امام علی(ع): چه بسیارند دانشمندانی که جهلشان آنها را کشته در حالی که علمشان با آنهاست، اما به حالشان سودی نمی‌دهد.
نهج البلاغه(للصبحی صالح)ص852ح485‌

جشنواره ملی موسیقی جوان نمونه‌ای روشن از امید به آینده و فردای موسیقی ایران است که پیشینه فرهنگ موسیقی کشور و میراث‌داری استادان و پیشکسوتان را پشتوانه گران‌سنگ خود دارد. نوجوانان وجوانانی که با شوق و امید موسیقی ریشه‌دارفرهنگی را برگزیده‌اند، آموخته‌اند و برای پایندگی و روشن نگه‌داشتن چراغ موسیقی با انگیزه و علاقه تلاش می‌کنند. این جشنواره، بستری است برای شناسایی استعدادهایی که موسیقی دستگاهی، نواحی و کلاسیک را از استادان آموخته و پاس می‌دارند و فردای روشن موسیقی کشور را با آواها و نواهای امروز خود نوید می‌دهند. اگرچه شرایط اخیر جهان و جامعه متأثر از بیماری کووید ۱۹ موجب شد حضور جوانان در چهاردهمین جشنواره ملی موسیقی جوان به شکل مرسوم ممکن نشود، اما اجراهای جوانان در تجربه‌ای جدید در فضای مجازی یادگاری است که در تاریخ موسیقی این کشور ثبت خواهد شد. ‌

بخشی ازپیام سیدعباس صالحی به چهاردهمین جشنواره ملی موسیقی جوان

محدثه واعظی‌پور
روزنامه‌نگار
چند سال است سریال‌های ایرانی این وضع و حال را پیدا کرده‌اند؟ گذشته هم همین‌طور بود یا ما همیشه فکر می‌کنیم در گذشته بهترین فیلم‌ها و سریال‌هایمان را دیده‌ایم؟ در سال‌های اخیر نسل تازه‌ای وارد حوزه سریال‌سازی شده‌اند؛ تغییر نسل‌ها طبیعی است و نمی‌توان مثل بعضی بازیگرها که متوجه گذشت ایام و نیاز مخاطب به تغییر و تنوع نیستند، دائم شکایت کرد که چرا ورود و حضور بازیگرهای جوان به پروژه‌ها باعث کم‌کاری بازیگرهای قدیمی شده، بازیگرهایی که دهه 60 و 70 نقش جوان اول را بازی می‌کردند حالا میانسال یا سالخورده هستند و طبیعتاً، نقش برای آنها کمتر است. تهیه کننده‌ها و کارگردان‌های شاخص آن روزها هم حالا دیگر در اوج نیستند، درست که با آنها و آثارشان خاطره داریم اما نمی‌شود از آنها انتظار داشت هنوز مثل گذشته پرکار یا موفق باشند.
مسأله شاید این است که نسل تازه بسیار بسیار ضعیف‌تر از نسل قبلی است و استانداردهای بازیگری، سریال‌سازی و برنامه‌سازی در همه شبکه‌ها پایین آمده؛ قرار نیست غر بزنیم یا حرف‌های بارها گفته شده را تکرار کنیم، اما نسلی که سلیقه، دانش و تجربه نازلی دارد نمی‌تواند «هزاردستان»، «روزی روزگاری» یا «اولین شب آرامش» بسازد. بحث محدودیت و ممیزی تنها بخشی از این ماجراست که همواره در تلویزیون وجود داشته. نمونه بارز آن اعمال سلیقه و ممیزی سریال «در پناه تو» است که پس‌از بیست سال عجیب و بیهوده به‌نظر می‌رسد. اما حتی «در پناه تو» با آن همه ممیزی محتاطانه و نادرست، به‌دلیل متن و قصه تازه‌اش هنوز جذاب و از بعضی سریال‌های امروز دیدنی‌تر است؛ در دل همین ممیزی‌ها، «وفا»، «پایتخت» و «وضعیت سفید» هم ساخته شده است پس نمی‌شود همه گناه را به گردن مدیرانی انداخت که بیش از هر چیز به‌ صندلی و ماندن در سمت‌هایشان فکر می‌کنند؛ مشکل اندیشه و نوع نگاهی است که به موضوع سریال‌سازی وجود دارد. تولیدات سطح پایین جدا از این که از جامعه و دغدغه‌های مردم دور هستند در کپی‌برداری هم شکست خورده و سطح پایین‌اند؛ بازتولید برنامه‌ها و شوهای موفق یا پر زرق و برق خارجی، در اندازه‌ای ضعیف‌تر کمکی به جذب مخاطب نمی‌کند، حتی دست خالی ما در برنامه‌سازی را رو می‌کند. کپی‌برداری از سریال‌های ترکی با استانداردها و ممیزی‌های تلویزیون که جذابیت‌های اصلی آن سریال‌ها را هم ندارد، نشان می‌دهد که حتی در ساخت آثار عامه‌پسند و پربیننده هم مهارت و ابزار نداریم؛ موجی از سریال‌های تازه در راهند که تلویزیون با تبلیغات فراوان می‌خواهد بگوید پاییز قرار است برگ برنده رو کند، اما واقعیت این است سال‌هاست برگ برنده‌ای در کار نیست. «نجلا» ترکیبی از «مینو» و «کیمیا» و ناامیدکننده‌تر از آنهاست. با دو استعداد تلف شده، سارا رسول‌زاده (نجلا) که در تئاتر، به یادماندنی و جذاب است و حسام منظور که کوشیده متفاوت با «برادرجان» و «بانوی عمارت» باشد اما نقش عبد چیزی بیش از تلاش او، برای دیده شدن نیاز داشته است؛ باید منتظر ماند و به تماشای بقیه سریال‌ها نشست شاید این بار پیش‌بینی‌ها غلط از کار در بیاید، اگرچه مشت نمونه خروار است.‌

