«کریس هِجِز» مؤلف این اثر، روزنامه‌نگاری امریکایی است که شهرت جهانی‌اش را از برنده جایزه پولیتزر شدن کسب کرده است. اما در میان حلقه منتقدان سیاست امریکا به واسطه نوشته‌های انتقادی‌اش در روزنامه‌های امریکایی شخصیتی نام‌آشنا است و با همین رویکرد هم این کتاب را نوشته است.
او در این اثر، افول قریب‌الوقوع امریکا را پیش‌بینی کرده است و دلیل آن را هم «امپراطوری توهم امریکایی» می‌داند؛ توهم سواد (صنعت سرگرمی و سلبریتیسم)، توهم عشق (صنعت پورنوگرافی)، توهم خِرد (نظام آموزشی)، توهم خوشبختی (جریان روانشناسی مثبت‌گرا)، توهم امریکا (نظام سیاسی)؛ اینها پنج توهمی است که برای توصیف امریکا برمی‌شمارد و برای خواننده کتابش بسیار تعجب‌آور است. نویسنده در کتاب خود از مردمی می‌گوید که به وسیله رسانه‌ها سرگرم می‌شوند و به وسیله رسانه‌ها به دولتی اعتماد می‌کنند که هر‌ لحظه در حال فریب دادن آنهاست و اینچنین می‌نویسد:
«شخصیت‌های مشهور که اغلب گذشته‌ای توأم با فقر داشته‌اند، پیش روی ما قرار داده می‌شوند تا ثابت کنند هر کسی، حتی ما، می‌تواند مورد تحسین جهان قرار گیرد. این شخصیت‌های مشهور، همچون قدیسان، شاهدان زنده‌ای هستند بر اینکه غیرممکن همیشه ممکن است. تخیلات و رؤیاهای ما درباره دارایی و شهرت و موفقیت و رضایت در شخصیت‌های مشهور فرافکنده شده است. لشکری از کسانی که فرهنگ توهّم را دامن می‌زنند، کسانی که ما را مجاب می‌کنند سایه‌ها واقعی‌اند!»