رسول اکرم صلی‌الله علیه وآله: خدای متعال به من وحی فرمود که متواضع باشید، تا هیچ کس بر دیگری فخر نفروشد و احدی به دیگری زورگویی و تجاوز نکند.
نهج الفصاحه ص 290، ح 678

تمام سینما با وجود اختلاف نظرها و نگاه‌های مختلفی که وجود دارد، به‌هر حال یک خانواده است و در یک خانواده بزرگ ممکن است مشکلاتی وجود داشته باشد ولی همه باید بپذیریم که یک خانواده هستیم و در واقع زیر یک سقف زندگی می‌کنیم. اگر خدای نکرده این سقف پایین بیاید روی سر همه خراب می‌شود.
بخشی از گفت‌وگوی کارگردان
با خبرآنلاین

بنفشه گل را در سال 1336 آن زمان که رادیو رشت هنوز افتتاح نشده بود و به شکلِ آزمایشی کار می‌کردم، اجرا کردیم. زمانی که سریال «میرزا کوچک خان» ساخته شد، فرد دیگری قطعه سریال را اجرا کرده بود. بعد از مدتی آقای افخمی به من زنگ زد و من این قطعه را اجرا کردم. بعد از آن سریال بود که من چند آلبوم (گیلکی و سنتی) منتشر کردم.
بخشی از گفت‌وگوی هنرمند با موسیقی ما

حسین گنجی
منتقد
اسماعیل شیشه‌گران سال ۱۳۳۴ در تهران متولد شد. او دیپلم نقاشی را از هنرستان هنرهای زیبای تهران گرفت و دوره کارشناسی را در رشته گرافیک در دانشگاه هنر پشت سر گذاشت. در کارنامه حرفه‌ای او برپایی چندین نمایشگاه انفرادی نقاشی، گرافیک و طراحی همچون «صلح»، «پایان قرن»، «سیگار»، «سکوت»، «جام‌جهانی فوتبال»، «خاکستر»، «دوچرخه» و شرکت در بیش از ۴۰ نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از ایران دیده می‌شود.

هنرمند اگرچه در آثارش اذعان نکند ولی نمی‌تواند خود را و ایده‌ها و آثارش را از جامعه و محیطی که در آن زیست دارد، جدا بداند و بکند. محیط بعد از دانسته‌ها و آموخته‌ها و تجربیات، مهم‌ترین رکن تأثیر‌پذیری هنرمند است. در این تأثیر‌پذیری هنرمندان متفاوت رفتار می‌کنند. گاهی در آن مجذوب وار غرق می‌شوند و گاهی خطی و نمودی از آن را در آثارشان دخیل می‌یابند. در میان هنرهای تجسمی گرافیک بیشترین وابستگی را به زمانه و محیط خود دارد. به نوعی گرافیک نوعی واکنش هنرمندانه به رویدادهای زمانه‌ایست که هنرمند یا سفارش گرفته یا بی‌سفارش و خود جوش دست به تولید آنها می‌زند.
رویکرد دوم در میان نقاشان و گرافیست‌های هم روزگار ما کاری است که سه برادر شیشه گران بدان توجه بسیاری نشان دادند و در آن میان اسماعیل شیشه گران بیشترین خود سفارشی و تأثیرپذیری اجتماعی، سیاسی و رویدادی را داشت. اسماعیل شیشه‌گران هنرمند به معنای واقعی کلمه متعهدی بود که علاقه‌مند و متأثر از رویدادهای زمانه خود و پرشور نسبت به آرمان‌های انقلابی و میهنی که شکل پررنگی در عصر جدید به خود گرفت همراه شد و سعی کرد ایده‌های خود را با استفاده از نمادهای ارزشی و اسطوره و آرمانی به سمت بیان حرف‌های جامعه‌اش بیاورد. حرف‌هایی که کلمات به تنهایی قادر به انتقالش نبودند و تصویر‌سازی و کار گرافیکی می‌توانست در بیان آنها جامعه را یاری کند و هنرمند کارکرد اصلی خود درهمراهی با آلام و آرزوها و رؤیاهای جامعه‌اش را بر دوش بکشد. اسماعیل شیشه گران دراین کار پر کار و در بیان خود و گفتن از هنر و آثار خود بسیار کم کار بود. اگر جست‌و‌جو کنیم در میان سه برادر و در جامعه بزرگ‌تر در میان طراحان و گرافیست‌های ایرانی کمتر از او ذکر و اشاره رفته است و معدود نمایشگاه و آثاری از او با صورت مکتوب در دست است. اسماعیل شیشه گران پرکار و کم بیان و کم ادعا بود و سعی کرد دلمشغولی‌هایش را در کارهایش و نه در رسانه و گفتن از کارهایش جست‌و‌جو و دنبال کند. همین شد که اسماعیل با تمام زوایایی که با جریان‌ها و شکاف‌های اجتماعی چهار دهه اخیر پیدا کرد، خود را متعهد به جامعه و روندهای جاری آن ولی در پستوی خانه خود و جریان هنری تولیدات خود نگاه داشت. همان‌طور که در گفت‌و‌گویش با نشریه شبکه آفتاب اشاره کرده است، شیشه گران کمتر اهمیتی به جریان هنری رایج نشان می داد و چارچوب‌های ذهنی خود را به‌عنوان یک انسان سعی می‌کرد رعایت کند و ارزش‌هایش دراین چارچوب قابل تفسیر و بیان بود. کما اینکه در بخشی از این گفت‌و‌گو می‌آورد:
 «بنویسید فلانی هیچی [روی هیچی تأکید می‌کند] هیچی برایش مهم نیست جز معرفت و محبت در زندگی.»
و این زندگی و این محبت و این سبک زیستی پرهیز از خشونت برایش آنقدر مهم بود که در مجموعه کل آثارش از صلح، دوستی و آزادی حرف زد و همواره ضد جنگ و شکل دهندگان آن و استبداد و خشونت طرح زد. در تمامی آثارش همواره پرنده، گل و نجوای آرامش بخش انسانیت را کشید و در این راه همچون سربازی متعهد به نفع جامعه و مردمانش و آنچه زشتی می‌پنداشت، همچون یکی از مردمانش ثابت قدم ماند.