یگانه خدامی

#انسولین نیست

‌‌‌‎دیروز هم‌ هشتگ «انسولین نیست» اولین هشتگ کاربران ایرانی شبکه‌های اجتماعی بود. ‌البته بحث‌ها کمی با دیروز  تفاوت داشت و علاوه بر اینکه دیابتی‌ها از مشکلات‌شان برای پیدا کردن این دارو می‌نوشتند حرف‌های رئیس کمیسیون اقتصاد سلامت اتاق تهران مورد توجه قرار گرفت و بازنشر شد. او گفت: «به روال هر سال بیش از 5/1 برابر نیاز کشور انسولین وارد شده اما انسولین وارد شده، مجدداً صادر یا به عبارتی غیرقانونی از کشور خارج می‌شود.» از سوی دیگر کاربران با هشتگ از اینجا بخر انسولین، داروخانه‌هایی که این دارو را دارند به یکدیگر معرفی می‌کردند. بحث بر سر انسولین‌های قلمی و داخلی و تفاوت‌شان با یکدیگر هم داغ است: «دیشب شام نخوردم که نوورپید نزنم که صرفه‌جویی کنم. آخر شب قندم بالا بود، اهمیتی ندادم. لنتوس همیشگی رو زدم و خوابیدم. صبح با افت قند بیدار شدم. دیروز ورزش هم نکردم. فقط یه دیابتی می‌فهمه قند ۴۹ یعنی چی. فقط یه دیابتی می‌دونه تنظیم قند چه کار سختیه.»، «‏می‌دانید چه اتفاقی افتاده که ‎انسولین نیست؟ رئیس کمیسیون اقتصاد سلامت اتاق تهران: «به روال هر سال بیش از 5/1 برابر نیاز کشور انسولین وارد شده اما انسولین وارد شده، مجدداً صادر یا به عبارتی غیرقانونی از کشور خارج می‌شود.» بعد می‌گویند قاچاق دارو نداریم»، «‏بعد از چند روز که داروی پدرم تمام شده بود، به سختی بالاخره تونستم ‎انسولین پیدا کنم؛ قصد سیاه‌نمایی علیه مملکت رو‌ ندارم و به کسانی که می‌خوان بیان شروع به فحاشی کنند پیشاپیش می‌گم می‌تونید بیایید و مدارک پزشکی پدرم رو ببینید! فقط سؤالم اینه آیا این زندگی حق ماست؟!»، «خواهرم کرونا گرفت قندش رفت بالا و وارد کمای دیابتیک شد. بعد از یه هفته تو ICU بودن آوردیمش خونه. 2 نوع ‎انسولین می‌زنه، امروز کل کرج رو گشتم انسولین نبود نه آزاد و نه دولتی.»، «‌‏بیمار نابینای من که تنها زندگی می‌کنه بدون انسولین قلمی می‌میره آقای مسئول»، «‏از اول سال ۹۹ درگیر کمبود انسولینم قطره‌چکونی تحویل میدن، در این چندماه دوبار پرونده‌سازی کردم هی رد می‌کنن، میگم پدر بزرگم با ۴ نوبت تزریق قندش بالای دویسته میگن انسولین لازم نداره آخرش یک روز بهش تزریق نکردم رفتم آزمایش دادم قندش شده بود ۴۸۰ تا قبول کردن»، «‏هنوز فرق قند خون و فشار خون رو نمیدونین در مورد انسولین زدن و نوع انسولین هم نظر میدین؟ چرا به زور میخواین بگین انسولین قلمی نباشه اتفاق خاصی نمی‌افته؟»، «‌‏من ‎دیابت دارم ولی هنوز کارم به ‎انسولین نکشیده تازه منی که با دارو  میخورم اگر ذره‌ای ساعت یا مصرف داروم کم و زیاد بشه می‌افتم رو ویبره و چنان رعشه‌ای می‌گیرم که نمی‌تونم چیزی رو تو دستم نگه دارم عین حالت مرگه. حالا ببین اونی که انسولین می‌زنه چه حالی می‌شه» «‏جالبه ‎انسولین نیست در صورتی که اعلام کردن ۱.۵ برابر نیاز کشور وارد شده.»، «‏اینایی که میگن خوب ‎انسولین ایرانی استفاده کنید. میشه بگن در ازای ‎نوومیکس کدوم انسولین ایرانی‌ رو بزنیم و چه دوزی؟ در ازای ‎لنتوس و ‎نوورپید چی؟ آهان پس باید بریم دکتر بنویسه و یادمون بده چیکار کنیم. راستی تا بدن مون اومد با اینا هماهنگ بشه دو‌باره بستری شدیم. بیمارستان جا داره؟»، «‏اصولاً من الآن باید پمپ انسولین داشته باشم ولی حتی انسولین قلمی رو با هزار خواهش و التماس پیدا می‌کنم نمی‌خوام بازم مثل ۷ سال پیش با سرنگ انسولین تزریق کنم. کنترل قند خون با انسولین ان پی اچ و رگولار واقعاً سخت و غیرممکنه پس نگید که انسولین قلمی نباشه قدیمیاش هستن»، «انسولین رگولار مدت اثر بخشیش حدود دو برابر انسولین‌های سریع الاثری مثل نوورپید هست. به همین خاطر تغییر انسولین باعث تغییر سبک زندگی، غذا و... میشه. انسولین دوغ نیست که بشه به راحتی عوضش کرد.»‌ ‌

