هنرمندان پیشکسوت هنر همواره دوست دارند در عرصه هنر فعالیت کنند. اگر دلبستگی دارند به خاطر سال‌های فعالیتی است که داشتند و مردم نیز آنها را دوست دارند. یکی ازآنها جواد انصافی است که با نام «عبدلی» شناخته می‌شود.او ابتدا درباره قطع همکاری‌اش با برنامه «صبامک» رادیو صبا می‌گوید: متأسفانه دیگر در رادیو فعالیتی ندارم. مدت‌ها بود برنامه «صبامک» را برای رادیو صبا با آقای محمد اوزی داشتیم که با موضوع تأثیر خنده و شادی بر سلامتی روی آنتن می‌رفت و به نحوی فضای نوستالژیک عبدلی و اوستا را یادآوری می‌کرد. آقای اوزی از تهیه‌کنندگان قدیمی سازمان هستند و تاکنون چندین بار نسبت به دستمزدهای ما به مسئولان انتقاد و تأکید کردند که این دستمزدها برای ۱۰ سال پیش است و واقعاً دیگر مقرون به‌صرفه نیست اما گوش شنوایی نبود. من هم به اعتراض گفته بودم اگر تغییری در دستمزدها ایجاد نشود دیگر نیستم. از این هفته دیگر به برنامه نرفتم و ارتباطم را قطع کردم چون متأسفانه مسئولان به فکر نیستند. دستمزد من بسیار خنده‌دار است. اگر بگویم به حال ما گریه می‌کنید اما می‌گویم. درست است که ما در یک روز چندین برنامه ضبط می‌کنیم ولی برای هر برنامه رقمی که در نظر گرفته می‌شد چیزی حدود ۶۰ الی ۱۰۰ هزار تومان بود! من وقتی می‌خواستم از محل زندگی‌ام سر ضبط بیایم هزینه زیادی می‌کردم چون ماشین‌های سازمان به لواسان نمی‌آیند و خارج از محدوده است. من با ۲۰۰ هزار تومان می‌آمدم و با ۲۰۰ هزار تومان هم برمی‌گشتم. یعنی تمام دستمزدم خرج رفت و آمدم می‌شد! واقعاً باعث تأسف است. به راحتی به تهیه‌کننده ما گفتند ما همین قدر بودجه داریم. به نظرم با این رفتار از هنرمندان و آنهایی که به کار علاقه‌مند هستند و دوست دارند کار کنند، سوء‌استفاده می‌کنند. دلم برای جوانان می‌سوزد چون آنها مجبورند و کار می‌کنند ولی من دلیلی ندارم با این مبلغ کار کنم. نمی‌دانم آقای جبلی رئیس محترم سازمان صداوسیما از این اتفاقات مطلع هستند یا خیر.بازیگر سریال‌های «اشک‌ها و لبخندها»، «مدرسه ما» و «میوه ممنوعه» در بخشی دیگر از صحبت‌هایش در پاسخ به اینکه به عنوان یک هنرمند قدیمی آیا صحبتی خطاب به رئیس سازمان صداوسیما دارید، به ایسنا گفته است: در وهله اول انتظار داریم به هنرمندان احترام گذاشته شود و حرف‌هایشان شنیده شود. یکی از مشکلاتی که الان وجود دارد این است که نمایش ملی‌مان (سیاه بازی) متأسفانه هنوز به ثبت نرسیده است و باید از طریق صداوسیما، ارشاد و میراث فرهنگی ثبت شود. این نمایش به طور غیرمستقیم زیر سؤال است؛ یعنی اینکه نمی‌دانیم به یک دلیل واهی در تلویزیون اجازه داده نمی‌شود کار شود و بارها گفته‌اند شما سیاه‌ها را مسخره می‌کنید! در صورتی که اصلاً اینطور نیست و اتفاقاً بازیگران سیاه ما افراد باهوش، بسیار چشم پاک و بذله‌گویی هستند. چطور چنین آدمی می‌تواند مسخره باشد؟ نمی‌دانم دلایل دیگری هم دارند که نمی‌گویند یا نه، ولی ما عملاً در تلویزیون سیاه‌بازی نداریم.انصافی تصریح می‌کند: من از آقای جبلی می‌خواهم حداقل یک جلسه بگذارند که دفاع کنیم و بگوییم اینطور نیست و هرکسی هم مدعی است ما مسخره می‌کنیم، حاضرم بیایم و دلایل علمی بیاورم. ما یک سری موضوعات ایرانی داریم که کشورهای دیگر به نام خودشان ثبت کرده‌اند. چرا باید این اتفاق بیفتد. در صورتی که مثلاً سیاه‌بازی نمایش ملی ما است و ما می‌توانیم آن را ثبت جهانی کنیم برای کشورهای فارسی زبان. توقع دیگرم این است که حداقل در دانشگاه‌های ما اعم از دانشگاه صداوسیما، دانشکده هنر و دانشگاه تهران چهار واحد نمایش سیاه‌بازی بگذارند تا دل‌مان خوش باشد. ما چطور می‌توانیم این هنر را به نسل آینده منتقل کنیم. امیدوارم آقای جبلی صحبت‌های ما هنرمندان را بشنود و در جریان مشکلات‌مان قرار بگیرد.