منبع : LinkedIn
ترجمه: محمدرضا عزیزی
 

اکثر ما تصور می‌کنیم غذایی که می‌خوریم نمی‌تواند مشکوک به تقلب باشد زیرا نشانه‌های قطعی از وجود مواد اولیه اصلی در محصول غذایی وجود دارد. ما تصور می‌کنیم اگر مواد اولیه در یک محصول غذایی تقلبی باشد، با پیگیری برند تجاری یا آنالیز آزمایشگاهی مواد اولیه، می‌توانیم از ترکیبات این محصول غذایی رمزگشایی کنیم. با این حال، صنعت غذای تقلبی در جهان، که تخمین زده می‌شود سالانه 49 میلیارد دلار درآمد داشته باشد، می‌تواند مصرف‌کنندگان را فریب دهد تا محصولات تقلبی بخرند، حاوی مواد ناکافی یا جعلی باشد و مواد تقلبی را در بسته‌های برند‌های نام‌آشنا قرار دهد.
هر محصولی که فکر می‌کنید از یک فروشگاه معتبر و قابل اعتماد خریداری کرده‌اید، می‌تواند یکی از محصولاتی باشد که به جریان درآمد 49 میلیارد دلاری غذاهای تقلبی اضافه می‌کند . متأسفانه، با افزایش دسترسی به فناوری‌ و همچنین تصاویر و فیلم‌های آنلاین، جعل‌کنندگان به اندازه کافی باهوش و باتجربه شده‌اند تا محصولاتی تولید کنند و آنها را در کنار محصولات اصلی در هر فروشگاه خرده‌فروشی قرار دهند و فیلم‌ها و تصاویر اقناعی و البته گمراه‌کننده از این محصولات را منتشر کنند. در نتیجه، مشتری نهایی برای خرید یک محصول تقلبی فریب می‌خورد، سلامتی‌اش در معرض خطر قرار می‌گیرد و البته به شهرت برند اصلی که مورد هجمه متقلبان قرار گرفته لطمه می‌زند.
پرسش این است اگر جعل‌کنندگان یا کلاهبرداران می‌توانند بدون زحمت غذای تقلبی را جای غذای واقعی بفروشند، چرا سازمان‌ها و مجریان نظارتی و قانونی هنوز قادر به ردیابی و شناسایی این فعالیت‌های ناجوانمردانه نیستند؟
 
