در حافظه موقت ذخیره شد...
وظایف حاکمیت و دولت در قبال مهارت‌آموزی و اشتغال زندانیان
در این زمینه مطهرنژاد به نامه‌ای که در سال 1329 به امضای تمام وزیران وقت رسید، اشاره می‌کند. ترک تشریفات در مناقصه‌های دولتی برای تولید مایحتاج زندانیان و آنچه سازمان زندان‌ها نیاز دارند و آنچه دولت می‌تواند خرید کند، فحوای این نامه است که به اعتقاد او باید دوباره احیا شود تا 30 هزار شغل به مشاغل زندانیان افزوده شود.او در جایی دیگر بازهم به ضرورت ورود پررنگ‌تر خیرین به این حوزه تأکید می‌کند: «اگر افراد خیر، تجهیزات و ماشین‌آلات بخرند و اهدا کنند، تجهیزاتی همچون چرخ خیاطی یا چرخ برش و امثال آنها، تا سال‌های سال در محیط زندان‌ها باقی مانده و سبب اشتغال‌زایی افراد می‌شود. خیرین می‌توانند در ساخت فضاهای داخل زندان نیز با ما همکاری کنند تا فرصت‌های شغلی نیز بیشتر شود. در حال حاضر 15 هزار اشتغال نشسته داریم، به این معنا که زندانی در استراحتگاه خود از فروشگاه مواد اولیه می‌خرد و محصولی را تولید می‌کند، در گام بعدی یعنی در مرحله درآمدزایی ما آن محصول را از فرد می‌خریم. تولیداتی مانند تور ماهیگیری، حکاکی، ساخت محصولات تزئینی یا مونتاژ قطعات در حوزه‌های مختلف از جمله شیرآلات گاز و نمونه‌های مشابه، سوزن‌دوزی و دوخت عروسک و بسیاری موارد دیگر از این دسته هستند.»
یک درخواست انساندوستانه
در زمینه زندانیانی که آزاد می‌شوند بویژه آن‌دسته که به نوعی در ارتباط با اعتیاد و موادمخدر هستند و پس از آزادی دچار مشکل اشتغال می‌شوند، مطهرنژاد درخواست می‌کند تا کارآفرین‌ها و صاحبان صنعت از این افراد بعد از آزادی هم حمایت کرده و تلاش کنند تا آسیب‌های کمتری بازتولید شود.
در شهر مشهد کارخانه تولید زیتونی وجود دارد که شرط استخدام را داشتن سوءپیشینه می‌داند، در جایی دیگر هم که تولید تشک‌های فنری دارند، همین اتفاق افتاده است. تعداد چنین خیرهایی در کشور کم و انگشت‌شمار هستند و ضروری است تا برای حل مسأله و کاهش مشکلات موجود، خیرین هم با قدرت بیشتری به عرصه عمل ورود کنند.