ویدیو ممنوع شد

در سال‌های ابتدایی انقلاب و جنگ و در نبود کانال‌های متعدد تلویزیونی، سریال‌های متنوع و... یکی از مهم‌ترین سرگرمی‌های مردم تماشای فیلم‌های ویدیویی بود. سرگرمی که چنان طرفدار داشت که در اطراف خود اقتصادی گسترده را شکل داده بود از فروش دستگاه‌های ویدیو (آیی وا 101، آیی وا 102 و..) فیلم کوچک و بزرگ گرفته تا مغازه‌های ویدیو کلوپ که فیلم‌ها را با گرفتن شناسنامه و... اجاره می‌دادند. اما در سال 1362 تماشای فیلم‌های ویدیویی به یکباره از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ممنوع و تماشای فیلم‌های ویدیویی و اجاره فیلم و... غیرقانونی اعلام شد؛ اتفاقی که باعث شد تماشای فیلم‌های ویدیویی به شکل زیرزمینی ادامه پیدا کند.
خبر ممنوع شدن ویدیو را وزیر ارشاد وقت سید محمد خاتمی اولین بار در شبکه اول صداوسیما اعلام کرد و روزنامه‌ها آن را به‌صورت کامل بازنشر دادند:«علت و لزوم وجود کلوپ‌هایی همچون کلوپ‌های اجاره یا فروش نوارهای ویدیویی در جامعه اسلامی چیست و وزارت ارشاد تا چه حد کنترل بر این مسأله دارد؟ خدمت شما عرض کنم که اصلاً وجود مراکز این چنینی که به‌طور آزاد بتوانند نوارهای ویدیویی را فروش و داد و ستد بکنند یک آفت فرهنگی است... بنابراین حضور و وجود این مراکز جز اینکه بتواند فساد و ضد ارزش‌های اسلامی را نشر بدهد نتیجه‌ای نمی‌تواند داشته باشد...» وزیر ارشاد وقت، همچنین در بخش دیگری از گفت‌و‌گوی تلویزیونی خود با اشاره به اینکه دو نشست برای بررسی وضعیت ویدیو کلوپ‌ها برگزار شده است، می‌گوید: «دومین نشست ما چهار، پنج روز قبل بود که ما با استدلالی که کردیم و برادران صحبت کردند به این نتیجه رسیدیم که تمام اینها غیرقانونی است و یکی از مراکز و منابع فساد و نشر ولنگاری و ابتذال در جامعه ما است و تصمیم گرفته شد که به لطف خداوند برخورد قاطع شود که این تصمیم در حضور دادستان محترم کل کشور و شهردار تهران، کمیته مرکزی انقلاب اسلامی، وزارت ارشاد و کمیته امور صنفی گرفته شد...»