ماسک کاغذی

امید، همکلاسی پویان عادت زشتی دارد که دوستانش را با اسم‌های نامناسب صدا می‌زند و برای هر کدامشان شعرهایی مسخره می‌سازد که زنگ‌های تفریح همه بچه‌های کلاس با هم بخوانند و بخندند. پویان از اینکه امید برایش شعر ساخته و او را «موشان» صدا می‌زند و مسخره می‌کند خیلی ناراحت است اما کاری از دستش برنمی‌آید جز اینکه هر وقت عصبانی می‌شود پایش را بکوبد زمین و داد بکشد یا بزند زیر گریه. امید باز هم برای او می‌خواند:«موشان موشان موشان کله‌اش خورده به کوشان»
بچه‌های دیگر هم یا عصبانی می‌شوند یا به تلافی کار امید بقیه را مسخره می‌کنند به جز سهیل که وقتی امید برایش شعر می‌سازد و بچه‌ها مسخره‌اش می‌کنند، فکر تازه‌ای به سرش می‌زند، از همان فکرهای بکری که بقیه بچه‌ها افسوس می‌خورند چرا تا الان به فکر خودشان نرسیده.
این خلاصه‌ای است از کتاب «ماسک کاغذی» که جلد چهارم از مجموع داستان‌های پویان است که به موضوع مقابله با مسخره شدن می‌پردازد. مجموعه داستان‌های پویان برای گروه سنی ب تألیف شده و به قصه‌های پویان، پسری هشت ساله‌ می‌پردازد.
نویسنده کتاب «بدری مشهدی» است و «محبوبه یزدانی» تصویرگری‌اش را انجام داده و انتشارات فنی ایران هم آن را به چاپ رسانده است. ‌