انواع غذای تقلبی
تقلب در صنایع غذایی تنها محدود به تقلب در مواد غذایی یا اضافه کردن مواد مضر نیست. برچسب‌گذاری‌های جعلی در بسته‌بندی و تغییرات در علامت تجاری و بهداشتی هم از موارد تقلب‌است.
تقلب با افزودن مواد مضر چه در فرایندهای تولید و چه در خطوط بسته‌بندی مشخص می‌شود. یک نمونه جالب از محصولات غذایی تقلبی، شیر ساخته شده از ملامین و سایر ترکیبات است که دارای خواص شوینده برای تطبیق رنگ و خواص غلیظ شدن شیر است.
افزودن ملامین به شیر، یک تقلب دو مرحله‌ای است. یعنی ابتدا آب به شیر افزوده شده و آن را رقیق می‌کنند و سپس برای پوشاندن تقلب اول، دست به تقلب دوم می‌زنند و با افزودن ملامین به شیر، به طور کاذب میزان پروتئین شیر را بالا و طبیعی جلوه می‌دهند.
در همین حال، مصرف‌کنندگان حتی از آنچه مصرف کرده‌اند اطلاعی ندارند تا اینکه با گذشت زمان و با به خطر افتادن سلامتی‌شان متوجه پیامدهای مصرف مواد غذایی تقلبی می‌شوند.
 یکی دیگر از موارد رایج تقلب در مواد غذایی جعل نمایندگی برند، نشان جغرافیایی (PGI)و یا نام تجاری (PDO) است.
این شکل از جعل مربوط به جعل داده‌ها است که به بسته‌بندی یا خود غذا نسبت داده می‌شود. به عنوان مثال، یافته‌های یک گزارش از محصولات صادراتی ایتالیا نشان می‌دهد برچسب‌هایی که روی محصولات غذایی ایتالیایی استفاده می‌شوند، نمادها، رنگ‌ها یا تصاویری هستند که نشان می‌دهد محصول از نظر دستورالعمل‌ها، فرایندها یا مارک‌ها «ساخت ایتالیا» است. با این حال، آنها در کشور دیگری ساخته شده‌اند.
 محصولات تقلبی که کالاهای «ساخت ایتالیا» را «جعل» می‌کنند، سالانه حدود 6 میلیارد یورو به صادرکنندگان ایتالیایی زیان وارد می‌کنند. کشورهایی که بیشتر در جعل محصولات ایتالیایی دخیل هستند، ایالات متحده امریکا، امریکای لاتین و استرالیا هستند.
مطالعه‌ای که توسط دانشگاه کالیفرنیا انجام شد نشان داد که 69 درصد از تمام روغن‌های زیتون فرابکر (روغن زیتون تصفیه نشده که به‌عنوان با کیفیت‌ترین روغن زیتون شناخته شده است) موجود در قفسه‌های ایالات متحده، تقلبی بوده است.
در مارس 2016، اینترپل در یک عملیات بزرگ‌ترین محموله مواد غذایی و نوشیدنی تقلبی را توقیف کرد. این کشفیات شامل رهگیری 9 تن شکر تقلبی و 85 تن زیتون رنگ‌آمیزی شده با محلول سولفات مس برای افزایش ظاهر از نظر رنگ بود.
مشکلی که در برخی از کشورهای منطقه آسیا و اقیانوسیه در حال افزایش است، تزریق ژل به میگو برای افزایش وزن و جذاب کردن آن برای خرید است. با این حال، از آنجایی که مایعات یا محصولات تزریق شده به میگو برای استفاده در محصولات غذایی در نظر گرفته نشده است، احتمالاً عواقب آن خطرناک است.
پاکستان پنجمین تولیدکننده بزرگ شیر در جهان است اما بر اساس یک گزارش مقامات نظارتی دریافتند که شیر معمولاً با ترکیب اوره و آب آلوده وارد بازار می‌شود.
نمونه دیگری از مواد تقلبی در بازار استرالیا گزارش شده است زیرا 20 درصد از عسل موجود در بازار جایگزین شکر نیشکر یا شربت ذرت به عنوان مواد اولیه به جای عسل تولید شده طبیعی است.
واقعیت این است که صنعت جعل در حال پیچیده‌تر شدن است و بعید است زمانی فرا برسد که فعالیت جعل به طور کامل متوقف شود. علاوه بر این، با ظهور اینترنت و تجارت الکترونیک، جعل‌کنندگان اکنون قدرت بیشتری برای ترغیب مشتریان به خرید کالاهای تقلبی و سرقت اعتبار و شهرت برند دارند.
 بنابراین، اقدامات استراتژیک، اجرای قانون و فناوری مختلف برای کاهش تأثیر آن بر برندها و مصرف‌کنندگان مورد نیاز است. علاوه بر این، با افزایش استفاده روزافزون از فناوری، یک رویکرد فنی پیشگیرانه به شناسایی تقلبی‌ها، رهگیری آنها و عدم تحویل آنها به دست مصرف‌کنندگان کمک می‌کند.

بــــرش

نشان جغرافیایی (PGI)
 یکی دیگر از موارد رایج تقلب در مواد غذایی جعل نمایندگی برند، نشان جغرافیایی (PGI)و یا نام تجاری (PDO) است.
این شکل از جعل مربوط به جعل داده‌ها است که به بسته‌بندی یا خود غذا نسبت داده می‌شود. به عنوان مثال، یافته‌های یک گزارش از محصولات صادراتی ایتالیا نشان می‌دهد برچسب‌هایی که روی محصولات غذایی ایتالیایی استفاده می‌شوند، نمادها، رنگ‌ها یا تصاویری هستند که نشان می‌دهد محصول از نظر دستورالعمل‌ها، فرایندها یا مارک‌ها «ساخت ایتالیا» است.