیونی، بسیاری از سالن‌ها به طرز عجیبی خالی است و مردم به سمت صندلی‌های خود می‌دوند.» این را ورایتی عصر روز یکشنبه و پیش از برگزاری مراسم اسکار گزارش و ادعا کرده بود که نگرانی‌ها در میان تهیه‌کنندگان و برگزارکنندگان مراسم برای آغاز نشدن بموقع فرش قرمز در حال افزایش است. این اتفاق افتاد و پخش مراسم با 5 دقیقه تأخیر شروع شد.
همه چیز به تصمیم تظاهرات‌کنندگان برای ایجاد ترافیک در همه تقاطع‌های منتهی به محل برگزاری اسکار برمی‌گشت. آنها در حالی که پلاکاردهای «نسل‌کشی، جایزه ندارد» را حمل می‌کردند، همراه با اتوبوس‌های مدرسه‌ای پوشیده با پرچم فلسطین بخشی از بلوار سانست را بستند. پلیس به تظاهرات‌کنندگان اخطار داد پراکنده شوند و با دژکوب‌ها در بلوار منتظر ماند تا در صورت لزوم راه را برای شرکت‌کنندگان در مراسم باز کند.
هزینه فرش قرمز از خون فلسطینیان، دویدن بدون کراوات و کفش پاشنه‌بلند
طبق گزارش ورایتی، ترافیک ایجادشده تا حدی سنگین بوده که برخی مدیران یک ساعت تا رسیدن به مراسم فرش قرمز معطل شده بودند، برخی هم کراوات‌های مشکی و کفش‌های پاشنه‌بلند را درآورده‌اند تا خودشان را پیاده در مسیر طولانی بلوار سانست به سالن اصلی برسانند.
روی فرش قرمز هم افرادی چون بیلی آیلیش، خواننده و رامی یوسف، بازیگر، با پیکسل‌های قرمزرنگ پویش «Artists for Ceasefire» (هنرمندان همراه با آتش‌بس) روی لباس‌هایشان ظاهر شده بودند. رامی یوسف در این مراسم گفته بود: «ما خواستار آتش‌بس فوری و پایدار در غزه هستیم. ما خواستار صلح و عدالت پایدار برای مردم فلسطین هستیم.»
این بازیگر و کمدین مصری‌تبار امریکایی همچنین اضافه کرده بود: «این پیامی جهانی است درباره اینکه «بیایید به کشتن کودکان خاتمه دهیم! بیایید بخشی از یک جنگ بیشتر نباشیم!» هیچ کسی نیست که به پشت سرش نگاه کند و بگوید فلان نقشه بمب‌گذاری، چه ایده خوبی بود. فهرست هواداران این پویش با وجود انبوه هنرمندانی که مشتاق‌اند صدایشان را در خدمت صلح بگذارند، دارد بلندتر و بلندتر می‌شود. بسیاری از مردم در حال نصب کردن این پیکسل‌ها در مراسم امشب هستند. ما هم در تلاش هستیم تا این، مسیری بزرگ به سوی انسانیت باز کند.»
نصب پیکسل پویش حمایتی، حداقل اقدام برای فلسطین
چند ماه پیش یک فهرست 400 نفره از هنرمندان، بیانیه‌ای را امضا کردند که خواستار مداخله جو بایدن، رئیس‌جمهور امریکا برای آتش‌بس در غزه بود. نام‌هایی چون رامی یوسف، مارک رافالو، خواکین فونیکس، کیت بلانشت، جان استوارت، سوزان ساراندون، ماهریشیا الی، ریز احمد و برخی دیگر در میان امضاکنندگان این بیانیه بودند.
پیکسل قرمز «Artists for Ceasefire» را هم تعدادی دیگر از هنرمندان در مراسم اسکار روی لباس‌شان نصب کردند. یوجین لی‌یانگ بازیگر، ایوا ماری دوُوِرنِی کارگردان، میشا هریمن کارگردان، کوثر بن هنیه نویسنده و کارگردان برخی از آنها بودند. در مراسم فرش قرمز جایزه گرمی هم برخی دیگر از هنرمندان امریکایی برای حمایت از این پویش، اقدام به نصب این پیکسل‌ها کردند.
بابک جلالی، کارگردان ایرانی-انگلیسی فیلم «فریمانت» نیز در گفت‌وگو با ورایتی درباره تظاهرات در خیابان‌های منتهی به محل برگزاری اسکار اظهار کرد: «کسانی آن بیرون هستند. من نمی‌دانم چه می‌گویند اما حتماً چیزی که دارند می‌گویند بسیار بسیار مهم‌تر از چیزی است که من می‌خواهم بگویم. من بسیار تحت تأثیر حرف‌هایی هستم که آنها دارند.»