اسماعیل علوی
دبیر گروه پایداری
بیستم جمادی الثانی – امروز - مصادف با ولادت یگانه بانوی عصمت وطهارت، حضرت فاطمه(س) دخت گرامی رسول اکرم(ص) است. همان بانویی که کلام وحی او را «کوثر» به معنای خیرکثیر نامیده و راه را برای تجلی کمال انسانی و دستیابی به مقام عصمت در نوع زن گشوده است.ولادت حضرت فاطمه(س) اهالی مکه را با چالشی جدی روبه‌رو ساخت، چرا که برخلاف سنت‌های رایج و متداول آن دوره، پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد(ص) ازشنیدن خبرتولد فرزند دختردر خانه‌اش بسیارخشنود شد و نوزاد را به گرمی در آغوش کشیده و فرمود: «دختران حسنه و مایه برکت اند». این درحالی بود که محیط و زمانه آن روز شبه جزیره عربستان برمدار جاهلیت و آداب و رسوم قبیله‌ای بنیان یافته و برارزش‌های انسانی زن خط بطلان می‌کشید.براین اساس اعراب جاهلی نوزاد دختر را مایه ننگ و سرشکستگی می‌دانستند و بعضاً آنان را زنده به‌گور می‌کردند تا ننگ داشتن دختر را از خود دورسازند. از این‌رو ولادت حضرت فاطمه(س) آغاز مرحله تازه‌ای در سرنوشت نوع زن به شمار می‌رود که بر اثرآن پیامبر خاتم(ص) فرصت یافت تا در عمل نشان دهد زن ومرد در خلقت یکسان بوده و درمکتب اسلام از جایگاه و منزلت برابری برخوردارند. پیش ازآن نیز پیامبرگرامی اسلام(ص) درازدواج و زندگی مشترک خود با حضرت خدیجه(س)با ایجاد کانونی برمبنای محبت و احترام متقابل، به تبیین جایگاه زن در مکتب اسلام پرداخته و زنان را مورد تکریم قرارمی داد. همچنین درسیره آن حضرت(ص) آورده‌اند که؛ زنان از سوی رسول گرامی اسلام(ص) مورد تکریم و احترام بودند وهرگاه هدیه‌ای خدمت ایشان می‌آوردند، می‌فرمود: به خانه فلان بانو ببرید. حضرت زهرا(س)در چنین محیط شایسته و مهیایی پا به عرصه وجود نهاد و درسایه تربیت‌های رسول خدا و حضرت خدیجه(س) حیات دنیایی خود را آغاز نمود و به‌عنوان برترین نمونه فضیلت و کرامت پیش روی زنان و دختران قرارداشته و از آنچنان موقعیتی برخوردار است که شخصیت تحسین ‌برانگیزش، ملاک ومعیار راستین شریعت اسلامی شمرده می‌شود و مفاهیم مکتب را بدون درک فرازهای زندگی آن حضرت نمی‌توان به‌طور کامل دریافت.پیامبراکرم(ص) آشکارا به حضرت فاطمه(س) محبت می‌کرد وعلاقه خود نسبت به او را بروز می‌داد وبا این کار برمقام و منزلت زنان ودختران تأکید نموده وزمینه رفعت جایگاه آنان را فراهم می‌آورد. چرا که رفتار پیامبراکرم(ص) الگو و سرمشق مسلمانی است. پیامبراسلام(ص) ازابتدای بعثت همواره در صدد بود تا فرهنگ اسلامی را جایگزین فرهنگ جاهلی نماید. کسانی که به مطالعه تاریخ پرداخته‌اند به عظمت این کار رسول گرامی اسلام(ص) اذعان دارند و به صبر و شکیبایی این انسان بزرگ در این راه پی برده‌اند. زنان واحیای جایگاه وموقعیت آنان در اجتماع یکی ازدغدغه‌های رسالت خاتم را شکل می‌دهد.اسلام با معرفی حضرت فاطمه(س) به‌عنوان انسان کامل که فضایل بسیاری در وجودش متبلوراست، برجسته‌ترین الگو را به جامعه بشری ارائه نموده و نشان داده است که نوع زن از ناحیه اسلام شایسته وسزاوار ارجمندی و دارای چنان ظرفیتی است که می‌تواند به جایگاه برجسته عصمت وطهارت دست یابد. از این‌رو حضرت رسول(ص) در پاسداری از حرمت فاطمه(س) که همان حرمت نوع زن است، آشکارا همت می‌گمارد و در مقابل چشم همگان به احترام دخترش از جای برمی‌خاست، دست وی را می‌بوسید و او را بر جای خود می‌نشاند.وجود گرانقدر حضرت فاطمه(س) نیز زندگی معنوی و موقعیت اجتماعی زنان را تحت تأثیر قرار داد و جایگاه شایسته و والای زنان را ارتقا بخشید.