روز قرمز بورس

ریزش ۵۱ هزار واحدی شاخص کل بازار بورس دوباره بحث بورس و شرایط آن را در شبکه‌های اجتماعی داغ کرد. تحلیل شرایط، پیش بینی وضعیت بورس، دلایل ماندن در این بازار و لزوم صبر و واکنش‌های منطقی مهم ترین نکاتی بود که بین نوشته‌های بورسی می‌خواندیم: «‏بازارها دارن برای بایدن فرش قرمز پهن می‌کنن. دلار از 32.4 به 31.3 افت کرد . سکه از 16.2 به 15.7. بورس از 1.600 به 1.462»، «‌‎به فرزندان خود یاد بدید که اولاً بورس کم ریسک نیست و ابداً قرار نیست هر روز مثبت ۵ بخوری. ثانیاً بدون آموزش به صورت گله‌ای نیایید تو بورس کسی که آموزش و تجربه نداره صندوق بخره بهتره یا حداقل بده مؤسسات مجاز سبد گردانی کنند واسش»، «‏دلیل اینکه هنوز با بورس جلو میریم، چون دو سه سال پیش تا دو سه ماه پیش، وضعیت مالی ما رو همین بورس، اندازه 10 نسل بالا کشید .چون در سودهایی که قبل‌ها کرده‌ایم بشدت خوشیم.»، «اونی که پول‌هایش را در یکی از مؤسسات مالی و اعتباری گذاشت و همه را به باد داد، اکنون مدام دوستش را که وارد بازار بورس شده مسخره می‌کند.»، «‌‎بورس به کل قرمز است؛ فقط چند سهم شوینده سبز است؛ آن هم برای اینکه این زیان‌های عظیم را بشورد و ببرد.»، «‏آقا من غلط کردم پول گذاشتم تو بورس. پول منو بدید بررررم»، «‏خیلی‌ها مثل من از ریزش ‎بورس شاکی هستن. ولی منطقاً سهامداری بلند مدت نگران‌کننده نیست، اگر جنگ یا اتفاق بزرگی پیش نیاد. شما سهم یک شرکت با کلی دارایی رو خریداری کردید. وقتی ‎دلار، ‎خونه، ماشین و... در حال گرون شدنه، چطوره دارایی‌ها و محصولات یک شرکت می‌تونه ارزون بشه؟"، «‏اینکه شاخص کل ‎بورس داره تکنیکالی ریزش میکنه یکی از موارد خاص اقتصادی ایرانه، تازه دلار و تورمم داره بیشتر میشه.»، «‏من به نظرم یکی از شرایط دریافت ‎یارانه معیشتی باید فعالیت در ‎بورس باشه»، «‏روزی که وارد ‎بورس شدم بنا به توصیه یکی از قدیمی‌های بازار ۳۰ درصد همیشه نقد بودم این اواخر بخاطر جو روانی سیاسی کشور رسوندمش به ۶۰ درصد هر چند امروز براحتی میشد بسیاری از سهم‌های بنیادی و خوب را با قیمت مناسب در آغوش کشید ولی منم مثل بقیه فعلاً نظاره‌گرم»، «‏بازار سرمایه هم شده جای تسویه حساب سیاسی. بابا دست از سر سرمایه مردم بردارید حداقل»، «‌‏دوست عزیز کی‌ به شما گفت با کمترین سواد و بدون کارگزار معتبر وارد ‎بورس بشی؟ حالا فحش و داد و بیدادشو ما باید تحمل کنیم؟‎ اقتصاد نابود شده بورس پر سود داره؟ اگر داشت شما رو توش راه میدادن؟ چرا همه ‎دلال و اقتصاددان شدین؟ هر کسی کار خودش، یک شبه ره صدساله؟ لابد همه‌شم تقصیر این دولته!»

