مجتبی حمیدیان
مدیرعامل شرکت سنگ‌آهن مرکزی ایران

چند روز پیش بود که شرکت دانیلی ایتالیا کار احداث کارخانه آهن اسفنجی ۲.۵ میلیون تنی را بیخ گوش ما و در بندر دقم کشور عمان آغاز کرد و بر‌اساس پیش‌بینی‌ها تا سال ۲۰۲۶ به بهره‌برداری می‌رسد. رصد مختصر تحولات صنعت آهن و فولاد در منطقه غرب آسیا و کشورهای هم‌جوار، به‌خوبی برنامه‌های توسعه‌ای آنها را در این صنعت نشان می‌دهد.
این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که صنعت آهن و فولاد در کشور ما باوجود همه پیشرفت‌های خوبی که در سال‌های گذشته داشته‌ایم، چشم‌انداز توسعه‌ای‌اش با اما و اگرهایی روبه‌رو شده است. بر این باورم باوجود همه چالش‌های پیش‌رو و محدودیت‌هایی که مدیریت بنگاه‌های اقتصادی با آن مواجه هستند، اگر به سمت سرمایه‌گذاری، اهداف توسعه‌ای و برنامه‌ریزی برای هوشمندسازی فرایندهای تولید در کل زنجیره فولاد حرکت نکنیم، به چشم بر‌هم‌زدنی دیگر بازیگران نوپای جهانی عرصه حضور قدرتمند در بازارهای مهم بین‌المللی را بر صنعت فولاد ایران تنگ می‌سازند.
این هشدار و پیش‌بینی توسعه و رشد تولید در صنعت فولاد منطقه و پیوستن بازیگران جدید به آن درحالی رخ می‌دهد که بسیاری از بنگاه‌های بزرگ داخلی این صنعت که نگاه آینده نگرانه دارند، برای اهداف توسعه‌ای خود فارغ از آنکه بتوانند در حوزه تأمین مالی و سرمایه‌گذاری موفق باشند یا نه، با چالش‌های جدی روبه‌رو هستند.
شاید کمتر کسی باورش می‌شد در طول دو سال، در شرکتی که هم باید به سهام‌دارش(صندوق بازنشستگی فولاد با حدود ۱۰۰ هزار بازنشسته) متعهد می‌بود و هم با بدهی سنواتی مواجه بود و از طرفی یک شهرستان با جمعیت چند ده‌هزار نفری، مطالبه توأمان مسئولیت اجتماعی و توسعه و پیشرفت از آن داشتند، بتوان دوام آورد و بذر امید کاشت و نهال آن را مراقبت کرد تا جوانه بزند و طراوتش امروز دلبری کند و باوجود برخی سنگ‌اندازی‌ها، در شتاب‌بخشی به قطار پیشرفت دولت مردمی نیز نقش داشت.
تامین مستقل و پایدار برق از طریق احداث ۲ نیروگاه ۲۵ مگاواتی و ۲ پست برق اختصاصی برای شرکت، رفع موانع متعدد تولید و رکوردزنی کارخانه‌ها، انجام عظیم‌ترین باطله‌برداری در تاریخ شرکت از معادن برای رسیدن به خوراک مناسب و افزایش ۲۰۰ میلیون تنی ذخائر شرکت با در اختیار گرفتن حق بهره‌برداری از معادن جدید برای آیندگان، برای ما فقط و فقط یک معنا داشت، آینده و توسعه خط قرمز است و آن را نباید قربانی امروز کنیم.
در ابتدای این یادداشت، داشتم از دانیلی ایتالیا و کشور عمان و پروژه آهن اسفنجی‌شان می‌گفتم و حالا رشد آرام‌آرام کارخانه آهن اسفنجی خودمان را از دل خاک، تماشا می‌کنم، با دست خالی، ۱۵ درصد پیشرفت داشته است، پروژه‌ای که تکیه به توان مهندسان داخلی خودمان دارد و قبل از آهن اسفنجی آنها، ان شاالله به بهره‌برداری می‌رسد و پرچم سه‌رنگ ایران اسلامی را بر فرازش با افتخار به تماشا می‌نشینیم.