ننگ بر کسانی که از اسکار برای پوشش حمله به کودکان استفاده کنند
به گزارش دیلی‌میل، هدف تظاهرات‌کنندگان در روز برگزاری اسکار، برهم‌زدن و ایجاد اختلال در مراسم بوده است. این رسانه گزارش داده همزمان با قدم زدن سلبریتی‌ها روی فرش قرمز، تظاهرات‌کنندگان پرچم‌هایشان را تکان می‌دادند و بلندتر فریاد «آزادی فلسطین» را سر می‌دادند. ویدیوهایی که از این اعتراضات در شبکه‌های اجتماعی پخش شده نشان می‌دهد معترضان خطاب به هنرمندانی که روی فرش گام می‌گذارند، می‌گویند «ننگ بر تو»!
همچنین این رسانه ادعا می‌کند چندین گروه از جمله کارکنان فلسطینی صنعت فیلم از جمله برنامه‌ریزان این تظاهرات بوده‌اند چرا که اعتقاد دارند اسرائیل حین برگزاری مراسم اسکار که توجه رسانه‌ها و افکار عمومی جهان را به خود جلب می‌کند، به رفح و غزه حمله می‌کند. پلیس لس آنجلس هم حضور پررنگ‌تری در مراسم داشته تا از دزدیدن نمایش توسط معترضان طرفدار فلسطین جلوگیری کند.
هرچند نصب پیکسل را نمی‌توان اقدامی مؤثر و جدی در مقیاس مراسمی چون اسکار دانست اما پویش «Artists for Ceasefire» تلاش قابل تأملی از سوی هنرمندان امریکایی است تا به بازگشت وضعیت باثبات در غزه کمک کنند.
در بیانیه این پویش که روی سایت آن قرار گرفته و نام امضاکنندگانش در پایین آن فهرست شده، خطاب به جو بایدن آمده است: «ما از دولت شما، کنگره و همه رهبران جهان می‌خواهیم که به همه جان‌های این سرزمین مقدس احترام بگذارند و خواستار آتش‌بس بدون تأخیر و تسهیل آن شوند تا پایانی بر بمباران غزه و تضمینی برای آزادی امن گروگان‌ها باشد. نیمی از دو میلیون ساکن غزه را کودکان تشکیل می‌دهند و بیش از دو سوم آنها پناهنده و فرزندان آنها مجبور به ترک خانه‌های خود هستند. باید اجازه داد که کمک‌های بشردوستانه به آنها برسد.»
نمی‌خواهیم به نسل بعد بگوییم ایستادیم و فقط تماشا کردیم
در این بیانیه ضمن نقل بخشی از گزارش یونیسف و استناد به آمارهای آن تصریح شده است «فراتر از درد و سوگواری ما برای همه مردم آنجا و عزیزانشان در سراسر جهان، ما انگیزه‌ای سرسختانه برای دفاع از انسانیت مشترک خود داریم. ما از آزادی، عدالت، کرامت و صلح برای همه مردم دفاع می‌کنیم و البته از اشتیاق‌مان به توقف خونریزی‌های بیشتر.» و در نهایت نوشته است: «ما نمی‌خواهیم داستان سکوت خود به نسل‌های آینده را بگوییم؛ اینکه به تماشا ایستادیم و هیچ کاری نکردیم. همان‌طور که مارتین گریفیث، رئیس امداد اضطراری به پایگاه خبری یونیسف تذکر داد که «تاریخ دارد نگاه‌مان می‌کند.»
بدون تردید این اقدامات برای بازگشت وضعیت آتش‌بس به غزه کافی نیست در حالی که می‌دانیم مراسمی با ابعاد اسکار می‌تواند بسیار بیش از این اثرگذار باشد. شکی نیست که گردانندگان اگر می‌خواستند می‌توانستند به مراتب بیش از اینها بر سرنوشت کودکانی اثربگذارند که هر روز تمام آینده‌شان پیش زیاده‌خواهی صهیونیست‌ها ذبح می‌شود.
اما آنها هیچ اقدام درخوری نمی‌کنند تا بخشی از هنرمندان، زیر سایه سنگین افکار عمومی ناآگاه کشور امریکا و فشار پرحجم برچسب‌هایی چون یهودستیزی و نژادپرستی، تصمیم بگیرند صدای فلسطین باشند و البته هزینه‌های حرفه‌ای آن را هم بپردازند. آنها هیچ اقدام درخوری نمی‌کنند تا چند صد نفر در تقاطع‌های بلوار سانست تجمع کنند و با شعار و پارچه‌نوشته و اهتزاز پرچم فلسطین و تأخیر انداختن در پخش تلویزیونی مراسم حتی شده به اندازه پنج دقیقه، علیه نسل‌کشی وقیحانه اسرائیل در فلسطین، اقدامی کرده باشند.