محسن رجب پور
مدیرعامل مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار موسیقی و شنیداری
براساس آخرین دستورالعمل‌های ابلاغ شده ازسوی ستاد ملی مقابله با کرونا، برگزاری کنسرت با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و با سالن‌های موسیقی حداکثر با 50 درصد ظرفیت همچنان به قوت خود باقی است و بلامانع بوده و این تصمیم به تصویب ستاد ملی کرونا هم رسیده است. اما با توجه به شرایط پیش آمده و شدت گرفتن این بیماری و تعطیلی دوباره برنامه‌های فرهنگی وهنری در تهران ، درحال حاضر برگزاری کنسرت‌ها متوقف است و منتظر خواهیم بود تا ببینیم تمدید این تعطیلی‌ها که به صورت هفتگی اعلام می شود چه سرنوشتی برای فعالیت دوباره برنامه‌های هنری رقم خواهد زد. آیا  شرایط برای از سرگیری کنسرت‌ها مهیا خواهد بود یا خیر؟
اما درباره افزایش قیمت بلیت‌های کنسرت باید بگویم، درتمامی این سال‌ها و در واقع از ابتدای شکل گیری برنامه‌های هنری در ایران، هیچ قانون یا تعرفه مطلق و مشخصی برای فروش بلیت وجود نداشته، ندارد و نخواهد داشت، چرا که هرکدام از اجراهای موسیقی با درنظرگرفتن مؤلفه‌های مختلف همچون اجاره سالن، تجهیزات فنی، نوع موسیقی و میزان هزینه‌های مرتبط انتخاب شده و همچنین شمایل‌های تصویری در اجراهای به اصطلاح موزیکال متفاوت بوده و بر همین اساس قیمت‌ها هم تغییر خواهد کرد و البته  تبلیغات محیطی و میزان و سرعت فروش بلیت‌ها هم در تغییر قیمت‌ها بی‌تأثیر نبوده است و تمامی عواملی که نام برده شد در انتخاب قیمت  بلیت‌های کنسرت دخیل خواهند بود و این موضوع در دنیا هم مرسوم است. حالا با درنظرگرفتن عوامل فوق حساب کنید درهمین مدت زمان شیوع ویروس کرونا قیمت برخی مؤلفه‌ها واقلام مختلف درایران چندین برابر افزایش پیدا کرده و به افزایش صددرصدی هم رسیده است و بی تردید این تغییرات و افزایش قیمت‌ها در قیمت بلیت  برنامه‌های فرهنگی وهنری تأثیرگذار خواهد بود، چرا که اجاره سالن‌ها، حقوق پرسنل، تجهیزات نگهداری سالن و همچنین پرداخت قبوض  آب، برق و گاز هم دستخوش تغییرات جدی شده است و همه این عوامل دست به دست داده تا تغییراتی درقیمت بلیت‌ها هم وجود داشته باشد.
اما براساس تمامی فاکتورهایی که اشاره شد، تصمیم بر این است که هر یک ازتهیه کنندگان کنسرت با درنظر گرفتن رعایت حال مخاطب وهمچنین میزان هزینه‌های برآورد شده از یک کنسرت، دریک چارچوب مشخص و منصفانه قیمت بلیت کنسرت خود را تعیین کنند و البته تلاش خواهیم کرد این افزایش قیمت، آسیبی به مخاطب نزند.‌

ترانه وفایی
نویسنده و مترجم
