مهدی زاده‌اکبر
کارشناس مسائل منطقه

اخیراً تحرکات نیروهای تروریست امریکایی در شرق سوریه و غرب و شمال غرب عراق در مرزهای سوریه افزایش یافته که موجب ایجاد تنش‌هایی در مناطق مذکور شده است.
طبق شواهد و قرائن موجود، چند روزی است که کاروان‌های بزرگی از خودروهای زرهی ارتش اشغالگر امریکا در اربیل و مناطق مختلف عراق و سوریه جا به جا شده و همچنین شاهد افزایش پرواز هواپیماهای جاسوسی امریکایی بوده‌ایم.
از سال 1399 که سوریه به صورت رسمی و در اولین سالگرد شهادت سردار قاسم‌سلیمانی مطالبه خود مبنی بر خروج نیروهای امریکایی از خاک سوریه را مطرح کرد، گروه‌های مقاومت مردمی با همراهی ارتش سوریه، بلافاصله پیوست نظامی این اخراج را طراحی و منافع و منابع وابسته به امریکا در شرق سوریه را چندین بار هدف قرار دادند.گذشت زمان و تداوم اشغالگری و جنایت تروریست‌های امریکایی در شرق سوریه و غارت منابع نفتی این کشور که سود آن به جیب برخی سیاستمداران امریکایی می‌رود، موج مطالبه و آمادگی دولت و ملت سوریه برای اخراج قطعی امریکا از سوریه را افزایش داده و همین باعث شده تا نیروهای امریکایی‌ از ترس از دست دادن آخرین سنگرهای خود در سرزمین شامات تحرکات جدیدی را در روزهای گذشته آغاز کنند.فعال شدن سفیر امریکا در بغداد، اعزام و جابه جایی تجهیزات ارتش امریکا میان عراق و سوریه، خبرسازی و ایجاد جنگ روانی در خصوص امکان حمله قریب الوقوع امریکا به مقاومت، فعال کردن برخی میانجی‌ها و زمان خواستن برای ترک عراق و سوریه از جمله تلاش‌های اخیر کاخ سفید برای حفظ منافع خود در عراق و سوریه است.
امریکا در سال 1397 سعی در ایجاد یک کمربند در مناطق صحرایی میان عراق و سوریه داشت، مناطقی که در آینده می‌توانست کانون امنی برای تروریست‌های داعش به جهت تقویت آنها باشد و منطقه را با چالشی طولانی مدت مواجه کند. همچنین در صورت ایجاد این کمربند، مسیر ابریشمی محور مقاومت که تهران را به بیروت و دریای مدیترانه متصل می‌کند، قطع می‌شد. در آن سال‌ها سپهبد سلیمانی با ورود مقتدرانه خود به موضوع و ایجاد تضمین‌های معتبر در شبکه پرداخت منطقه‌ای، این پروژه را خنثی کرد.با شهادت سرلشکر سلیمانی در 13 دی 1398 نیروهای سنتکام خیال می‌کردند قلب خون‌رسانی محور مقاومت قطع شده و به جای سرمایه‌گذاری روی خط تهران – بیروت، باید روی هدف اصلی متمرکز شوند. البته در خواب غفلت سنتکام، این استراتژیست‌های محور مقاومت بودند که در سکوت رادیویی، ابتکار عمل را با استفاده از خلأهای دشمن به دست گرفتند و زمانی واشنگتن متوجه این رکب راهبردی شد که کار از کار گذشته بود.
از این رو امریکایی‌ها در هفته‌های اخیر دست به کار شده و سعی دارند تا در دو سال آخر دولت بایدن، با افزایش نیروهای تروریست، رساندن قطار عادی‌سازی از تل‌آویو به ریاض، احیای داعش و تروریسم در سوریه و سایر مناطق، تلاش برای بی‌ثبات‌سازی درونی کشورهای محور مقاومت از مسیر مشکلات معیشتی، اقتصادی و شکاف‌های قومی و مذهبی، رایزنی با کشورهای عربی خلیج فارس برای عدم صادر کردن سرمایه به سوریه و جمهوری‌اسلامی ایران و چه بسا تلاش برای احیای کمربند یاد شده در مناطق مرزی عراق و سوریه، ناامنی را در جنوب غربی آسیا افزایش داده تا شاید روند افول خود در منطقه و جهان کند شود.
البته محور مقاومت نیز ضمن افزایش آمادگی خود در عراق و سوریه و تلاش برای پیشبرد دیپلماسی منطقه‌ای، برای هر سناریویی آماده است. بدیهی است هرگونه حمله تروریست‌های امریکایی و حتی داعشی به مواضع محور مقاومت، بهترین فرصت را برای اخراج قطعی امریکا از سوریه فراهم خواهد کرد. همان‌طور که سردار اسماعیل قاآنی، فرمانده نیروی قدس سپاه در بازدید از مواضع مقاومت در شهر البوکمال سوریه گفتند: «ابتکار عمل در دستان محور مقاومت است.»