فضای‌مجازی
فلسطین درگیر جنگ نیست
درگیر انسان‌زدایی است
ابراهیم، کاربر توئیتر ضمن انتشار ویدیویی از سخنرانی یک نظامی امریکایی به نقل از او نوشت: «این نظامی امریکایی می‌گوید «من آلن شیبارو هستم. من با سویمن گروه نیروی ویژه بودم. من یک تک‌تیرانداز بودم، یک مهاجم و یک متجاوز. من جنگ را می‌شناسم، آنچه در فلسطین می‌گذرد جنگ نیست، انسان‌زدایی است. نسل‌کشی است. پاکسازی قومی یک قوم خاص است برای تصاحب سرزمین‌شان» اما برخلاف حرف این نظامی امریکایی، پشتیبانی از نسل‌کشی و جنگ و ظلم، امریکایی‌ترین چیزی است که مردم جهان می‌شناسند.»
هرکه رأی داد در مقابل حمله نظامی به ایران ایستاد
محمدرضا کردلو، فعال فرهنگی در توئیترش نوشت: «ضمن احترام به همه آنها که به رغم علاقه به ایران عزیز، به این بینش نرسیدند که مشارکت در انتخابات، تلاش برای حفظ ایران است؛ هرکه رأی داد از تحریم ایران کاست و در مقابل حمله نظامی به ایران ایستاد. زنده‌ترین و حقیقی‌ترین مدافعان ایران همین‌هایی هستند که در این فعالیت مشارکت کردند.»
تمام دین یا بخشی از آن، مسأله این است
وحید یامین‌پور در کانال تلگرامی خود نوشت: «اگر دین، کل زندگی ما نباشد، حتی اگر بخش بزرگی از زندگی ما باشد، باز هم سکولار هستیم. اگر شما انگلیسی زبانی باشید که تمام روز درباره تاریخ و فرهنگ ایران سخن می‌گویید، باز هم ایرانی به‌حساب نخواهید آمد. لحن و زبان، خود باید گویای این باشد که اهل کدام عالمیم... حتی اگر در آن عالم سرگرم کاری دیگر باشیم.»
امدادرسانی هلال احمر به مردم سیل‌زده سیستان و بلوچستان
صفحه هلال احمر در توئیتر درباره پروسه کمک‌رسانی به سیل‌زدگان سیستان و بلوچستان تا ساعت 17 دیروز نوشت: «تا امروز به بیش از ۴۵۰۰ نفر حادثه دیده در سیل و آبگرفتگی سیستان و بلوچستان امدادرسانی شده و هلال‌احمر با برپایی اردوگاه اسکان اضطراری در چابهار ۱۴۰۰ حادثه‌دیده را اسکان داده است.»
چگونه می‌شود چشمان هراسان دخترک فلسطینی را فراموش کرد؟
مسعود فراستی، منتقد سینما در صفحه اینستاگرامی‌اش در کنار تصویری از یک دختربچه هراسان فلسطینی نوشت: «می‌شود آیا عکس این دختربچه جنگ‌‌زده را دید و وحشت در چشمانش را فراموش کرد؟ وحشت از مرگ، وحشت از جنگ و مهم‌تر، وحشت از بی‌خانمانی، بی‌کسی و بی‌پناهی. دستش را ببینید که چگونه به زیرپیراهنی پدر چنگ انداخته.
این چشم‌ها به ما می‌نگرد و می‌پرسد که آیا بس نیست این همه جنگ ناجوانمردانه، این همه ویرانی، این همه کشته؛ این همه کودک به خاک و خون افتاده، این همه آوارگی؟ آیا می‌شود از این چشم‌ها گریخت و آسوده خوابید؟ این چشم‌ها و وحشت همیشگی‌شان می‌بایست کمی انسانیت صلح‌طلب به خواب رفته کسانی که هر دو طرف –فلسطین و اسرائیل- را محکوم می‌کنند بیدار کند؟ نمی‌شود این چشم‌ها و وحشت خیره‌شان را دید و دم برنیاورد یا از مسببان آن –اسرائیل، امریکا و...- حمایت کرد.
نمی‌شود مخالف این جنگ نابرابر نبود؛ و نمی‌شود از مقاومت این آوارگان دفاع نکرد. اینجا غزه است: مکان قتل‌عام ده‌ها هزار کودک فلسطینی به دست اسرائیل. اینجا کاری از دست حقوق بشر نیم‌بند غربی هم برنمی‌آید.»