اکبر عالمی هم کوچ کرد و هفت روز دنیا بدون او گذشت. در روزهایی که همه هنوز داغ شجریان را بر تن و جان حس می‌کنند و دل‌هایشان می‌سوزد، زخم بسیارعمیقی بر دل‌ها پدیدار شد...
اکبر عالمی ای که لحظه‌ای آرام و قرار نداشت، پرتوان و پرانرژی و هدفمند بود، جان خود را تسلیم کووید۱۹ زیرک و خوش انتخاب کرد!
نمی‌توانیم و‌ نمی‌خواهیم بگوییم که رفته است. زیرا کسی نمی‌تواند جایش را بگیرد و اگر برود بیشتر از پیش حفره نبودنش پدیدار خواهد شد و ما تنهاتر... با این که آنقدر از خود باقی گذاشته و خدمت کرده است که ما تا مدت‌ها با آن سر کنیم، اما حقیقت این است که با این همه، باز هم جامعه به او نیاز داشت. آخر، ما می‌دانیم که هنر ایران زمین است که با رفتن چون اوهایی تنها‌تر می‌شود. نسل‌های مختلف با دیدن از دریچه نگاه او، انگیزه پای گذاشتن به عرصه هنر را پیدا کردند. او در دانشگاه، در فرهنگستان ادب فارسی، در دفتر فیلمسازی خودش و مدت‌ها در تلویزیون، بسیار مشغول به کار بود. عکس را با تمام رنگ‌ها و نور‌ها و کادرهایش، به عرصه نگاه می‌کشید و درسش می‌داد. در کار صدا‌برداری استاد بود و از خود کتاب‌هایی نیز باقی گذاشته است.
این‌ها را همه کما بیش می‌دانند. اما، برخی هم می‌دانند که این استاد جدی ومهربان، خوش رو و خوش بیان، همیشه وقت نثار کردن عشق و توجه به دیگران را داشت: به گروهی که با او کار می‌کردند، با کسانی که از او راهنمایی می‌خواستند، دانشجو‌هایش و... دست‌های متواضعش همیشه در برابر دیگران بر سینه‌اش بود. احترام به دیگری را خوب بلد بود. پشتیبانی از دیگری را می‌فهمید. بد حالیم و بد حالم از این که دیگر آوایش به گوش نمی‌رسد. بد حالیم که دیگر اولین نام در فهرست شماره تلفن‌های گوشی‌هایمان او نیست که اگر دستمان به اشتباه خورد و او را گرفتیم، قطع نکند و بگذارد از کلاس درسش بهره ببریم!
اما خوش حالم که اکبر عالمی الگوی خیلی‌ها بوده و از ایشان، خاطره‌های نیک بسیار در ذهن آدم‌ها باقیست... خوش حالم که این بخت یارم بوده که با ایشان به بحث و گفت‌و‌گو درباره چندین فیلم فرانسوی (با معرفی و پیشنهاد ایشان)، بنشینیم، خوش حالم که در نسخه به زبان فرانسوی مستند «مروارید خلیج فارس» با این استاد گرانقدر همکاری داشته‌ام و خوش حالم که چشمان و مردم‌نوازی پدرم را درایشان یافتم و خرسندم که با انسانی چنین پر لطف در زندگیم آشنا بودم...
خاطرات بسیارند و می‌مانند.
اصالت می‌ماند و او اصیل بود.
نامش و حاصل زحماتش همیشه باقیست هر چند که کارهایش در این عصر کرونایی ناتمام ماندند و ایران عزیزمان از آنها بی‌بهره می‌ماند...‌