مریم درویش
خبرنگار
نقاشی‌های امیر عباسی در مجموعه‌ای به‌نام «اوتاکو» در گالری ژاله به نمایش درآمد. در این مجموعه مخاطب با آثاری مواجه می‌شود که از ابتدا برای او آشنا می‌نماید و دلیل این آشنایی چیزی جز حضور کاراکترهای شناخته شده و معروف در این آثار نیست. اما این چهره‌های مشهور نه از دنیای هنر و ورزش و سیاست، که از دنیای شاد و هیجان‌انگیز کارتون‌ها هستند و به‌همین دلیل است که همه مخاطبان با هر نوع سلیقه و گرایشی با آنها آشنایی و الفت دارند. اما نقاش در این آثار قصد بازنمایی صحنه‌ها و داستان کارتون‌ها را ندارد و قرار نیست مخاطب با دیدن تابلوها به مرور ماجراهای هیجان‌انگیز آنها بپردازد. عباسی با وام گرفتن از انیمیشن‌ها و بازی‌های کامپیوتری قصد دارد موضوع دیگری را بیان کند و به دنیای معاصر بپردازد.
عباسی در آثار خود انسان امروز را به‌کاراکترهای کارتونی تبدیل کرده است تا دغدغه‌های خود را به زبان طنز بیان کند. کاراکترهایی که در هیاهوی کارتون‌ها یا زرق و برق بازی‌های کامپیوتری در حال جنگ و جدالی مداوم برای به دست آوردن چیزهای مختلف هستند، به‌جای آدم‌هایی قرار گرفته‌اند که همان دغدغه‌ها را در ابعادی بزرگ‌تر دارند و برای رسیدن به آنها تلاشی مضاعف و جنگی خشن‌تر را به‌کار می‌برند. از این روی آثار عباسی را می‌توان دربردارنده طنز تلخ و نگاه انتقادی به فرهنگ و جامعه‌ دانست که لایه شاد و جذاب بیرونی آن، مفاهیمی قابل‌ تأمل درون خود دارد.
ویژگی قابل توجه دیگری که در این آثار وجود دارد تلفیق کارتون و بازی به‌عنوان سرگرمی‌های معاصر، با آثار هنری مطرح جهان است. عباسی در تابلوهای خود از آثار هنرمندانی شناخته شده بهره گرفته و شخصیت‌های مورد نظرش را در فضایی کاملاً متضاد قرار داده است. لوک خوش‌شانس به جای اسب وفادار و بی‌توقع خود در کنار یکی از گران قیمت‌ترین آثار هنری معاصر قرار گرفته است. مجسمه فلزی اثر جف کونز، در حالی جای اسب لوک را گرفته است که با وجود ارزش فراوان خود توانایی کمترین حرکتی را ندارد و عملاً نمی‌تواند کارآیی برای سوار خود داشته باشد.
در تابلویی دیگر الاغ همراه شِرِک را در کنار مونالیزا می‌بینیم و آن تابلوی جاودانه که همه روزه جمعیت زیادی را در موزه لوور در مقابل خود میخکوب می‌کند، جایگاهی هم‌اندازه الاغ خندان پیدا کرده و حتی پشت او پنهان شده است تا ارزش‌هایش مخفی نگهداشته شود. در این آثار هنرمند سعی کرده است دنیای جذاب کارتونی را به‌صورت موازی با دنیای حقیقی امروز همراه کند تا در ذهن مخاطب سؤالی ایجاد کرده و او را به یافتن پاسخ آن سؤال تشویق کند.
نامی که عباسی برای این مجموعه انتخاب کرده است برگرفته از فرهنگی است که بیشتر انیمیشن‌ها و بازی‌های کامپیوتری از آن آمده‌اند. ژاپن منبع این دنیای خیالی است که افراد زیادی را در سراسر دنیا به خود مشغول می‌کند، اما در همین کشور افرادی هستند که بشدت تحت تأثیر کارتون‌ها قرار گرفته و در زندگی واقعی و رفتارهای خود از آنها الهام می‌گیرند. این رویکرد که با نام «اوتاکو» شناخته می‌شود، در تابلوهای عباسی هم به نوعی بازتاب دارد و تداخل و درهم پیچیدگی زندگی واقعی و خیالی در آنها نمایان شده است.

