مریم طالشی
گزارش نویس

 
کافی است یکی‌شان را دنبال کنید تا بیست تای دیگر فوری برایتان پیشنهاد دنبال کردن بفرستند. در واقع آنها شما را فالو می‌کنند تا خودشان را نشان داده باشند و بگویند حالا که دلت می‌خواهد فوری زبان یاد بگیری، ما هم هستیم. به هرحال وقت ارزش دارد و حوصله هم نیست و البته نیاز هم وجود دارد، پس چه کاری بهتر از اینکه آدم برود سراغ فوری و فوتی‌ها. آنها به شما وعده می‌دهند با دنبال کردن آموزش‌های صفحه اینستاگرامی براحتی بتوانید انگلیسی صحبت کنید. می‌گویند بیا 100 جمله یادت بدهم تا دیگر هیچ نیازی به هیچ آموزشی نداشته باشی و بتوانی مثل بلبل انگلیسی حرف بزنی. بعضی‌هایشان وقتی خوب فالوور جمع کردند شروع می‌کنند به فروش بسته‌های رنگارنگ. بسته‌ها کم و بیش مثل همین 100جمله‌ای‌ها هستند؛ یک سری کلمه و جمله و اصطلاح یادت می‌دهند. مثلاً می‌گویند در فارسی فلان جا می‌روی فلان چیز را می‌گویی و در انگلیسی معادل آن فلان می‌شود. این روزها آنقدر تعداد این مدل تدریس زیاد شده که بعید است با آن مواجه نشده باشید. اما آیا یادگیری مُشتی کلمه و جمله کمکی به زبان آموزی شما می‌کند؟
ابراهیم احمدی نیا، مدرس زبان انگلیسی در این باره می‌گوید:«از نظر علمی اینکه شما یک کلمه یا یک جمله بگذارید و مثلاً بگویید سیب می‌شود اپل، کاملاً غلط است و یادگیری اتفاق نمی‌افتد. طبق پژوهش‌هایی که در این باره انجام شده، برای اینکه یک کلمه یا یک عبارت در ذهن شما تثبیت شود و آن را یاد بگیرید و بتوانید در موقعیت و بافت مورد نظر از آن استفاده کنید، باید 16 بار در بافت مناسب آن را ببینید وگرنه فقط حفظ کردن کلمه و عبارت کمکی به یادگیری زبان نمی‌کند. شما باید 16بار در بافت‌های مختلف ببینید تا کاربرد آن را متوجه شوید.»
احمدی نیا ادامه می‌دهد:«معضل یادگیری زبان الان همین است که افرادی مثل ما که داریم درست و اصولی درس می‌دهیم و اتفاقاً از ابزارهای مدرن هم در تدریس استفاده می‌کنیم، از یک طرف افتاده‌ایم بین یک عده که می‌خواهند سنتی تدریس کنند، مثل معلم‌های زبان قدیمی‌که یک کلمه می‌گذاشتند و می‌گفتند بچه‌ها این کلمه‌ها را بنویسید و این هم معنی‌اش است که اشتباه‌ترین کار ممکن بود. از طرف دیگر هم گرفتارکسانی هستیم که می‌خواهند ادای تدریس مدرن را دربیاورند و اتفاقاً در اینستاگرام زیاد فعالیت دارند. اینها می‌آیند و در فضای اینستاگرام مثلاً عنوان می‌کنند که ما یک پکیج یا همان بسته آموزش زبان داریم. الان هم که دنیا، دنیای پکیج شده. بر این اساس شروع می‌کنند به فروش بسته‌های آموزشی که مثلاً با نام‌های بسته طلایی و نقره‌ای و نظیر این‌هاست که این کار اساساً غلط است چون یادگیری زبان بر اساس تعامل است. در واقع هر زبانی برای تعامل به کار می‌رود و اگر تعاملی وجود نداشته باشد، زبانی وجود ندارد و زبان کارکرد دیگری جز تعامل ندارد. بنابراین وقتی شما تعامل را از زبان می‌گیرید و فقط متکلم وحده حرف می‌زنید و بسته درست می‌کنید از مبتدی تا پیشرفته و در دوره‌های کوتاه مدت مثلاً سه ماهه و شش ماهه و حتی یک ماهه زبان آموزی می‌کنید، عملاً گول زدن زبان آموز است. می‌آیند به تنهایی تدریس می‌کنند و متکلم وحده حرف می‌زنند و بسته می‌فروشند و مثلاً عنوان می‌کنند قیمت بسته 30 میلیون بوده و الان تخفیف خورده و شده 999 هزار تومان، چه اتفاقی می‌افتد؟ اغلب فکر می‌کنند راه درست یادگیری زبان این است چون همه‌شان می‌خواهند مثلاً یک سفر خارجی بروند یا یک ایمیل از خارج برایشان آمده و حتی نمی‌توانند به آن جواب بدهند و به خیال خودشان می‌روند و یک بسته از مبتدی تا پیشرفته می‌خرند که فوری کارشان راه بیفتد. حتی یک مدل زبان‌آموزی دیدیم که مثلاً در واتس‌اپ گروه می‌زنند که بسیار کار غلطی برای یادگیری است. مثلاً طرف گروه می‌زند و می‌گوید من بر اساس فیلم کار می‌کنم که در هر قسمت فیلم چه گفته و معنی‌اش این است. این می‌شود مدل کلاس گذاشتن و تدریس بعضی‌ها و عوام هم فکر می‌کنند راه درست همین است و به این روش فوری زبان یاد می‌گیرند. همین‌ها وقتی چیزی یاد نمی‌گیرند سراغ ما می‌آیند و اولین سؤالشان هم این است که چقدر طول می‌کشد یاد بگیرم و جواب من این است که این سؤال غلطی است و برای چه هدفی چقدر طول می‌کشد و از کجا چقدر طول می‌کشد. اینکه زبان‌آموز در چه سطحی قرار دارد و به چه هدفی می‌خواهد برسد خیلی تعیین‌کننده است که آموزش و یادگیری چقدر طول می‌کشد. نکته بعدی این است که خود زبان‌آموز چقدر در روز وقت می‌گذارد و متأسفانه چیزی که من می‌بینم این است که 90 درصد اصولاً وقت نمی‌گذارند.در هرحال در کل این روزها این مدل زبان‌آموزی مد شده و خیلی زیاد می‌بینم که مثلاً می‌آیند می‌گویند تلویزیون می‌شود فلان و پنکه می‌شود فلان و حالا شما به من بگویید فرش چه می‌شود و آدم تعجب می‌کند که اصلاً این چه مدل زبان‌آموزی است. برای آموزش هر کلمه سه مرحله اصلی وجود دارد. اول باید مفهومش را یاد بدهید، بعد تلفظ و بعد صورت کلمه ولی این شکل زبان آموزی اینستاگرامی هیچ تأثیری ندارد.»
نگار عبدی که بیش از 20 سال سابقه تدریس زبان انگلیسی به بزرگسالان دارد هم در این باره می‌گوید:«نظر من این است که زبان انگلیسی چیزی نیست که شما بتوانید مثلاً در 100جلسه به‌صورت تضمینی یاد بگیرید. اصلاً چیزی نیست که شما بتوانید با این نوارهای آموزشی یا فیلم‌ها فرا بگیرید. به عقیده من اینها هیچ کدام واقعیت ندارد و علمی نیست. بعضی شاگردها به ما زنگ می‌زنند و می‌گویند که استاد من نمی‌خواهم اصلاً گرامر یاد بگیرم، مهارت شنیداری هم خیلی برایم مهم نیست و فقط می‌خواهم مهارت صحبت کردن پیدا کنم. چنین چیزی اصلاً نشدنی است. دقیقاً می‌شود مثل کسی که سواد ندارد و به‌هرحال می‌تواند حرف بزند اما نمی‌تواند بنویسد و در حرف زدنش هم مشکلات زیادی دارد و ممکن است خیلی غلط صحبت کند.»
عبدی به نکته دیگری اشاره می‌کند:«در مورد کودکان کمتر از 8، 9 سال شاید این مدل یادگیری جواب دهد چون بچه‌هایی که خواندن و نوشتن را هنوز خوب بلد نیستند، بیشتر شنیداری هستند و از این طریق زبان دیگر را یاد می‌گیرند دقیقاً همانجوری که زبان مادری خودشان را یاد می‌گیرند. شما اگر هر روز برای آنها سی دی‌های آموزشی بگذارید، بچه‌ها به این قضیه عادت می‌کنند و یاد می‌گیرند ولی کسی که در سن 20 سالگی یا قبل از آن در 18 یا 15 سالگی تصمیم می‌گیرد زبان یاد بگیرد، دو حالت دارد یا چیزی از قبل بلد است یا نیست. کسی که از قبل چیزی یاد نگرفته، به هیچ وجه حضوری هم بسرعت یاد نمی‌گیرد چه برسد که بخواهد با فیلم آموزشی یاد بگیرد. کسی که قبلاً مثلاً در دبیرستان آموزش زبان دیده و حالا یکسری را به غلط و یکسری را به درست یاد گرفته، به نظر من باز همچنین  آموزش‌های تضمینی مثلاً با 100جلسه یا 100 عبارت و این مدل آموزش اینستاگرامی جواب نمی‌دهد چون زبان باید به‌صورت اصولی تدریس شود.»
فوری‌ها همیشه نظرها را جلب می‌کنند؛ غذای فوری، قهوه فوری، عکس فوری و حالا زبان آموزی فوری که می‌خواهد جای آموزش اصولی و علمی را بگیرد و زبان شما را فوری باز کند.

بــــرش

نظر من این است که زبان انگلیسی چیزی نیست که شما بتوانید مثلاً در 100جلسه به‌صورت تضمینی یاد بگیرید. اصلاً چیزی نیست که شما بتوانید با این نوارهای آموزشی یا فیلم‌ها فرا بگیرید. به عقیده من اینها هیچ کدام واقعیت ندارد و علمی نیست. بعضی شاگردها به ما زنگ می‌زنند و می‌گویند که استاد من نمی‌خواهم اصلاً گرامر یاد بگیرم، مهارت شنیداری هم خیلی برایم مهم نیست و فقط می‌خواهم مهارت صحبت کردن پیدا کنم. چنین چیزی اصلاً نشدنی است. دقیقاً می‌شود مثل کسی که سواد ندارد و به‌هرحال می‌تواند حرف بزند اما نمی‌تواند بنویسد و در حرف زدنش هم مشکلات زیادی دارد و ممکن است خیلی غلط صحبت کند