‌29 مهر
امروز روز سینمایی‌هاست. در برگه تقویم امروز تولد و درگذشت تعدادی از اهالی هنر هفتم ثبت شده که زندگی و آثارشان را مرور می‌کنیم.

تولدها
ساموئل خاچیکیان: کارگردان شاخص سینمای دلهره و وحشت سال 1302 در چنین روزی به دنیا آمد. ساموئل خاچیکیان ابتدا به شعر و موسیقی علاقه داشت و اولین شعرش را هم در 9 سالگی سرود که در روزنامه آلیک منتشر شد اما در 14 سالگی در نمایش «سویل» بازی کرد و به این هنر علاقه‌مند شد. پس از مهاجرت خانواده‌اش از تبریز به تهران همراه هنرمندانی مانند آرمان هوسپیان گروه تئاتری جوانان ارامنه را تأسیس کرد و اولین نمایش این گروه هم با متن و کارگردانی خودش اجرا شد. سال 1321 با فیلم «بازگشت» وارد سینما شد و پس از آن فیلم «دختری از شیراز» را ساخت و اکران کرد. اما آنچه که خاچیکیان را معروف کرد فیلم «شب نشینی در جهنم» بود که سال 1336 اکران شد. این فیلم در بخش رسمی جشنواره فیلم برلین به نمایش درآمد و نامزد خرس طلایی از این جشنواره هم شد. در سال 1340 او با ساخت فیلم‌های «فریاد نیمه شب» و «یک قدم تا مرگ» پیشگام ساخت فیلم‌های جنایی در سینمای ایران شد و آنقدر به این کار علاقه داشت که به او لقب هیچکاک ایران را دادند. «دلهره» و «ضربت» هم ادامه همین راه بودند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ساموئل خاچیکیان با فیلم «عقاب‌ها» نخستین فیلم حوزه دفاع مقدس را ساخت که موفق هم بود. پس از آن هم فیلم‌های «یوزپلنگ»، «چاووش»، «مردی در آیینه» و «بلوف» را از او دیدیم که مثل کارهای قبلی اش موفق نبودند. ساموئل خاچیکیان سال 1380 درگذشت.
دنی بویل: کارگردانی که با فیلم «میلیونر زاغه نشین» به شهرت رسید امروز 64 ساله می‌شود. دنی بویل ابتدا در تئاتر و تلویزیون فعالیت می‌کرد و سال 1994 اولین فیلمش را با نام «گودال کم عمق» ساخت. دو سال بعد و با فیلم «رگ یابی» مطرح شد اما «میلیونر زاغه نشین» در سال 2008 از او چهره جهانی ساخت. بویل برنده جوایز اسکار بهترین فیلم و کارگردانی با این فیلم شد و در گلدن گلوب هم همین جوایز را به‌دست آورد. «میلیون ها»، «28 روز بعد»، «آفتاب»، «127 ساعت»، «استیو جابز» و «نبرد دو جنس» از دیگر فیلم‌های دنی بویل است که با ساخت فیلم‌های مستقل در سینمای جهان شناخته می‌شود.
ویگو مورتنسن: بازیگر امریکایی سال 1958 در چنین روزی به دنیا آمد. ویگو مورتنسن با بازی در فیلم «مدرک» در سال 1984 کارش را به‌صورت جدی آغاز کرد و پس از آن هم در فیلم «رز بنفش قاهره» به کارگردانی وودی آلن بازی کرد هرچند که بخش‌های مربوط به او از فیلم حذف شد. «رستگاری» و «زندان» نخستین فیلم‌هایی بودند که مورتنسن در آنها نقش اول داشت و بالاخره با بازی در فیلم «ارباب حلقه ها» و در نقش «آراگون» به شهرت رسید. «قول‌های شرقی» فیلم دیگری بود که ویگو مورتنسن را مطرح کرد و برایش نامزد جایزه اسکار شد. «سابقه خشونت»، «خوب»، «جاده» و «کتاب سبز» دیگر فیلم‌هایی هستند که با بازی ویگو مورتنسن دیده‌ایم.
   نیکیتا میخالکوف فیلمساز و بازیگر روس، مجید شریف خدایی نمایشنامه‌نویس رادیویی، ساموئل تیلور کولریج نمایشنامه‌نویس امریکایی، مهین بنی طالبی دهکردی داستان‌نویس و داوود ملک‌زاده شاعر هم متولد امروز هستند.