یگانه خدامی

#روز_مادر

روز مادر از آن روزهایی است که جو شبکه‌های اجتماعی یک‌دست می‌شود. همه از مادرهایشان می‌نویسند و از هدیه‌های روز مادر: «‏پیش مادر که عزیز باشی، پیش مردم که هیچ پیش خدا هم عزیز میشی»، «‏مامان کادو برای روز مادر چی دوس‌داری برات بگیرم، مامان: «کادو نمیخام آدم باش» میگم فقط مامان من این‌طوریه؟!»، «‏روز مادر مراعات کسایی که مادراشونو از دست دادن بکنید.
غم مادر سخته. نمک رو زخم نپاشید»، «‏قدر ‎پدر و ‎مادرتون رو بدونید تا وقتی زنده هستند اگه خدایی نکرده نباشن دیگه رفتن سر خاک و نشستن استوری گذاشتن دردی دوا نمی‌کنه. فقط آدما تا زنده هستند نیاز به محبت دارند وقتی مردن دیگه بی‌فایده است. اگه زنده هستند هر روز بهشون سر بزنید دستشون رو ببوسین. اگر نه شما میمونید و حسرت»، «‏حالا که ‎ روز مادر و ‎ولنتاین نزدیک همدیگه است، کاغذ کادوهاتون رو متفاوت بگیرین. یه وقت خرس ندی به مامانت. میز اتو بدی به طرف»، «‏هدیه ‎روز مادر رو 2 هفته پیش خریدم و از اونجایی که مامانم اتاق من رو خیلی دوست داره، جعبه کوچیک رو یه جا قایم کردم که نبینه و بله حالا خودمم پیداش نمی‌کنم. آخرین مرحله اینه از خودش می‌پرسم»، «‏_دخترم/پسرم یه دیقه بیا کارت دارم +مامااااان دو دقیقه منو ول کن کاردارم اه. متنی بسیااار زیبا و عاشقانه در مورد روز مادر پیدا کرده و بارگذاری می‌کند در شبکه‌های مجازی و از ارادت و عشق ورزیدن به مادر منبرها می‌رود و لایک جمع می‌کند کرور کرور!»، «‏من عمیقاً امیدوارم بابام تا فردا کادو‌های ‎روز مادر مونو لو نده. تازه جاشو بهش نگفتم! نشونشم ندادم...».


