رازان شوامره، تحلیلگر اقتصادی - سیاسی
مترجم: وصال روحانی

وزارت خارجه چین اخیراً در گزارشی تحت عنون «هژمونی امریکا و ضررهای آن» به مواردی اشاره کرده که لازم می‌داند جامعه جهانی از آن مطلع باشد و نیک بداند که سیاست‌های متخذه امریکا در صحنه‌های بین‌الملل و در اقصی‌نقاط جهان تا چه حد می‌تواند زیان‌ساز باشد.
این گزارش به پنج بخش اساسی تقسیم شده و برتری‌طلبی امریکایی‌ها را در حوزه‌های متفاوت و مهم سیاست، نظامی‌گری، اقتصادی، تکنولوژیک و شاخصه‌های فرهنگی تشریح می‌کند. این گزارش به وضوح مشخص می‌کند که چگونه دست‌اندازی‌های امریکا به امور داخلی و باورهای هر کشور وحدت و استحکام درونی آنها را تضعیف کرده و زورگویی های امریکا را به یک مایه تأسف عمومی در این کشورها تبدیل کرده است. در عین حال پس از انتشار این گزارش، این سؤال پیش آمده که چین چگونه می‌خواهد آیین‌های حکومتی خود را به عنوان یک «غول جدید در حال شکل‌گیری» تدوین و اجرایی کند که از قرار گرفتن در جایگاهی مشابه مبرا بماند و از هرگونه هژمونی کاذب و مخرب دوری جوید.
 
وظایفی جدید برای دولت پکن
شاید در تمام موارد قبلی هم که چین از امریکا و روسیه به عنوان دو غول سیاسی عصر انتقاد می‌کرد، راه‌های رفع بلیه و چگونگی ایستادن در یک مسیر سازنده ترسیم شده باشد اما امروز که جهان پذیرفته اژدهای زرد در مسیر تبدیل شدن به قدرت اول اقتصادی جهان است، دولت چین وظایف جدیدی را پیش‌روی خود می ببیند که بر‌اساس آن باید توضیحاتی آرامبخش را به جهانیان ارائه بدهد و آنها را مطمئن سازد که از هر اندیشه‌ای برای برتری‌جویی‌های شیطنت‌طلبانه که مشابه اقدامات امریکا باشد، مبرا است. شی جی پینگ، رئیس جمهور چین پاییز سال گذشته در همین ارتباط در کنگره خلق چین گفت: «شاید ما به بالاترین نقاط اقتصادی و ارشدترین آرمان‌های نظامی چشم دوخته باشیم اما اطمینان داشته باشید که هرگز در پی هژمونی‌های مدل امریکایی نیستیم و مرام ما، آیین کاپیتالیست‌های حاکم بر واشنگتن نیست.»
 
برخوردهای سلیقه‌ای و منفعت‌طلبانه امریکا
در گزارش چهار هزار کلمه‌ای وزارت خارجه چین پیرامون هژمونی امریکا به کرات روی واژه «آزاررسانی» تأکید و وقوع این عارضه در روند کاری کشورهای طرف معامله امریکا مورد اشاره قرار گرفته است. واقعیت امر این است که کاخ سفید در 70 سال اخیر بارها کوشیده است رژیم‌های قانونی برخی کشورها را فقط به واسطه اینکه حافظ منافع امریکا نیستند و یا در تضاد با آن هستند، سرنگون کند و دولت‌های وابسته به خود را سر کار بیاورد. اضافه بر این، امریکا به لطف حق «وتو»یی که در شورای امنیت سازمان ملل دارد، ده‌ها قطعنامه مرتبط با محکوم شناخته شدن اسرائیل در قضایای سرکوب فلسطینی‌ها را وتو کرده و از مجازات یا هر گونه تندی نسبت به دولت کودک‌کش تل‌آویو بابت انواع اقدامات نامشروع‌اش جلوگیری کرده است. دولت واشنگتن کار حمایت از رژیم صهیونیستی را تا آنجا پیش برده که حتی سفارت خود در تل‌آویو را به «قدس» انتقال داده و بلندی‌های جولان را هم که این رژیم به شکلی غیر‌قانونی غصب کرده، جزو مایملک اسرائیل برشمرده است. در گزارش تفصیلی مزبور به برخورد سلیقه‌ای و غیر‌یکسان دولت واشنگتن با اتفاقات روی داده در سطح جهان نیز اشاره شده و به عنوان مثال بر مخالفت شدید این دولت با تهاجم ارتش روسیه به اوکراین و در نقطه مقابل چشم بستن بر 8 سال بمباران بی‌وقفه صنعا و برخی نقاط دیگر در یمن توسط هواپیماهای جنگنده دولت عربستان سعودی پای فشرده است. دولت پکن اگرچه در سخنان بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر تندرو اسرائیل یک یاور مناسب برای رژیم اشغالگر توصیف شده اما واقعیت امر این است که دولت «شی جی پینگ» هرگز با اسرائیل غاصب همسویی نکرده است.

پروسه‌ای پوچ و جعلی
دولت پکن در سال‌های اخیر بارها متذکر شده که اگر واشنگتن با گرفتن پز یک دولت دلسوز بابت به خاموشی گراییدن خیزش مردمی موسوم به «بهار عربی» در بعضی کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا ابراز تأسف کرده، جز ریاکاری و ظاهرسازی کاری انجام نداده زیرا در واقع موافق با اکثر دولت‌های حاکم بر این کشورها بوده و بیم آن را داشته که با سقوط آنها منافع خویش را در این نقاط کلیدی از جهان بیش از پیش از دست بدهد. در حالی که در نقطه مقابل چین همواره دولت‌های مردمی حاکم بر مناطق فوق را تأیید کرده اما آن دسته از دولت‌ها را که دست در دست امریکایی‌ها داشته‌اند، مذمت و بابت خدمت آنها به امپریالیسم ابراز تأسف کرده است.
همه اینها نشان می‌دهد امریکا اگرچه پس از خاموش شدن آتش جنگ جهانی دوم خودش را به عنوان یک دولت حامی و کمک‌رسان به کشورهای محتاج حمایت در سراسر دنیا معرفی و از این بابت احساس غرور کرد، عملاً کاری بجز عوام‌فریبی انجام نداده است، پروسه‌ای که پس از گذشتن 75 سال جعلی بودن آن افشا و اثبات شده و چین و امثال آن را به تلاش برای مستقر ساختن آرمان‌هایی هرچه سالم‌تر و مفیدتر تشویق و ترغیب کرده است.
 منبع: Middle East Eye