درگذشت‌ها
نرسی گرگیا: بازیگر ایرانی که معمولاً او را با نقش‌های منفی به یاد داریم سال 1385 درگذشت. نرسی گرگیا متولد سال 1317 بود و با فیلم «زمین تلخ» در سال 1341 وارد سینما شد. او قهرمان بوکس و موتورسواری بود و به همین دلیل هم بیشتر در فیلم‌های اکشن و ماجراجویانه حضور داشت. «ببر کوهستان»، «عصیان»، «بی عشق هرگز»، «قسمت»، «کوچه مردها» و «مبارزه با شیطان» دیگر فیلم‌هایی است که گرگیا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در آنها بازی کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی با فیلم «تیغ و ابریشم» در سال 1364 دوباره کار در سینما را آغاز کرد و پس از آن در فیلم‌هایی مانند «تشکیلات»، «محکومین»، «سرب»، «دندان مار»، «پرواز را به‌خاطر بسپار»، «آشیانه»، «شغال» و «آتش بس» حضور داشت. نرسی گرگیا در سریال‌های تلویزیونی مانند «وکلای جوان»، «تازیانه بر باد»، «ضلع ششم»، «بیابان عشق» و «ما چند نفر» هم بازی کرده بود.
   رضا رضاپور بازیگر هم در چنین روزی درگذشت.‌

آلبوم تصویری «نوایی» از آخرین اجرای قربان سلیمانی ملقب به «حاج قربان» از شناخته‌شده‌ترین و معتبرترین بخشی‌ها، نوازندگان و خوانندگان موسیقی محلی شمال خراسان منتشر می‌شود.
به گفته نیما جوان، تهیه کننده این آلبوم تصویری آثار تعدادی دیگر از نوازندگان معتبر منطقه خراسان هم در آلبوم «نوایی» قرار داده شده و مجتبی قیطاغی از پژوهشگران صاحبنام موسیقی منطقه خراسان همراه پیروز ارجمند اتنوموزیکولوژیست پژوهشگران این اثر هستند.
قرار است «نوایی» پس از آرام شدن ماجرای شیوع ویروس کرونا منتشر شود.‌