آرزوکیهان
خبرنگار

خشونت کلامی و فیزیکی علیه کارکنان مراکز درمانی به سطوح قابل ‌توجهی در سراسر جهان رسیده است و انجمن پزشکی جهانی اخیراً خشونت علیه کادر درمان را «یک وضعیت اضطراری بین‌المللی که پایه‌های سیستم‌های بهداشتی را تضعیف می‌کند و بشدت بر سلامت بیمار تأثیر می‌گذارد» تعریف کرده است. نتایج تحقیقات منتشر شده شیوع بالایی از خشونت در محل کار علیه پرستاران و پزشکان را نشان داده و روشن کرده است که خشونت شغلی در مراکز درمانی غیرمعمول نیست.
در یکی از این پژوهش‌ها، نتایج نشان داده است که به طور کلی، 61.9 درصد از پرسنل درمان در معرض هر نوع خشونت در محل کار قرار دارند که از این آمار، 42.5 درصد در معرض خشونت غیرفیزیکی بودند و 24.4 درصد خشونت فیزیکی را تجربه کرده‌اند. آمار شیوع خشونت علیه کادر درمان بویژه در کشورهای آسیایی و امریکای شمالی، در بخش‌های روانپزشکی و اورژانس و در میان پرستاران و پزشکان بالا عنوان شده است.

پیامدهای خشونت علیه کادر درمان
تحقیقات نشان می‌دهد که پیامدهای خشونت علیه کادر درمان می‌تواند بسیار جدی باشد؛ ازجمله مرگ یا آسیب‌های تهدیدکننده زندگی، کاهش علاقه به کار، نارضایتی شغلی، روزهای مرخصی بیشتر، اختلال در عملکرد، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه و کاهش ارزش‌های اخلاقی. خشونت علیه کادر درمان، همچنین موجب افزایش تمرینات دفاعی درمیان پرستاران و پزشکان شده است. خشونت در محل کار مستقیماً با فرسودگی شغلی، ایمنی کمتر بیمار و عوارض جانبی بیشتر مرتبط است.
بخش‌های پرخطر
بخش‌های اورژانس، واحدهای بهداشت روان، کلینیک‌های مواد مخدر و الکل و خدمات آمبولانس در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

عوامل کلیدی درگیری‌ها
بررسی‌ها نشان داده، کمبود تعداد کارکنان، استرس عاطفی یا روانی بیماران یا همراهان و ملاقات‌کنندگان، امنیت ناکافی و انجام ندادن اقدامات پیشگیرانه، از عوامل زمینه‌ای خشونت علیه کادر درمان است.
زمان ناکافی اختصاص داده شده به بیماران برای ارائه مراقبت‌ها یا ارائه توضیح درباره روند درمان و در نتیجه ارتباط ناکافی بین کارکنان درمان و بیماران، زمان انتظار طولانی و ازدحام بیش از حد، نداشتن اعتماد به پزشکان یا به سیستم مراقبت‌های بهداشتی، نارضایتی از درمان یا مراقبت‌های ارائه شده، درجه حرفه‌ای بودن کارکنان و انتظارات غیرواقعی بیماران و خانواده‌ها در مورد موفقیت درمان، در این امر نقش داشته است.
درواقع، در بیمارستان‌های دولتی در سراسر جهان، کمبود کارکنان مانع از این می‌شود که کادردرمان‌ در خط مقدم به‌خوبی با خواسته‌های بیماران کنار بیایند. اما در مراکز درمانی و بیمارستان‌های خصوصی، مدت اقامت طولانی در بیمارستان، صورت‌حساب‌های غیرمنتظره و بالا، تجویزهای گرانقیمت و غیرضروری از عوامل کلیدی این درگیری‌ها هستند.
 
افزایش خشونت‌ها در دوره همه‌گیری کرونا
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد خشونت علیه کادر درمان در شرایطی مثل شیوع یک بیماری افزایش می‌یابد.
پیش از این، سازمان جهانی بهداشت، گزارشی درباره افزایش حمله به کارکنان مراقبت‌های بهداشتی را به دلیل ترس از انتشار بیماری‌هایی مثل سارس و کووید منتشر کرده بود. آمارها در چین و هند تکان‌دهنده بود. طرد شدن و تحت تبعیض و حمله فیزیکی قرار گرفتن، ازجمله خشونت‌هایی بود که در این گزارش ذکر شده بود. بر اساس این گزارش، در لیست کشورهایی که گزارش‌های خشونت علیه کادر درمان در این مقطع را منتشر کرده‌اند، نام کشورهایی چون فرانسه، مکزیک، فیلیپین، ترکیه، بریتانیا، استرالیا و ایالات متحده امریکا ذکر شده است اما بالاترین آمار حمله تا سال 2019 میلادی به پزشکان و کادر درمان به ترتیب متعلق به دو کشور چین وهند است. در چین 96 درصد از پزشکان خشونت علیه خود را تجربه کرده‌اند و در هند این رقم به 75 درصد می‌رسد. در دوره همه‌گیری کرونا، درهند، خشونت علیه کارکنان مراکز درمانی و آسیب رساندن به مراکز به موضوعی مورد بحث در سطوح مختلف تبدیل شده است و دولت خشونت علیه کادر درمان را به عنوان جرم شناخته و مجازاتی معادل 7 سال حبس برای آن تعیین کرده است. در دوره همه‌گیری کرونا، در آلمان، 23 درصد از کارکنان اورژانس، پرخاشگری یا خشونت شدید را تجربه کرده‌اند. در ایران، شیوع خشونت فیزیکی یا کلامی در محل کار علیه پرسنل فوریت‌های پزشکی36 درصد گزارش شده است.دراسپانیا، حملات به پرسنل کادر درمان بشدت افزایش یافته است و بریتانیا عنوان کرده که در 181 مرکز بهداشتی و درمانی، 56 هزار و 500 پرستار و پزشک مورد حمله فیزیکی قرار گرفته‌اند. در ایالات متحده امریکا، 70 تا 74 درصد از حملات در محل کار در مراکز درمانی رخ می‌دهد. ایتالیا، اعلام کرده که تنها در طول یک سال، 50درصد پرستاران در محل کار، تجربه خشونت کلامی، 11درصد خشونت فیزیکی و 4 درصد تجربه تهدید با سلاح را داشته‌اند.