 خرس ولنتاین

دیروز ۱۴ فوریه بود. روزی که در جهان به ولنتاین معروف است و چند سالی است ایرانی‌ها هم این روز را با دادن هدیه به کسانی که دوست‌شان دارند جشن می‌گیرند. در شبکه‌های اجتماعی شوخی با روز ولنتاین و هدیه‌هایش یعنی خرس و قلب‌های قرمز آغاز می‌شود. بخصوص برای اینکه خیلی‌ها با این روز موافق نیستند و معتقدند متعلق به ایرانی‌ها نیست و جشن گرفتن آن لازم نیست. البته امسال خبر ممنوعیت فروش بادکنک هم حسابی خبرساز شد و کاربران درباره‌اش نوشتند: «‏از وقتی که خبر ممنوعیت فروش بادکنک در روز ‎ولنتاین را خوندم، همش یاد این دیالوگ فیلم «مارمولک» می‌افتم. حاج رضا: آقای فضلی! اینقدر گیر نده به این جوون‌ها، آخه بهشت که زورکی نمیشه عزیز برادر. اینقدر فشار میاری که از اونور جهنم میزنند بیرون!»، «‏چرا همیشه تو ولنتاین خرس به آدم هدیه میدید؟ کاش میشد بعضی آدما رو به خرس هدیه داد»، «‏به همین قرآن قسم نصف اینایی که کادو ولنتاین گرفتن تا سال دیگه کات کردن»، ‏«حداقل تو روز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) هم به همونی که ان‌شاءالله قصد ازدواج باهاش دارید هدیه بدید، باشه؟»، «‏باز این روز چندش آور ولنتاین شد. باید روانکاوی کنم خودمو بفهمم چرا انقدر بدم میاد از ولنتاین و کادوهاشو و ابراز عشق هاشو و همه چیش. بعد اینکه آدم‌ها تا به هم میرسن میگن ولنتاینت مبارک که دیگه اوجشه. تو دلم میگم ولنتاین و زهرمار، ولنتاین و کوفت.»، «ولنتاین روز تمام کسانیست که کنارشان درگیر آرامشیم...»، «۲۰ سال پیش برای اولین بار درباره جشن ولنتاین شنیدم، از دخترخاله مامان که نامزدش ساکن سوئد بود، برامون توضیح داد کادوی ولنتاین باید یه چیز قرمز باشه، یه هدیه به کسی که عاشقشی، ما که بچه بودیم ولی خدابیامرز مادربزرگم شاکی بود که منم هدیه «ولنهایت» می‌خوام پس کی به من هدیه بده!»، «‏روز ولنتاین کتاب بخرید. رابطه نیاز به فهم و درک داره نه شکلات و عروسک»، «‏تا ١۵، ٢٠ سال پیش تو ایران کسی نمی‌دونست ولنتاین چیه ولی دقیقاً تا همون موقع خیلی دوست داشتن‌ها واقعی‌تر بود»، «‏ما که در بند ولنتاین شماها نیستیم. روز عشق ما فقط پیوند زهرا و علیست»، «‏اجاق گاز، چراغ سماور، یخچال، بادکنک پاره، خرس ولنتاین، آبگرمکن، خریداریم.»

