در حافظه موقت ذخیره شد...
«زاکانی» در چین، «هوشیار» در ترکیه
نقش دیپلماسی‌های بین‌المللی در جذب سرمایه برای کلانشهرها
به گزارش فارس، برگزاری همایش بین‌المللی فرصت‌های سرمایه‌گذاری تبریز و نقش راهبردی این رویداد در تسریع و تسهیل سیاست‌های دولت، جریان‌سازی هدفمند برای تعاملات بین‌المللی کلانشهرهای ایران را پررنگ‌تر می‌کند. امروزه بازیگران روابط بین‌الملل، چندگانه و متنوع شده و اهمیت نقش‌آفرینی کلانشهرهای ایران در ارتباطات بین ملت‌ها بیش از پیش محسوس است. کلانشهرهای ایران همانند دیگر کلانشهرهای جهان در حال تلاش به منظور بهره‌گیری از فرصت‌های جهانی‌شدن هستند و نداشتن برنامه استراتژیک در این زمینه، به مثابه جا ماندن از قطار پیشرفت است.
دیدار شهردار تبریز با رئیس نمایندگی بازرگانی سفارت روسیه در ایران، سفیر ترکمنستان در ایران، سفیر تاجیکستان در ایران، سفیر هند در ایران، وزیرمختار و رایزن تجاری سفارت چین در ایران مدیرکل شرق اروپا و مدیترانه وزارت امور خارجه، سفیر جمهوری اسلامی ایران در گینه کوناکری، سفیر ایران در اندونزی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در ترکیه، سفیر آفریقای جنوبی در ایران و سفیر جمهوری کرواسی در ایران گام مؤثری در جذب و حضور سرمایه‌گذاران و مشارکت آنها در پروژه‌های سرمایه‌گذاری شهر تبریز به شمار می‌رود.
یکی از مباحث اساسی در توسعه شهرها و ایجاد زیرساخت‌های آن، حضور فعال بخش خصوصی برای مشارکت و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های مدیریت شهری است. ضرورت گذر شهرداری‌ها از ساختار سنتی همگام با رفع خلأهای قانونی در حوزه سرمایه‌گذاری شهری اجتناب ناپذیر و لزوم اتخاذ شیوه‌های مناسب، کارآمد و عملگرا برای جلب نظر سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی در اولویت است. همچنین ورود حجم مناسب سرمایه به کشور، کاهش تورم، افزایش کارآیی اقتصادی، انتقال دانش، ایجاد مشاغل جدید با ورود سـرمایه‌های جدید و افزایش اشتغال را می‌توان از دستاورد‌های مهم توسعه دیپلماسی شهری دانست. افزایش سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، کیفیت نهادها در کشورهای میزبان را به صورت مثبت و منفی تحت تأثیر قرار می‌دهد. شواهد رو به رشد نشان می‌دهد که تمایل کشورها به جهانی شدن روی کیفیت نهادی تأثیر دارد.
ورود سرمایه به کشور، دولت را به تعامل با سایر بازیگران اقتصادی در سطح ملی و فراملی وادار می‌کند. کشورهای در حال توسعه مانند ایران به طور معمول برای سرعت بخشیدن به فرایند توسعه، بر راهبردهای توسعه بخشی تأکید دارند. در چنین شرایطی وجود محرک‌های بیرونی مانند معاهده‌های بین‌المللی و حضور شرکت‌های خارجی صادرات محور، برای تأمین واکنش‌هایی که منجر به توسعه پیوندها و تحولی مثبت در روابط عقب مانده می‌شود مانند کاتالیزور عمل می‌کند. بدین معنی که مجرایی برای ورود دانش و فناوری به کشور میزبان بوده و به دلیل ارتباط متقابل بین نهادها، می‌تواند حرکت به سوی وضعیتی جدید مبتنی برسطح آموزش و مهارت را ایجاد کند که به افزایش کیفیت، بهره وری، بهبود زیرساخت‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی منجر شود.
