دیگه‌چه‌خبر؟
نامه نگاری از اوین
تشدید فشارها در استکهلم
خبر اول اینکه، انتشار یک نامه از نرگس محمدی، زندانی امنیتی در اوین خطاب به دادگاه حمید نوری، گروگان ایرانی در سوئد، تفاوت زندان‌های جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی سوئد را نشان داد. نرگس محمدی این نامه را پس از آن نوشت که طی جشنی رسمی و توأم با آوازخوانی و رقص که با حضور خانواده و ایرانیان فراری برگزار شد، جایزه نوبل از طرف دولت پادشاهی سوئد به خانواده‌اش داده شد. پس از آنکه با این جایزه، نقش سیاسی نرگس محمدی تثبیت شد، وی در نامه‌ای به دادگاه حمید نوری، گروگان ایرانی در سوئد، دادگاه نمایشی وی در استکهلم را «یکی از بزرگ‌ترین نمادهای عدالت برای ایران» توصیف کرد!
هرچند این نامه برنده صلح نوبل، عملاً پاسکاری با سازمان منافقین بود که علاوه بر ارتکاب جنایت‌های بسیار، بانی و حامی و پرونده ساز دادگاه حمید نوری است، اما جنبه دیگری از این نامه مورد توجه ناظران و آگاهان قرار گرفت. این نامه درحالی نوشته و به نخست‌وزیر سوئد داده شد که نرگس محمدی، همسر و اطرافیانش، بارها زندان‌های ایران را با تعبیر «مخوف» توصیف کرده و مدعی می‌شدند که اساساً امکان هیچ گونه ارتباط و تماس را با خارج از زندان ندارند. اما این ادعا درحالی است که وی نه تنها با خارج از زندان ارتباط دارد، بلکه همین نامه، آن هم با انتشار جزئیات از سوی رسانه‌های دولتی امریکا نشان داد که وی از زندان اوین ارتباطات بین‌المللی هم دارد! البته از جنبه‌ای دیگر، این موضوع جای سؤال دارد که چطور یک زندانی در ایران، یعنی در وطن خودش، خواستار تشدید فشارها برای زندانی دیگری می‌شود که در کشور دیگری، به گروگان گرفته شده است؟ آن هم از سوی کسی که به تازگی صلح نوبل را هم به او داده‌اند! چنین تناقض‌هایی بود که واکنش مجید نوری، پسر حمید نوری را به دنبال داشت. وی نوشت: «نرگس محمدی زندانی در اوین! نامه نوشته برای نخست‌وزیر سوئد! شوهرش هم رفته پیش شاه سوئد! مثلاً داره سعی می کنه دادگاه پدرمو تقویت کنه. ولی خودش خوب می‌دونه عملاً با حماقتش داره به ما کمک میده و باعث میشه معلوم شه زندان اوین مخوفه یا سوئد!»
عجز غرب در برابر یمن به روایت اپوزیسیون ایران!
دست آخر اینکه، شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان همچون بی‌بی‌سی و ایران اینترنشنال، این روزها در کنار جنگ غزه به موضوع ناامنی دریای سرخ برای غربی‌ها هم پرداخته و با دعوت از کارشناسان مختلف، از آنان می‌پرسند تا چه اندازه آنچه که حوثی‌ها در دریای سرخ انجام می‌دهند، تهدید به شمار می‌آید؟
یکی از این کارشناسان در گفت‌و‌گو با بی‌بی‌سی فارسی با تأکید بر دردسرساز بودن حوثی‌ها برای کشورهای غربی، توضیح می‌دهد: چند شرکت کشتیرانی آلمانی، دانمارکی و... تقریباً نیمی از کالاهای تجاری را از کشورهای آسیایی شامل چین، هند، بنگلادش و ... از طریق دریای سرخ و کانال سوئز به بنادر اروپایی می‌رسانند، عکس این قضیه هم وجود دارد؛ کالاهای صادراتی اروپا به مقصد آسیا هم باید از این تنگه عبور کند. وی با اشاره به این موضوع که اگر این کشتی‌ها نخواهند این تنگه را دور بزنند باید حدود 14 تا 15 هزار مایل اضافی طی کنند و با دور زدن کل آفریقا وارد اقیانوس هند شوند، این کار را به دلیل صرف انرژی زیاد به‌صرفه ندانست و تأکید کرد که حوثی‌ها یکی از عناصر بسیار مؤثر جبهه مقاومت -به قول ایران- هستند.
کارشناس دیگری هم در گفت‌و‌گو با ایران اینترنشنال معتقد است که همین الان هم تهدیدات حوثی‌ها روی ترافیک کشتیرانی در منطقه تأثیر بدی گذاشته است. در اینکه آنها تهدید بزرگی را برای اروپا ایجاد کرده‌اند شکی نیست.
فرد دیگری هم در گفت‌و‌گو با بی‌بی‌سی فارسی می‌گوید: بدون شک شرکت‌های کشتیرانی جهان می‌گویند، رفت‌و‌آمد کشتی‌های خود را از دریای سرخ به‌خاطر نبود امنیت متوقف کرده‌اند و این ضربه بزرگی به شمار می‌آید، چرا که کشتی‌ها باید مسیر طولانی‌تری را طی کنند.
مهمان دیگر این برنامه هم گفته است: اگر سناریویی مثل حمله حوثی‌ها به آرامکو تکرار شود و بارانی از موشک و پهپاد ببارد و هر هدفی را بزند، حتی ائتلاف امریکا با اروپا هم نمی‌تواند در برابر حوثی‌های یمن کاری انجام دهد!
کارشناس دیگری هم معتقد است که اکنون اعتماد به نفس حوثی‌های یمن بسیار بالاتر رفته و آنها نزد کشورهای جهان عرب هم محبوبیت بیشتری کسب کرده‌اند.