مصطفی کیایی بعد از کارگردانی فیلم‌های بلند سینمایی از جمله مطرب، بارکد، عصریخبندان، خط ویژه، ضد گلوله و... حالا سراغ ساخت سریال بیست‌وچهارقسمتی «همگناه» رفته و شبکه نمایش خانگی را برای انتشار آن انتخاب کرده است. او در اولین تجربه پرویز پرستویی، هدیه تهرانی، حبیب رضایی، محسن کیایی و گروه پرتعداد دیگری از بازیگران را انتخاب کرده تا در فیلمنا‌مه‌ای که به‌طور مشترک توسط محسن کیایی و علی کوچکی نوشته شده نقش‌آفرینی کنند. در این تصویر که به طور اختصاصی برای اولین بار در روزنامه ایران منتشر می‌شود، هدیه تهرانی را در نمایی از سریال همگناه می‌بینیم. «همگناه» ابتدای اسفندماه وارد شبکه نمایش خانگی خواهد شد.
عکس: میلاد کیایی

الهام فخاری
عضو شورای شهر تهران
تخته‌ها و سازه‌های سبک بسته و چفت می‌شوند. گروه‌ها یک به یک می‌آیند و می‌روند، رنگ‌ها و نور صحنه نمایان می‌شوند، سرود ملی پخش و به همه‌ خوشامد گفته‌می‌شود: جشن موسیقی فجر برپاست. نواها همه‌جا را فرامی‌گیرند و سویه‌ای دیگر از هستی تجربه می‌شود. این روزها جشنواره موسیقی فجر در جریان است. جشنواره موسیقی فجر روندی از کانونمندی بر سرودهای انقلابی در دهه ۶۰ تا موسیقی جهانی، پژوهش، جوان‌گرایی، زنان، بازشناسی سازها و آفرینش‌های نو را از سر گذرانده است.
شاید امروز برای جوان‌ترها تجربه زیسته کنشگران موسیقی از دهه شصت تاکنون بویژه در شهرستان‌ها چندان باورپذیر نیست، ولی داستان موسیقی در ایران چنین پیموده شده است. یکی از بهترین ویژگی‌ها و کارکردهای جشنواره موسیقی فجر زنده نگه داشتن نغمه‌ها، نواها و سازهای موسیقی بومی و محلی گوناگون ایران به‌شمار می‌رود. نغمه‌ها و نواهای بومی منطقه‌ای با زندگی مردم و آیین‌های فرهنگی، از زایش تا مرگ در پیوند هستند. موسیقی جانی است در فرهنگ ایران که بر لهجه‌ها و گویه‌های گوناگون آفریده شده است. موسیقی محلی قوم‌ها و مناطق ایران از تن‌افشانی و پایکوبی تا سوگ و زاری را بیان می‌کند و مکتب‌های شناسنامه‌دار و استواری دارد. این سرمایه فرهنگی چنان پرمایه است که به‌درستی جشن و جشنواره‌ای پربار را به گردش درمی‌آورد. چند بخشی بودن جشنواره موسیقی کمک کرده تا هم درونداشت(محتوا) و هم ابزار، هم فرد هم گروه و هم سنت هم نوآفریده موضوع کار باشد. توجه به موسیقی محلی در جشنواره‌ و جشن موسیقی ملی از آن رو که بویژه موسیقی سویه‌ای از هویت بومی و تنیده در سبک و سیاق زندگی مردمان است، بیشتر برجسته می‌شود. به‌رسمیت شناختن شناسه‌های هویتی مردم خوزستان، لرستان، یا خراسان در پیوند و بر صحنه‌ در کنار موسیقی آذربایجان و سیستان گام ارزنده و مانا در راستای همبستگی و پیوندهای درون‌ جامعه به‌شمار می‌رود. ویژگی ارزنده جشنواره دیگر فراهم کردن موقعیت برای رویکردهای نو در کنار بازآفرینی سبک‌های کهن است. گرچه این هدف‌ها همگی بسنده و پر و پیمان برآورده نشده‌اند، ولی روند بالندگی جشنواره موسیقی امیدبخش است. هر کاری دارای کاستی‌هایی است و جشنواره‌ای چون جشنواره موسیقی دچار دشواری‌هایی. خوب است که با پاسداشت زنده نگه داشتن موسیقی بومی برای بهتر برگزارشدن این جشنواره همراه باشیم.