حسام‌الدین برومند
خبرنگار

1- انقلاب اسلامی 44 ساله شد؛ انقلابی که از همان ابتدا اراده کرده بود طرحی نو دراندازد و دست بالا را در تحولات داشته باشد و بر تارک آن، نام «خمینی» می‌درخشد که معادلات معمول سیاسی و نظم امریکایی را برهم زد. جالب است که مطبوعات عربی در پی پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 57، به این قدرت انقلاب ایران اشاره کرده و نوشتند: «ان الخمینی حیرالشرق و ازعج الغرب و احرج العرب و شغل العالم». (خمینی، شرق را شگفت‌زده ساخت، غرب را به لرزه انداخت، عرب را در تنگنا افکند و خود مسأله روز جهان گشت)
2- واقعیت آن است که غرب و شرق هنوز هم شگفت‌زده‌اند که چطور این انقلاب همچنان زنده است و در مسیر پیشرفت حرکت می‌کند. از همان روزهای ابتدایی پیروزی، امریکایی‌ها پروژه مهار جمهوری اسلامی را در دستور کارگذاشتند و در ادامه انواع و اقسام جنگ سخت و نیمه‌سخت و نرم را به میدان آوردند تا انقلاب اسلامی را متوقف کنند اما نشد و امروز چالش غرب این است که چگونه جلوی فروریختن نظم امریکایی را بگیرند. همین چند روز پیش بود که کتاب جدید مایک پمپئو، وزیر سابق خارجه امریکا با عنوان «هرگز یک اینچ ندهید: مبارزه برای امریکا که دوستش دارم» منتشر شد و در بخشی از کتاب که به «ایران» اختصاص دارد، صریحاً این نگرانی را به بیرون درز داده که ایران به‌دنبال هژمون شدن در منطقه است و طرفه آنکه خودش به توان و قدرت ایران اعتراف می‌کند و از جمله پیرامون ترور شهید سلیمانی، می‌گوید زندگی شخصی‌اش به‌دلیل ترس از انتقام ایرانی‌ها از حالت عادی خارج شده است و حتی خارج شدن از خانه بدون تشریفات امنیتی به منظور یک خرید معمولی، برای او به حسرت تبدیل شده‌ است. پمپئو در این بخش کتاب نوشته است: «رفتن به یک فروشگاه، امنیت من را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد تا بتوانم بررسی کنم کدام بادمجان رسیده‌تر است... من احتمالاً هرگز نتوانم با خودروی شخصی‌ام رانندگی کنم یا مانند سابق از حریم خصوصی‌ام لذت ببرم.»
3- دشمنان انقلاب اسلامی در سه ماهه اغتشاشات و آشوب‌های اخیر با «جنگ ترکیبی» به میدان آمدند و می‌خواستند در سودای براندازی، تجزیه ایران را کلید بزنند با این محاسبه که نسل جدید متفاوت از نسل ابتدای انقلاب است و به اصطلاح کار را تمام خواهند کرد! در واقع، این محاسبه مبتنی بر یک نظریه مشهور در حوزه انقلاب‌ها معروف به «ترمیدور» است. ترمیدور حرکت دوری و چرخشی انقلاب‌هاست که در یک پروسه‌ای، «انقلاب» حالت ارتجاعی پیدا می‌کند و به ارزش‌های قبل از خود بازمی‌گردد. به تعبیر روشن‌تر؛ ارزش‌ها و دستاورد‌های انقلاب به مرور زمان کمرنگ شده و به ارزش‌های قبل از انقلاب، میل پیدا می‌کند. نظریه‌پردازان حوزه انقلاب‌ها در علوم سیاسی می‌گویند اگر انقلاب‌ها بر اساس آرمان‌ها و ارزش‌هایی اوج گرفته‌اند بعد‌ها در مواجهه با واقعیت‌ها، مسیر فرود را تجربه خواهند کرد و در چالش و جدال آرمان‌ها و واقعیت‌ها، این واقعیت‌های زمانه است که بر آرمان‌های انقلابی پیروز می‌شود اما در آشوب‌های اخیر، اشتباه محاسباتی دشمن این بود که انقلاب اسلامی را به مانند انقلاب‌های مادی مورد ارزیابی قرار داد و عمق اعتقادات مردم و نسل جوان به باورهای دینی و مکتب اهل بیت(ع) را دست‌کم گرفت. حتی دختران جوانی که بعضاً از حجاب کامل برخوردار نیستند اما در مراسم دینی حضور دارند و عاشق امام حسین(ع) و محرم هستند. واقعاً شدنی است که محرم و صفر و امام حسین(ع) و ارادت به ائمه علیهم‌السلام را از این مردم و جوانان گرفت؟! همین مراسم اعتکاف در روزهای اخیر که با حضور دهه هشتادی‌ها برگزار شد، قابل انکار است؟! و... و واقعاً مضحکه است که بپندارند این مردم مؤمن و انقلابی، به امثال آقازاده پهلوی و فلان فوتبالیست و بازیگر و خبرنگار فراری روی بیاورند.
مشکلات در کشور کم نیست و بخصوص مشکلات اقتصادی و معیشتی محسوس است اما این مردم با «اتحاد ملی» می‌توانند بر مشکلات غلبه کنند و اجازه ندهند که سرنوشت کشور به دست بیگانگان بیفتد.
و بالاخره باید گفت؛ دشمنان جمهوری اسلامی همه گزینه‌های خود را در آشوب‌های سال جاری به میدان آوردند و از همه ظرفیت‌های خود استفاده کردند تا جشن 44 سالگی انقلاب اسلامی ابتر بماند و رؤیاهای خود را در سر پروراندند ولی مردم با بلوغ سیاسی خودشان، نقشه‌های آنان را نقش بر آب کردند.
 22 بهمن امسال هم یک‌بار دیگر صحنه‌ای از حضور میلیونی و معنادار مردمی خواهد بود که دنیا را شگفت‌زده خواهد کرد.